14 listopada 2019

STAWIĆ CZOŁA ŚWIĘTYM I SKĄDINĄD ZGODNYM Z NASZYM POWOŁANIEM ZOBOWIĄZANIOM.

Małe Zgromadzenie zostało porażone stratą dwóch członków. Wówczas ocenie poddano misjonarskie zaangażowanie i podjęto decyzje, aby zachować jedynie dzieła odpowiadające oblackiemu charyzmatowi i powołaniu.

Przyznaję pokornie, że nic nie mogę poradzić na wyroki Opatrzno­ści. Zaplanowałem wszystko, licząc na dwie osoby, które mi zabrano. Muszę więc zadowolić się tymi, które zostały, aby sprostać nakazom – uświęconym zresztą i zgodnym z naszym powołaniem. Nie kryję, że wiele trzeba przecierpieć, ale raz jeszcze powtarzam: nie wszystkiemu mogę za­radzić. Wszyscy oblaci są proszeni, aby nie tracić ani nadziei ani odwagi, ale zaufać czasowi i opatrzności.

Obowiązkiem nas wszystkich jest pracować, najlepiej jak potrafi­my, każdy w swoim zakresie i środkami, jakie nam pozostały. Próby, przez jakie przechodzimy, nie powinny nas załamywać. Cudownie jest, gdy okręt ma wiatr w żagle! Marynarze nie mają wtedy nic do roboty. Ale jak wiatr i morze są przeciwne, wówczas muszą się żwawo ruszać, by dobić szczęś­liwie do portu. Bądźmy więc cierpliwi i odważni; nie dajmy się złamać. Ileż to już razy po burzy nastał spokój! Żadnej słabości i trzymać się dziel­nie. Ludzie przemijają, a Bóg trwa i działa.

List do Hipolita Courtèsa, 25.09.1836, w: EO I, t. VIII, nr 589.

Ta wskazówka jest ciągle aktualna w naszych czasach!