13 marca 2019
KLER MA POZOSTAWAĆ POZA PARTIAMI POLITYCZNYMI, ABY NIE KOMPROMITOWAĆ SWOJEJ POSŁUGI.
Fałszywie oskarżony o bycie aktywistą przeciwnej rządowi partii politycznej Eugeniusz wyjaśnia i ukazuje swoją postawę.
Zasada, jaką głoszę i jaką wpajam innym, stanowi, że kler ma pozostawać poza partiami, aby nie kompromitować swojej posługi.
List do Henryka Tempiera, 24.10.1833, w: EO I, t. VIII, nr 469.
Matka Boża Kodeńska na Kaukazie
Kopia obrazu Matki Bożej Kodeńskiej dotarła na Kaukaz. Ze względu na trudność przewiezienia do Rosji kopii obrazu, który peregrynuje po Polskiej Prowincji, oblaci z Delegatury na Ukrainie i w Rosji zdecydowali się na nawiedzenie wizerunku Madonny Kodeńskiej w mniejszych rozmiarach. Uroczystości odbyły się 10 marca 2019 roku w dwóch wspólnotach na Kaukazie, gdzie posługują oblaci. W parafiach w Piatigorsku i Nowopawłosku modlitwie przewodniczył o. Wojciech Banaszak OMI. Nawiedzenie było okazją, aby wierni mogli poznać historię cudownego wizerunku oraz włączyć się w przygotowania do jubileuszu 100-lecia istnienia Polskiej Prowincji.
(pg/zdj. W. Banaszak OMI)
Warszawa: o. Robert Wawrzeniecki OMI sekretarzem wykonawczym KWPZM w Polsce
Konsulta KWPZM na swojej ostatniej sesji w dniu 5 marca wybrała o. Roberta Wawrzenieckiego OMI sekretarzem wykonawczym KWPZM. Od maja 2019 r. podejmie on stałą pracę w sekretariacie Konferencji. Propozycja Konferencji Wyższych Przełożonych Zgromadzeń Męskich w Polsce została potwierdzona przez prowincjała polskiej prowincji wraz z radą.
O. Robert Wawrzenieci urodził się w 1973 roku w Poznaniu. W latach 1989-1993 uczył się w Niższym Seminarium Duchownym w Markowicach, 1993-1994 odbył nowicjat na Świętym Krzyżu, 1994-2000: studia i formacja w seminarium zakonnym w Obrze. Pierwsze śluby: 08.09.1994 roku, śluby wieczyste: 08.09.1998 roku, święcenia diakonatu 18.06.1999 roku i prezbiteratu 17.06.2000 roku.
Magisterium z teologii duchowości: „Wylanie Ducha Świętego w Ruchu Odnowy w Duchu Świętym na podstawie katolickich publikacji polskojęzycznych”, na WT UAM w Poznaniu. Podjął studia uzupełniające na PWT we Wrocławiu: metody i formy pracy z Biblią, co zaowocowało publikacjami w miesięczniku „Katecheta”.
Przez dwanaście lat (2000-2012) pracował jako duszpasterz: Iława (2000-2002), Kodeń (2002-2003), Wrocław (2003-2006) i Kędzierzyn-Koźle (2006-2012). Katecheta w
szkole (nauczyciel dyplomowany). Zajmował się m.in. DA Frasatii (2003-2006) oraz animował Domowy Kościół (duszpasterz rejonowy 2006-2012), prowadząc rekolekcje.
Przez siedem lat posługiwał jako misjonarz-rekolekcjonista (2012-2019): Poznań (2012-2014) oraz Iława – przełożony domu (2014-2019): misje parafialne, renowacje, rekolekcje, peregrynacje, kazania okolicznościowe oraz rekolekcje metodą „lectio divina” (Karmel Kraków-Łobzów). Publikacje w pracach zbiorowych (m.in. WAM, Salwator): „Homilie, kazania i mowy okolicznościowe. Tom IV (XIII)” (2015); „O Maryi nigdy dość” (2016); „Głosimy ukrzyżowanego” (2017) i „O życiu i śmierci” (2017). Wydał „Kazania pasyjne. W mocy Bożego Ducha” (2019). Kolejne publikacje w pracach zbiorowych są w przygotowaniu.
Redagował kwartalnik seminaryjny „Mozaika Obrzańska” (1996-2000) oraz gazetki parafialne: we Wrocławiu (2003-2006) i Kędzierzynie-Koźlu (2006-2012). Uczestniczył w powstawaniu gminnej gazetki „Pozytywka Kodeńska” (2002-2003). Wiele lat współpracował z pijarskim „eSPe”, a także okazyjnie z innymi pismami, a także publikował teksty harcerskie (był m.in. na zjeździe założycielskim ZHR). Animował audycje katolickie w Radiu Iława (200-2002), Radiu Rodzina we Wrocławiu oraz TVP3 Wrocław (2003-2006). Przez pewien czas był zaangażowany na portalu „Wiara” w tzw. „księdza na chacie”.
Opracowywał materiały archiwalne dotyczących Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Polsce w latach 1945-1989, prezentując swoje odkrycia w publikacjach IPN, gazetkach parafialnych czy konferencjach naukowych i popularnonaukowych. Współpracując z Krzysztofem Szwagrzykiem, brał udział w pochówku na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu ofiar represji komunistycznych. Animował kaznodziejsko liczne uroczystości patriotyczne.
(CIZ)
12 marca 2019
NIE NALEŻY ŻAŁOWAĆ, KIEDY CZYNIŁO SIĘ JAK NAJLEPIEJ. BÓG POSŁUGUJE SIĘ BŁĘDAMI LUDZI, ABY OSIĄGNĄĆ SWOJE CELE.
Wobec niepewności o najbliższą przyszłość, jeśli rząd francuski podejmie kroki przeciwko niemu, Eugeniusz ufa Bogu.
Nie należy żałować, kiedy czyniło się jak najlepiej. Nawet Bóg posługuje się błędami ludzi, aby osiągnąć swoje cele. Nie wiem, czego chce ode mnie. Wszystko, co wiem, to, że w swej mądrości rządzi tymi, których jedynym celem jest praca dla Jego chwały. Moje upodobanie ciągnie mnie do odpoczynku. Słusznie zmęczony ludzką niesprawiedliwością, postępuję stosownie, ponieważ widzę w tym dobro dla mej duszy, nawet gdybym miał je dostać tylko na jakiś czas. Jeśli Bóg zdecydował inaczej, pokieruje wydarzeniami i nakłoni wolę twórców w taki sposób, aby Jego cele zostały osiągnięte.
Co do mnie, chętnie schroniłbym się w seminarium w Marsylii, gdzie mógłbym służyć jakąś pomocą młodym duchownym, których należy ćwiczyć w znajomości i praktykowaniu zalet ich stanu. Poprzez moją posługę pocieszałbym chorych i żyłbym zapomniany, tak jak tego pragnę w głębi mej duszy…
My, którzy wzywamy Pana, powinniśmy cieszyć się wszystkim, myśląc, że jesteśmy niewidzialnie prowadzeni przez Jego Opatrzność. Oficjum z tego dnia pokazuje nam, że próby są dobrym znakiem i pozwalają nam mieć nadzieję, że jesteśmy mili Bogu.
List do Henryka Tempiera, 24.10.1833, w: EO I, t. VIII, nr 469.
11 marca 2019
ZAPROSZENIE DO OPTYMIZMU
Zamiast prześladowań ze strony władz państwowych Eugeniusz pozostaje optymistą z powodu wiary w Boga. Zwierza się swojemu przyjacielowi i powiernikowi ojcu Tempierowi:
I tak ma ojciec korzyść radowania się z przyjemności niespodzianki, kiedy wbrew oczekiwaniom sprawy idą lepiej, niż to było przewidziane. To rekompensata za żal, jaki odczuwa się, dopóki żyje się czarnymi wrażeniami. Ten, który widzi na różowo, oszczędza sobie tego zmartwienia, ale również mniej żywo odczuwa szczęście, jakiego się spodziewał. Z drugiej strony, jeśli pomylił się w swoich oczekiwaniach, gdyż nie upewnił się całkowicie, przewidywane możliwe uderzenie nie przygnębia go, z czego chętnie wyciągnąłbym wniosek, że lepiej dla spokoju duszy i swojego własnego skłonić się ku kolorowi różowemu niż czarnemu.
List do Henryka Tempiera, 17.10.1833, w: EO I, t. VIII, nr 468.
8 marca 2019
MOŻLIWE USUNIĘCIE PRZEZ POLICJĘ
Yvon Beaudoin przypomina nam kontekst listu Eugeniusza:
2 października Eugeniusz spotkał się z papieżem, Rzym miał opuścić 11 października. Tymczasem 28 września otrzymał list, w którym ojciec Tempier podesłał mu list do ministra kultu, pana Barthe, który obwieszczał, że biskup Ikozji nie może wykonywać żadnej funkcji kościelnej w królestwie oraz że nie jest już wikariuszem generalnym w Marsylii. Ojciec Tempier zaprasza zatem swojego przełożonego do pozostania w Rzymie, aby nie narażać się na wydalenie przez policję poza granice Francji.
Nie zataję przed ojcem, że byłem zaniepokojony jego ostatnim punktem, bardziej dlatego, że opóźnia on mój powrót do rodziny, niż tym, że stawia się przeszkody w wypełnianiu mojej posługi. Gdyby w ten sposób nie uderzano w zasady wiary katolickiej lub w dyscyplinę Kościoła, cieszyłbym się z tego wydarzenia, najszczęśliwszego, jakie mogło mi się przytrafić, które zapewniłoby mi ten odpoczynek, o jakim marzę od tak dawna, ale o wiele więcej, od kiedy widzę tę niemoc czynienia jakiegokolwiek dobra, nawet poświęcając się… Otrzymałem pełnię kapłaństwa, co stanowi dla mnie i całego Kościoła najpiękniejsze świadectwo tego, że mu dobrze służyłem; teraz pozostaje mi jedynie zużytkować dla mego osobistego uświęcenia dary Ducha Świętego, które dostałem w takiej obfitości, a z których nie skorzystałem jeszcze tak, jak chciałem.
Ludzie mogliby myśleć, że jestem jeszcze w wieku, kiedy można coś dla nich zrobić. Bóg zadecydował o tym inaczej, pozwalając złym ludziom dominować, skorzystam z tego dla mego dobra, przynajmniej tego oczekuję od Jego miłosierdzia; Francuz czy Rzymianin, będę miał prawo wybrać emeryturę.
List do Henryka Tempiera, 08.10.1833, w: EO I, t. VIII, nr 465.
Hiszpania: Kongres "Oblacja i męczeństwo" [zapowiedź]
Pierwszym męczennikiem-oblatem był brat Alexius Reynard, który zginął w 1875 roku. Dziesięć lat później, dnia 2 kwietnia 1885 roku, przyszła kolej na Leona Fafarda i Felixa Marchanda. Od tamtego czasu, setki oblatów w dramatyczny sposób umierało na misjach. Wielu z nich składało niezwykłe świadectwo życia. Około trzydziestu z nich zostało ogłoszonych błogosławionymi i uznanymi, jako męczennicy za wiarę. Jedynym ich katalogiem jest książka Artura Smitha: „Mártires Oblatos (1831-1997)”, która ukazała się w 2006 roku.
Oblacja osiąga swój szczyt kulminacyjny w męczeństwie, a męczeństwo pozwala nam zrozumieć oblację w jej głębokości i wymaganiach. Jest to powracający motyw w pismach Założyciela i pierwszego pokolenia oblatów. Szczegółowo przestudiował to o. Maurizio Giorgianni w swojej analizie z 1994 roku: „Męczeństwo, charyzmat misji”, streszczając ją w trzech artykułach, jakie ukazały się w „Vie Oblate Life” w 1994 roku (numery 1,2,3). Od tego czasu nie przeprowadzano żadnych poszukiwań w tym temacie. W międzyczasie, beatyfikowano męczenników-oblatów: Józefa Cebulę (1999), oblatów z Hiszpanii (2011), misjonarzy z Laosu (2016). Nadszedł więc czas na głębszą refleksję, dotyczącą tematu: Oblacja i męczeństwo.
W końcu, Generalny Komitet ds. Studiów Oblackich wraz z Postulatorem Generalnym i Prowincją Środkowoeuropejską, zorganizowało konferencję, która odbędzie się w Pozuelo (Madryt, Hiszpania) w dniach 4-5 maja bieżącego roku.
Zapraszamy członków oblackiej rodziny: oblatów, stowarzyszonych z nami, przyjaciół misji, oblatki, członków rodzin męczenników, świeckich przyjaciół.
PROGRAM
Pochylimy się nad męczeństwem oblatów w szerokim kontekście XX stulecia w dwóch momentach.
W pierwszym dniu (4 maja), skupimy się na oblatach-męczennikach z Hiszpanii. Przeanalizujemy sytuację socjalną, polityczną i wojskową okresu wojny domowej w Hiszpanii, aby nakreślić kontekst opowieści i świadectw, dotyczących męczeństwa oblatów.
Drugi dzień (5 maja) zostanie poświęcony szerszemu spojrzeniu na męczeństwo oblatów na różnych kontynentach, wraz z kilkoma przykładami z każdego regionu. Ten drugi moment będzie możliwy dzięki połączeniu z miejscami, które zaplanowaliśmy, przy pomocy transmisji WEBEX .
Całość konferencji będzie można śledzić dzięki technologii live streaming.
PROŚBA O WSPÓŁPRACĘ
Jako dodatek do referatów zawartych w programie, konferencja przyjmie również wasze reakcje, które, w opinii komitetu naukowego, mogą być zaprezentowane w trakcie konferencji i/lub opublikowane w aktach konferencji.
Długość tekstu może wahać się od 5-15 stron (każda strona 2200 znaków, wliczając spacje). Ewentualna prezentacja podczas kongresu – osobiście, wcześniej nagrana lub za pomocą live WEBEXU, będzie trwała 10 minut.
Prosimy o nadsyłanie abstraktu opisującego prezentację (do 4000 znaków) oraz tytułu wystąpienia do 31 marca 2019 roku na adres oblatio@omioblatio.org.
Propozycje zostaną ocenione przez komitet naukowy, który skontaktuje się z autorami.
Tematy można podzielić na dwa rodzaje:
- teologiczno-duchowy: oblacja, męczeństwo i ich wzajemny związek: w kontekście oblackiego życia, w ujęciu doktryny lub świadectw autorów oblackich
- historyczny: udokumentowane świadectwa oblatów, którzy w różnych kontekstach i regionach, zostali zamordowani ze względu na misję.
Dokumentacja konferencji zostanie opublikowana na łamach magazynu „Oblatio” oraz w serii „Oblatio Studia”
(F. Ciardi OMI, tłum. pg)
Tamatave: Jak wyglądają święcenia na Madagaskarze? [galeria]
Wprawdzie święcenia prezbiteratu i diakonatu odbyły się miesiąc temu (3 lutego 2019), kończąc również Rok Powołań Oblackich, niemniej jednak zdjęcia otrzymaliśmy dopiero wczoraj. Cieszymy się z nowych współbraci naszej prowincji, którzy przyjęli święcenia kapłańskie. Uroczystość odbyła się w parafii pw. Matki Bożej z Lourdes. Udzielił ich Jego Eminencja Désiré Kardynał Tsarahazana – arcybiskup Toamasiny.
Święcenia diakonatu przyjęli: dk. Joseph Christian Rakotoniaina OMI, dk. Théophile Rasolonjatovo OMI, dk. Andry Aurélien Ratovosaona OMI, dk. Jean Félicien Razanabary OMI oraz dk. Hissène Razoky OMI.
Natomiast święcenia prezbiteratu przyjęli: o. André Emil Rakotondranaivo OMI oraz o. Jean Bruno Randriamampianina OMI.
(pg/zdj. H. Marciniak OMI)
7 marca 2019
POTRZEBUJĘ ZASTANOWIENIA I ŚWIATŁA, PROSZĘ BOGA, ABY MNIE OŚWIECIŁ.
Pośród wszystkich poważnych politycznych intryg Eugeniusz nie zapominał, gdzie tkwiło źródło jego siły:
Trzeba było rzeczywiście złapać oddech po moim wystąpieniu w środę rano. Czekam, potrzebuję zastanowienia i światła, proszę Boga, aby mnie oświecił, potrzebuję tego tym bardziej, gdy polityka ludzi wydaje się przeciwstawiać inspiracjom Ducha Świętego.
List do Henryka Tempiera, 31.08.1833, w: EO I, t. VIII, nr 459.
Przypomnienie przydatne także w naszych czasach, gdy w chwili trudności trzeba znaleźć czas na zatrzymanie się i pozwolenie Bogu, aby nas oświecił.