koordynator

24 sierpnia 2022

OGŁOSZENIE DOGMATU O NIEPOKALANYM POCZĘCIU NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

 Złota Dziewica – taką nazwę nadali mieszkańcy Marsylii pomnikowi wzniesionemu przez biskupa de Mazenoda ku czci Maryi Niepokalanej, aby zachować wspomnienie o ogłoszonym 8 grudnia 1854 roku przez papieża Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.

Definicja ta była wielkim wydarzeniem w życiu świętego Eugeniusza. Czuł się przeniesiony do radości nieba, jak zanotował w swoim dzienniku:

Wydawało mi się w tej chwili, że niebo otwiera się nad naszymi głowami i ukazuje nam na jawie radość całego Kościoła triumfującego... Wydawało mi się, że widzę Jezusa Chrystusa, naszego Pana, gratulującego swojej Boskiej Matce... i św. Józefa cieszącego się szczęściem swojej oblubienicy, z którą jest tak blisko w niebie (cyt. za A. Rey, dz. cyt., t, 2, s. 528).

Biskup de Mazenod nie mógł opanować swojej radości, gdy dowiedział się, jak bardzo diecezja marsylska jest zjednoczona ze szczęściem całego Kościoła, co poświadcza biskup Jacques Jeancard w swoich Mélanges historiques: "Biskup był zachwycony wszystkim, co do niego docierało. Mówił o tym wszystkim" (cyt. za A. Rey, dz. cyt., t. 2, s. 530).

Chciał zachować widoczne wspomnienie o tej radości. Zanotował więc w swoim dzienniku z 21 listopada 1855: "List do burmistrza Marsylii. Projekt pomnika upamiętniającego ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu, który ma stanąć na końcu Cours Bonaparte. Wniosek o wydanie zezwolenia na wybór tej lokalizacji". Rada miasta przesłała biskupowi jednogłośną odpowiedź popierającą tę petycję.

W pierwszą rocznicę ogłoszenia dogmatu, w dzienniku biskupa de Mazenoda znalazły się takie słowa:

Chcieliśmy utrwalić pamięć o niej, kładąc pierwszy kamień pod pomnik, który by nieustannie przypominał przyszłym pokoleniom o wyroczni prawdy ku czci Matki Bożej i o pobożności, z jaką odpowiedzieliśmy na głos z nieba (zob. A. Rey, dz. cyt., t. 2, s. 555).

W liście pasterskim z 21 grudnia 1855 roku biskup Marsylii apelował o udział wiernych:

Trzeba jednak, aby każda wierna dusza przyczyniła się do tego dzieła. Każdy musi być szczęśliwy, że przyniósł swoją ofiarę.

Uroczyste odsłonięcie pomnika nastąpiło 8 grudnia 1857 roku. W swoim entuzjazmie biskup de Mazenod napisał osobiście do papieża Piusa IX, aby opowiedzieć mu, jak przebiegała uroczystość. Zaczął od opisu pomnika:

Jest on wykonany z marmuru karraryjskiego; składa się z bizantyjskiej kolumny o dość dużych rozmiarach, która umieszczona na pięknym cokole również z marmuru, na szczycie której znajduje się figura Maryi Niepokalanej. Najpierw była procesja, która trwała ponad dwie godziny, potem biskup odprawił mszę u stóp figury. Mieszkańcom Marsylii nie wystarczyło poranne świętowanie.

Biskup de Mazenod kontynuuje w swoim liście do Piusa IX:

Wieczorem całe miasto było oświetlone, najskromniejsze domy były oświetlone, miłosierdzie włączyło ubogich z powszechną radość.

W tym miejscu, gdzie znajduje się wybudowano później duże schody przed dworcem kolejowym. W efekcie pomnik został przesunięty nieco dalej. Napis w skrócie opowiada o historii pomnika wzniesionego ku czci Maryi Niepokalanej. Całość jest bardzo dobrze utrzymana przez gminę Marsylia. Ze względu na blask posągu, słusznie zasługuje on na nazwę Złotej Dziewicy.

René Motte OMI, https://www.omiworld.org/fr/lemma/vierge-doree-la-marseille-fr/

przez koordynator

23 sierpnia 2022

EPIDEMIA CHOLERY: POSZEDŁEM ODDAĆ WSZYSTKICH MIESZKAŃCÓW POD OPIEKĘ NAJŚWIĘTSZEJ DZIEWICY.

Gdy oblaci pomagali tak bardzo cierpiącym ludziom, Eugeniusz wraz ze swoim wujkiem, biskupem Fortunatem, kierowali pobożność mieszkańców Marsylii na największe spotkania modlitewne. Mieszkańcy mieli szczególne nabożeństwo do Matki Bożej od Straży, której małe sanktuarium górowało nad miastem. Figura Dobrej Matki, ukazująca Maryję czuwającą nad miastem i portem, była w szczególny sposób czczona przez mieszkańców.

Eugeniusz napisał:

Będziemy zanosić uroczyste błagania. Jutro zniesiemy Matkę Boską od Straży, aby przez trzy dni była wystawiona w katedrze. Później pójdziemy w procesji ogólnej z Najświętszym Sakramentem, tak jak bę­dziesz mógł przeczytać w zbiorze zaleceń, który wam prześlę.

 List do Kazimierza Auberta, 10.03.1835, w: PO I, t. VIII, nr 508.

W liście napisanym kilka dni później do matki opisuje to wydarzenie:

W tej chwili przed oczyma mamy najbardziej wzruszające sceny. To zwyczajna eksplozja nabożeństwa ku czci Najświętszej Maryi Panny, która objawiła się nie tylko podczas procesji do góry do kate­dry, ale która ciągle jest z ufnością podtrzymywana. Katedra, gdzie była wystawiona Najświętsza Maryja Panna, nie pustoszała od piątej rano aż do siódmej wieczorem. Kiedy mówię, że katedra nie pustosze­je, to znaczy, że cały ten przestronny budynek ciągle jest pełen, od ołtarza aż po organy. Pozwoliliśmy nawet wchodzić do prezbiterium, które ciągle jest wypełnione ludźmi. Nie można nie płakać z radości. Z konieczności uciekam z tej świątyni, a gdyby tyle spraw nie wzywa­ło mnie gdzie indziej, nie wyszedłbym stamtąd, tak bardzo moje serce rozpiera radość na widok tak wspaniałej pobożności. Wydaje się nie­możliwe, aby Pan nie pozwolił się przejednać i Boża Rodzicielka nie wyprosiłaby dla nas miłosierdzia. Wiem, że tak się stanie. Choćby wczoraj, zamiast wielu przypadków, które codziennie przerażały na­szą dzielnicę, mieliśmy tylko jeden, a u Świętego Wawrzyńca, gdzie cierpiano tak samo jak u nas, były tylko dwa przypadki. To ogromny spadek. Ufajmy.

List do matki, marzec 1835, w: PO I, t. XV, nr 176.

Beaudoin napisał: Od 8 do 12 marca figura Matki Bożej od Straży była wystawiona w katedrze. 12 marca z katedry przeszła procesja do kościoła świętego Marcina, gdzie Najświętszy Sakrament był wystawiony przez dziewięć dni. Dni modlitw zakończyły się kolejną procesją 22 marca.

przez koordynator