koordynator

W wojsku nie czuł się szczęśliwy - zachwycił go oblacki krzyż [ŚWIADECTWO]

Mam na imię Vadym. Mam 37 lat. Pochodzę z Ukrainy. Jestem księdzem w Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. 11 lat temu zapukałem do drzwi obuchowskiego klasztoru oblatów. Od dziecka chciałem zostać żołnierzem. Służbę zasadniczą odbyłem w Straży Granicznej na odcinku ukraińsko-słowackim. Następnie służyłem w Wojsku Ukraińskim. Zjednoczone Siły Szybkiego Reagowania, odział Oceny Sił Przeciwnika. Właśnie tam, po raz pierwszy w swoim sercu usłyszałem głos Jezusa Chrystusa.

Uświadomiłem sobie, że tak naprawdę nie jestem szczęśliwy

Kiedy wróciłem z dobowej warty, miałem wysoką gorączkę. Czułem się bardzo złe. Następnego dnia przyjechała po mnie karetka. Wylądowałem w szpitalu wojskowym. Przebywałem w  nim ponad miesiąc. Pamiętam, że nie mogłem pogodzić się z tą sytuacją. Strasznie buntowałem się przeciwko Panu Bogu. Później poprosiłem kolegę by przyniósł mi modlitewnik oraz Pismo Święte, które miałem w mieszkaniu. Właśnie w szpitalu, gdzie sporo przybywałem w ciszy, uświadomiłem sobie, że tak naprawdę nie jestem szczęśliwy. Oprócz tego miałem wrażenie, jakby moje sumienie do tej pory spało, a teraz nagle się obudziło. Przypomniałem sobie swoje dzieciństwo… wspólną modlitwę z rodziną, lekcje religii i poczułem się bardzo zawstydzonym przed Bogiem i samym sobą, ponieważ rzadko przychodziłem do Kościoła czy do spowiedzi. Piłem, paliłem, miewałem różne dziewczyny… żyłem niemoralnie. Pamiętam, że wtedy zrobiłem postanowienie, aby wrócić do Pana Boga. Kiedy wyszedłem ze szpitala, to od razu poszedłem do spowiedzi, wróciłem do komunii z Panem Bogiem oraz Kościołem. Powoli zacząłem się zmienić. Odrzuciłem wulgaryzmy, starałem się rzucić palenie, ograniczyłem też wyjścia na imprezy. Chociaż nadal miałem dziewczynę, to jednak zmieniła się nasza relacja. Niestety te zmiany nie podobały się  wszystkim moim przyjaciołom.

Spodobał mi się krzyż misyjny

Kiedy skończył się mój kontrakt wojskowy, podjąłem decyzję o poświęceniu życia Bogu. Zdecydowałem się wstąpić do klasztoru. Dzięki modlitewniku, który podarowała mi babcia, dowiedziałem się o Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów Niepokalanej Maryi. Pociągnęło mnie także świadectwo życia i męczeńskiej śmierci jednego z oblatów: o. Ludwika Wrodarczyka.

Zobacz: [Sługa Boży o. Ludwik Wrodarczyk OMI]

Spodobał mi się również strój zakonny, szczególnie krzyż misyjny, który oblaci noszą na sutannie. Większość moich bliskich i znajomych nie mogło zrozumieć tego wyboru. Niektórzy nadal nie chcą tego zaakceptować. Nie zważając na wielki sprzeciw ze strony bliskich, poszedłem za głosem, który słyszałem w swoim sercu.

Czuje się szczęśliwym człowiekiem, uważam, że lepiej jest spróbować tej drogi, niż nie zrobić tego i cale życie mieć później wątpliwości. Każdemu, kto będzie czytać moje świadectwo życzę, by nie obawiał się pójść za Chrystusem. Ten, który woła nas, daje również łaskę siły do przyjęcia powołania.

---

Vadym Dorosh OMI – ur. 1984 rok. Pierwszą profesję zakonną złożył na Świętym Krzyżu 8 września 2014 roku, w 2017 roku złożył śluby wieczyste w Zgromadzeniu. Święcenia prezbiteratu otrzymał 16 czerwca 2018 roku. Jest członkiem Delegatury Misjonarzy Oblatów MN na Ukrainie i w Rosji. Pracuje na Ukrainie, gdzie odpowiada za formację Przyjaciół Misji Oblackich, duszpasterstwo Służby Liturgicznej oraz powołania.

(pg)

przez koordynator

Świadectwa oblatów-braci zakonnych. Jeden z nich poznał oblatów przez... kota [WIDEO]

przez koordynator

LIVE z misjonarzem - o. Mariusz Bosek OMI [TRANSMISJA]

przez koordynator

[Misyjne smaki] M. Bosek OMI: "Za Yerba Mate nie dziękuje się, bo można się mocno zdziwić"

Picie Yerba Mate jest znakiem przyjaźni - wyjaśnia o. Mariusz Bosek OMI, który pracował w Urugwaju. Istnieje cały rytuał przygotowywania napoju oraz nasypywania yerby do matero. Napój pije się przez metalową słomkę z dziurkami, która filtruje napar. W smaku jest bardzo gorzka. W Urugwaju pije się ją na gorąco.

W Urugwaju Yerba Mate pije się przeważnie w towarzystwie. Wszyscy popijają wywar z tego samego naczynia.

Kiedyś zostałem zaproszony do picia mate - wspomina misjonarz - Kiedy podano mi naczynie, podziękowałem. Podczas następnej kolejki mnie pominięto. Poczułem się trochę dziwnie. Potem spytałem współbraci, co zrobiłem źle. Dowiedziałem się, że za Yerba Mate się nie dziękuję - wyjaśnia ojciec Bosek.

Co to jest Yerba Mate?

Yerba Mate to suszone liście (często wraz z drobnymi patyczkami) ostrokrzewu paragwajskiego (łac. ilex paraguariensis). Ostrokrzew paragwajski jest rośliną występującą dziko jedynie między 18 i 30 równoleżnikiem w Ameryce Południowej: między Oceanem Atlantyckim na wschodzie do rzeki Paraguay na zachodzie oraz w dorzeczu rzeki Parana i Uruguay. Cały region występowania ostrokrzewu zamyka się w granicach północno-wschodniej Argentyny, Paragwaju i południowej Brazylii. Próby uprawy ostrokrzewu na terenie Azji i Afryki nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Ostrokrzew paragwajski jest rośliną drzewiastą średniej wielkości, pojedyncze okazy mogą osiągać do kilkunastu metrów wysokości. Ilex paraguariensis ma twarde, lśniące liście o ząbkowanych krawędziach - pozostają one zielone na roślinie przez trzy lata. Kwitnie między październikiem a grudniem. Owocami są niewielkie jagody, dojrzewające pomiędzy styczniem a marcem. Pierwsze zbiory liści są możliwe już po 3 latach od wysadzenia sadzonek.

Na rynku Ameryki Południowej dostępnych jest ponad 200 marek, pod jakimi jest sprzedawana Yerba Mate. Każda z nich różni się swoim charakterem, uzyskanym poprzez inne metody przetworzenia, co ma znaczący wpływ na smak i właściwości naparu.

Historia napoju

Pierwszymi „mateistami” byli Indianie Guarani, zamieszkujący dorzecze rzeki Paragwaj. Stosowali oni Yerba Mate nie tylko w formie naparu, ale również żuli jej liście. Dzięki energetyzującym właściwościom rośliny, Indianie ci znakomicie radzili sobie ze zmęczeniem. Dla ludu Guarani – żyjącego w trudnych warunkach – równie ważną role odgrywało działanie hamujące apetyt.

Indianie początkowo pili Yerba Mate, cedząc napar przez zęby. Z czasem wprowadzono do rytuału picia tego boskiego napoju zwyczajną rurkę, wykonaną z łodyg małych trzcin. Słomka jednak nie sprawdzała się, ponieważ rozdrobnione liście ostrokrzewu, przedostawały się do ust. Po pewnym czasie zaczęto powszechnie używać zakończonej ślepo i podziurkowanej bambusowej rurki. Stała się ona prototypem bombilli.

Indianie nosili ze sobą zawsze najpotrzebniejsze rzeczy. Umieszczali je w małych torebkach i przyczepiali do pasa. Wśród tych skarbów była też Yerba Mate – miała ona oczyszczać krew, zwiększać odporność organizmu, zwalczać zmęczenie i redukować stres.

Picie Yerba Mate wiązało się u Guaranów z bardzo przestrzeganym przez Indian obrządkiem. Zaparzanie celebrował matero, naczynie - mate podawał kolejno osobom, według stopnia ich godności  W ten sposób naczynie podawano sobie w taki sam sposób, jak u Indian Ameryki Północnej fajkę pokoju.

Drzewo ostrokrzewu paragwajskiego rośnie na żyznej ziemi laterytowej, zwanej przez plemię Guarani "ziemią czerwoną". W miejscach,  gdzie bytowały plemiona, naturalną rzeczą było zrywanie z dziko rosnących drzew cienkich gałązek razem z liśćmi. Indianie suszyli gałązki nad ogniskiem, a następnie je rozcierali na drobny pył. Wśród plemion Guarani napar z yerby nazywał się „caa”.

Gdy pod koniec XVI w. w zamieszkane przez plemię Guarani dorzecza Parany dotarli misjonarze jezuiccy. Odkryli, że ulubioną używką miejscowych były liście pewnego gatunku wiecznie zielonego krzewu, nazwanego później ostrokrzewem paragwajskim. Szybko zaczęto dostrzegać korzyści, jakie daje picie naparu z Yerba Mate. Kroniki kolonizacji mówią, że również marynarze hiszpańscy zauważyli wyjątkowe właściwości naparu. Jego picie zapobiegało szkorbutowi, chorobie nękającej marynarzy, pozbawionych możliwości spożywania świeżych owoców i warzyw podczas długich podróży oceanicznych. Poza tym spostrzegli, że tubylcy pijący Yerba Mate, posiadali wyjątkową odporność na zmęczenie. Początkowo Hiszpanie byli przeciwni nieznanej używce. W 1596 r. gubernator Asunción Arias de Saavedra wydał nawet dekret zakazujący spożywania tego napoju. Stopniowo jednak – między innymi dzięki poparciu jezuitów, którzy widzieli w mate dobrą alternatywę wobec alkoholu – zyskał na znaczeniu.

Właściwości napoju

Yerba Mate jest spożywana przez miliony ludzi, głównie ze względu na walory pobudzające, poprawiające samopoczucie oraz podnoszące wydolność fizyczną i psychiczną. Działania psychostymulujące i zwiększające wydajność pracy umysłowej, Yerba Mate zawdzięcza głównie zawartości kofeiny (od 0,8 do 2,4% w suchej masie) oraz w mniejszym stopniu zawartości teofiliny i teobrominy (0,065-0,5%). Działanie stymulujące Yerba Mate trwa dłużej, niż takie samo działanie kawy i nie ma skutków ubocznych typowych dla kawy. Indianie Guarani stosowali Yerba Mate w celu zlikwidowania uczucia głodu, obecnie badania naukowe potwierdziły, że mate łagodzi łaknienie poprzez blokowanie odpowiednich receptorów w mózgu. Z tego powodu jest szeroko stosowana w różnych dietach i kuracjach odchudzających.

(pg/mb)

przez koordynator

10 lat codziennej medytacji ze św. Eugeniuszem

Dzisiaj mija 10 lat, odkąd pojawiają się codzienne medytacje ze św. Eugeniuszem. Początkowo rozsyłane były pocztą internetową, odkąd pojawiły się media Polskiej Prowincji, są systematycznie publikowane na stronie oblaci.pl. Autorem rozważań jest o. Frank Santucci OMI - ekspert ds. duchowości oblackiej i charyzmatu św. Eugeniusza. Tłumaczeniami na język polski zajmuje się o. Roman Tyczyński OMI, duszpasterz z Luksemburga.

Tłumaczenie pism św. Eugeniusza nie należy do łatwych, Założyciel posługuje się złożonym językiem francuskim, charakterystycznym dla arystokracji tamtej epoki. Niemniej jednak listy i komentarz pozwalają nam dotknąć ducha tamtego czasu oraz wrażliwości de Mazenoda.

Rozważania ukazują się od poniedziałku do piątku. W wersji na komputer umieszczane są w prawym bocznym pasku, na urządzeniach mobilnych w ciągu aktualnych wiadomości.

(pg)

przez koordynator