Komentarz do Ewangelii dnia

Od cudu do cudu. Tak można by ująć sytuację z jaką przyszło się zmierzyć uczniom. W dość krótkim czasie wydarzyło się tak wiele. Cud rozmnożenia chleba, cały dzień służby i na koniec Pan Jezus odsyła zmęczonych uczniów na drugi brzeg, odprawiając tłumy, sam pozostaje na modlitwie. Uczniowie odpływając, nawet nie pomyśleli, jak Pan Jezus dotrze na drugi brzeg. Wiatr przeciwny potęguje fale i zmęczonym uczniom odbiera resztki sił. Widząc jakąś postać idącą po wodzie wpadają w strach i przerażenie. Dopiero głos Mistrza uspokaja ich skołatane serca. Cud „chodzenia” po wodzie tak spodobał się Piotrowi, że też tak chciał. Poprosił Mistrza o możliwość podjęcia próby. Wyszedł z łodzi, przeszedł kilka kroków i zwątpił, a właściwie wystraszył się i zaczął tonąć. Potrzebny był krzyk przerażonego Piotra: „Panie, ratuj mnie!” To także lekcja dla nas ilekroć zagubimy się, poddamy się rozpaczy, czy zwątpieniu, wtedy dobrze jest zawołać do Jezusa, tak jak Piotr. Pan Jezus jest zawsze na swoim miejscu. On nas wydobędzie z naszego przerażenia i przywróci nam pokój i radość.