29 lipca 2019
This is a custom heading element.
WSZYSTKO, CO UCZYNILIŚCIE JEDNEMU Z TYCH NAJMNIEJSZYCH, MNIEŚCIE UCZYNILI.
Pierwsza fala cholery dotarła do Marsylii w 1832 roku, gdy Eugeniusz był w Rzymie w związku z nominacją na biskupa Ikozji. Obawiając się, że choroba będzie się rozszerzać i osiągnie rozmiary epidemii udał się do papieża, aby uzyskać odpusty dla mieszkańców swojej diecezji, które pomagały umierającym w wyniku cholery. Eugeniusz przedłożył zatem listę, która została zatwierdzona przez papieża w listopadzie 1832 roku.
Oto lista udzielonych odpustów:
1° odpust zupełny dla chorych, którzy wyspowiadają się w zagrożeniu chorobą;
2° 100 dni odpustu dla każdej osoby, która odwiedzi chorych, niosąc im duchową lub materialną pomoc;
3° odpust zupełny co tydzień dla każdej osoby, która w tygodniu z miłością będzie służył chorym na cholerę;
4° 100 dni odpustu dla każdego prawowitego spowiednika, który wysłucha spowiedzi chorego na cholerę;
5° Odpust zupełny raz w tygodniu dla spowiedników, którzy w ciągu tygodnia wysłuchają spowiedzi dotkniętego cholerą.
Audiencja papieska z 2 listopada 1832 roku, w: A. Rey, dz. cyt., t. 1, s. 617.
Prawdą jest, że sprawa odpustów nie jest czymś istotnym w naszych czasach, ale prawdą jest także, o czym mowa w powyższym tekście, że do chorych na cholerę odnoszono się z ewangelicznym miłosierdziem. Ewidentnie widzimy także, że ta choroba była bardzo zaraźliwa, a ludzie robili wszystko, aby uniknąć zarażenia.
Także ci, którzy zostali, aby nieść konieczną pomoc ofiarom, z racji niesionej pomocy sami narażali się na niebezpieczeństwo, tak jakby służyli samemu Jezusowi (Mt 25) i w Jego imię.
Epidemia cholery nie trwała długo, ale w styczniu 1835 roku wybuchła kolejna. Powyższa lista odpustów ponownie została promulgowana i wywieszona w każdym kościele i kaplicy diecezji.
