koordynator

Na kodeńskiej kalwarii odbyła się suma odpustowa, której przewodniczył ordynariusz siedlecki – bp Kazimierz Gurda. Eucharystię poprzedziła procesja z Najświętszym Sakramentem z kodeńskiej bazyliki.

Zebranych w Kodniu przywitał gospodarz miejsca – Prowincjał Polskiej Prowincji. Mszę świętą z biskupem siedleckim koncelebrowali – archimandryta omoforny obrządku bizantyjsko-białoruskiego i wizytator apostolski dla swego obrządku na Białorusi – o. Sergiusz Gajek, Prowincjał Polskiej Prowincji oblackiej – o. Paweł Zając OMI, kustosz kodeńskiego sanktuarium – o. Krzysztof Borodziej OMI, dziekan dekanatu terespolskiego – ks. Mirosław Krupski oraz duchowieństwo różnych obrządków katolickich. W Mszy świętej uczestniczyli parlamentarzyści oraz przedstawiciele władz samorządowych.

W kazaniu pasterz Kościoła Siedleckiego często nawiązywał do znaczenia kodeńskiego sanktuarium i jego historii.

Ona jest tu obecna w obrazie, którego historia, jest nam wszystkim znana. Od czasu jego się tu pojawienia, za przyczyną księcia Mikołaja Sapiehy, nazywamy go obrazem Matki Bożej Kodeńskiej. I jest on rozpoznawalny przez wiernych w Kościele w Polsce i przez wiernych w Kościele w świecie. Został także umieszczony w kościele w Busso, w Czadzie, w Afryce, gdzie misjonarzem był tam ksiądz z naszej diecezji, ks. Stanisław Tymoszuk. Od prawie 400 lat towarzyszy Maryja w kodeńskim obrazie wiernym zamieszkującym ziemie nad Bugiem. Zamieszkującym na jednym jak i na drugim jego brzegu. Towarzyszy wiernym obrządku łacińskiego, unickiego, jak i prawosławnego. Towarzyszy wydarzeniom radosnym i trudnym, które mają miejsce w rodzinach, w społecznościach, w krajach. Jak bardzo była czczona Maryja w kodeńskim obrazie, jak bardzo była związana ze swym ludem, świadczy fakt, że już 300 lat temu, bo 15 sierpnia 1723 roku, Jej obraz został ozdobiony koronami papieskimi, ufundowanymi przez Kapitułę Bazyliki św. Piotra w Rzymie. Była to trzecia z kolei koronacja obrazu Matki Bożej, po Częstochowie i Trokach, w Rzeczpospolitej Obojga Narodów. To już wówczas Maryja w kodeńskim obrazie nosiła tytuł  Pani Podlasia, Matki Jedności.

Te prawie 400 lat zamieszkiwania Maryi pośród swego ludu w Kodniu, było bardzo bogate w wydarzenia, które dotykały to miejsce. Należy tu przypomnieć pożar Kodnia i kościoła w roku 1680, z którego obraz wyszedł nietknięty przez ogień; zabranie obrazu z Kodnia i przewiezienie go do Częstochowy w roku 1875.  Na Jasnej Górze był przechowywany przez 52 lat. Miejsce w którym się znajdował, wszyscy Podlasiacy znali. I pomimo tak dużej odległości, Panią Podlasia nawiedzali. Tam w Częstochowie przed Jej kodeńskim obrazem się modlili. Maryja w 1927 roku powróciła na swe miejsce do Kodnia przez Warszawę, gdzie obraz zatrzymał się w katedrze przez dwa miesiące. Do Siedlec został przewieziony nocą z 4 na 5 lipca. Od 10 lipca do 18 sierpnia przebywał w katedrze siedleckiej, a od 18 sierpnia Maryja w kodeńskim obrazie rozpoczyna swoją drogę powrotu, swa pielgrzymkę, przez tereny diecezji podlaskiej do Kodnia, gdzie przybywa 4 września, witana przez podlaskich wiernych jak Królowa. Powróciła do Kodnia i od tego czasu Króluje na podlaskiej ziemi. I jest Matką Jedności. Ona łączy wszystkich uczniów swego Syna. Łączyła kiedyś, łączy i dzisiaj. Łączyła zwaśnione rodziny, łączyła podzielone społeczności, łączyła skłócone narody. To jest Jej misja, którą tu nad Bugiem ma do wypełnienia i ją wypełnia – podkreślał biskup Gurda.

Kodeń, z obrazem Matki Bożej, Matki Jedności, jeszcze bardziej niż dotychczas staje się sanktuarium, do którego przybywają pielgrzymi różnych narodowości i różnych wyznań. Staje się ważny dla krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Ona tu, tak jak od prawie 400 lat przyjmowała każdego, tak i teraz czeka na każdego, kto do Niej przybędzie, kto się do Niej zwróci. O tej charakterystycznej cesze sanktuarium kodeńskiego, mówił o. Paweł, obecny prowincjał ojców oblatów, kustoszy kodeńskiego sanktuarium, w rozmowie z Ojcem Świętym Franciszkiem, z racji poświęcenia nowych koron, przygotowanych na jubileusz 300. lecia od pierwszej koronacji. Ojciec Święty Franciszek był tym, można by powiedzieć, charyzmatem kodeńskiego sanktuarium bardzo zainteresowany. Dzisiejszy świat, podzielony politycznie i religijnie, potrzebuje jedności. O tę jedność woła. Wołają o nią nie tylko dwa zwaśnione narody prowadzące wojnę; Rosja i Ukraina, ale wszystkie kraje sąsiednie wraz z naszą Ojczyzną, bo wiemy doskonale czym wojna jest i nikt jej nie pragnie. Dlatego ludzie pokoju przychodzą tu, do Maryi, Matki Jedności, aby razem z Nią burzyć wszelkie podziały, by budować jedność. Ona będzie nas słuchać i dzięki Niej otrzymamy upragniony pokój.

Hierarcha podkreślił, że najbliższy czas w diecezji jest okresem przygotowania do wielkiego wydarzenia, jakim będzie 300. rocznica koronacji obrazu Matki Bożej. Z tej okazji przygotowano nowe korony, które są wotum wdzięczności wielu pielgrzymów, którzy tutaj przybywają.

Ten rok będzie rokiem jubileuszowym, będzie rokiem przygotowania do tego ważnego dla sanktuarium kodeńskiego, dla naszej diecezji i dla Kościoła w Polsce, wydarzenia. Przygotujemy się do niego przez nasza modlitwę i przez obecność tu w sanktuarium w Kodniu.

Maryja tu, na ziemi pomaga nam budować jedność, budować pokój. Zależy Jej na tym, aby nasze ziemskie życie było na miarę uczniów Chrystusa. Ale także i o tym mówi nam dzisiejsza Uroczystość, Ona jest znakiem naszego przyszłego życia. Ona została, dzięki zasługom Chrystusa wzięta z ciałem i duszą do nieba. Jest razem z Nim, jest Królową wszystkich zbawionych, świętych i błogosławionych. W Niej Jezus ukazuje nam znak, kim my będziemy, także, dzięki Niemu, dzięki Jego łasce, dzięki Jego miłości. On pragnie nas mieć, podobnie jak swą Matkę, u siebie, przy sobie. Ceną dzięki której możemy wejść w przestrzeń jego miłości i w tym życiu i w wieczności jest nasze „fiat” wobec Bożego słowa. Nasze: niech się nam stanie według twego słowa, według Twojej woli. Maryja przez swe życie i przez swą postawę wobec Bożego Słowa, które w Jej łonie stało się Ciałem, uczy nas pielgrzymować drogą wiary. Ta droga prowadzi do zbawienia, ona prowadzi do nieba. Tam się z Nią spotkamy – zakończył kazanie bp Kazimierz Gurda.

Posłuchaj całego kazania biskupa Kościoła Siedleckiego:

Na zakończenie liturgii głos zabrał o. Krzysztof Borodziej OMI, kustosz kodeńskiego sanktuarium. Podziękował za tak liczną obecność oraz zaprosił na najbliższe wydarzenia w Kodniu. Przed błogosławieństwem biskup Kościoła Siedleckiego tradycyjnie pobłogosławi kwiaty i zioła, które wierni przynieśli ze sobą.

(pg)

Nocne czuwanie przed tzw. Oblacką Pasterką poprowadził o. Dariusz Galant OMI. Zachęcił zebranych do przyjęcia szkaplerza kodeńskiego. Na jego odezwę odpowiedziały setki pielgrzymów.

Tradycyjną Mszę świętą o północy celebrowali misjonarze oblaci, którzy w trakcie odpustu posługiwali przede wszystkim w sakramencie pokuty i pojednania. Przewodniczył jej o. Józef Wcisło OMI, który obchodzi jubileusz 25. lecia święceń prezbiteratu. W kazaniu ojciec Krzysztof Ziętkowski OMI przypomniał tajemnicę tzw. Uśmiechu Maryi, którego doświadczył św. Eugeniusz.

Posłuchaj całego kazania o. Krzysztofa Ziętkowskiego OMI:

(pg)

Mszy świętej wigilijnej uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przewodniczył bp Grzegorz Suchodolski – biskup pomocniczy diecezji siedleckiej. Zgromadziła ona ogromne tłumy wiernych. Zanim jednak ruszyła procesja z bazyliki kodeńskiej z kopią cudownego obrazu, purpurat zatrzymał się przed oryginalnym wizerunkiem na chwilę modlitwy.

Na kodeńskiej kalwarii tradycyjnie odbyła się salwa honorowa z działa bractwa kurkowego. Biskupa powitali przedstawiciele parafii oraz Prowincjał Polskiej Prowincji.

Hierarcha nawiązując do doświadczenia wejścia pielgrzymki siedleckiej na Jasną Górę, podczas którego usłyszeli niewybredne komentarze młodych, opuszczających kluby nocne, kontynuował:

Tak wygląda nasze dzisiejsze społeczeństwo. Jest cywilizacja życia i cywilizacja śmierci. Dla jednych skarbem jest wiara, dla drugich skarbem jest kult tego, co nazywamy neopogaństwem. I często to są członkowie tych samych rodzin. Dlatego mamy tak wiele niepokoi w sercu, bo te podziały z roku na rok, zamiast gasnąć, ciągle się pogłębiają. I widzimy, jak wiele jest zagrożeń. Jak wiele osób atakuje to, co święte, to co Boże. A wielu po cichu dokonuje swojej kościelnej apostazji, nie wypisując się oficjalnie, ale w sercu gasząc ten płomień wiary, który zaczął płonąć w momencie chrztu świętego i później przy dużej trosce rodziców, wspólnot parafialnych, duszpasterzy był podtrzymywany przez kolejne sakramenty chrześcijańskiej inicjacji i przez wielką pracę formacji duchowej.

Kaznodzieja pytał zgromadzonych o świadomość fundamentu osobistego życia. Wskazywał na zagrożenia, które szczególnie dotykają rodzinę.

I dlatego potrzebujemy takich uroczystości, jak ta. Potrzebujemy takich spotkań, jak to. Spotkań z Maryją, a przez Maryję z Bogiem samym – przekonywał hierarcha – Potrzebujemy na nowo takiej szkoły formacji sumień. Potrzebujemy umocnienia w dobrym. Potrzebujemy czasu na właściwe postanowienia dotyczące mojego życia duchowego, religijnego, rodzinnego i społecznego na cały kolejny rok.

Przyrównał obraz Matki Bożej Kodeńskiej do starotestamentalnej Arki Przymierza.

Naszą arką, Arką Przymierza jest Maryja. Ten tytuł przysługuje Jej także w Litanii loretańskiej: Arko Przymierza, módl się za nami. Ona także jest tym obrazem bliskiej obecności Boga przy nas. W czasach Starego Testamentu, tam, gdzie była Arka Przymierza, tam było Boże błogosławieństwo. Tam Bóg stawał po stronie swojego ludu. Dzisiaj, tam, gdzie jest Maryja, tam jest Boże błogosławieństwo. Tam Bóg staje po stronie swojego ludu. Dlatego ma Ona tak wielu czcicieli. Tak wiele oddanych osób, które na różny sposób kultywują kult maryjny.

Biskup przypomniał podstawowe formy nabożeństwa do Matki Bożej.

Wyznajemy tym samym wiarę, że czcząc tę Arkę Nowego Przymierza, zyskujemy Boże błogosławieństwo i Bożą ochronę, zwłaszcza na te czasy cywilizacyjnej walki i niepokoju, który wypełnia przede wszystkim nasze serca.

Nawiązując do starotestamentalnej Arki Przymierza, biskup Suchodolski mówił dalej:

Być wiernym Arce Przymierza, to strzec Dekalogu w swoim życiu. To zawalczyć zwłaszcza o to przykazanie, z którym mi jest najtrudniej, żeby mieć jednego Boga, a nie wielu bogów. Żeby służyć Bogu, a nie mamonie. Żeby słuchać tylko prawdziwych proroków, a nie tych fałszywych, obiecujących szczęście za trzydzieści, czy za tysiąc srebrników, albo za ileś tam euro. Naśladować Maryję, to znaczy wytrwać w przymierzu, które ja zawarłem z Bogiem od momentu mojego chrztu. Ponowić przykazania i zobowiązania chrzcielne. A chrzest to także wspólnota Kościoła, do której zostałem włączony. To nie zrezygnować z tej wspólnoty w moim życiu codziennym, a zwłaszcza w moim życiu niedzielnym.

Największym skarbem strzeżonym przez Maryję i skarbem, który powinien być strzeżony przeze mnie, to jest relacja osobista z Jezusem. Nieustanne wołanie: Jezu, jesteś moim Panem i zbawicielem. Jezu, ufam Tobie. Nieustanne przyjmowanie Jezusa w darze słowa, z którym przychodzi i w darze Jego prawdziwego Ciała i najdroższej Krwi w komunii świętej. To są te wewnętrzne momenty, w których ta moja wewnętrzna arka przymierza ożywa i staje się na nowo arką mojego Pana. Mam być takim żywym tabernakulum.

Posłuchaj całego kazania biskupa Grzegorza Suchodolskiego:

(pg)

Sumą sprawowaną w bazylice kodeńskiej rozpoczęły się dwudniowe uroczystości odpustowe. Eucharystii przewodniczył o. Paweł Zając OMI, Prowincjał Polskiej Prowincji misjonarzy oblatów. Kazanie wygłosił o. Krzysztof Ziętkowski OMI, misjonarz ludowy z Kędzierzyna-Koźla, który jednocześnie jest tegorocznym kaznodzieją odpustowym.

Towarzyszy nam tak bardzo ważna intencja, wyrażona słowami pokornej modlitwy: Maryjo, Matko pokoju, módl się za nami! – wskazał na początku kazania ojciec Ziętkowski, przywołując hasło tegorocznych uroczystości odpustowych.

Jako że pierwszy dzień kodeńskiego odpustu przypadł w niedzielę, liturgia Słowa zaczerpnięta została z XX Niedzieli Zwykłej roku C. W nawiązaniu do Ewangelii, która mówi o tym, że Jezus nie przyszedł przynieść pokoju, ale ogień na ziemię, kaznodzieja wskazywał:

Mówi nie tylko o tym, że toczy się gdzieś wojna między dwoma państwami, mocarstwami, ale że ten rozłam dosięga rodziny, najbliższych relacji, rodziców do dzieci; choćby tej, o której żartobliwie mówimy, czy stała się przysłowiową – relacji teściowej i synowej. Ale ten podział dosięga jeszcze głębiej, bo każdego ludzkiego serca.

Aby wyjaśnić głębię słów Chrystusa, ojciec Ziętkowski przywołał słowa św. Ambrożego:

Należy się sprawom Bożym pierwszeństwo przed ludzkimi. Jeśli potrzeba się wywiązać ze swych obowiązków względem rodziców, to o ileż bardziej względem Twórcy tych rodziców, za których ty wdzięcznym być musisz.

I to jest ten Boży porządek, porządek Dekalogu – kontynuował dalej kaznodzieja – Najpierw jest pierwsza tablica, która wzywa nas do miłości Boga (…) I kiedy będziemy to zachowywać, to będzie nam łatwiej wypełnić przykazania z drugiej tablicy.

Pan Jezus mówi, że przyszedł rzucić ogień na ziemię. I jakże pragnie, aby on już zapłonął. To jest ogień Ducha Świętego. (…) I On nam pomaga zrobić porządek z występkami, które żyją wspólnie w jednym domu. Pomaga odsunąć się od towarzystwa dawnych występków, zerwać związki z marnotrawnym potomstwem, bo podział jest w ludzkim sercu, w twoim i moim. Tam może być świętość, cnota, a może być przywiązanie do grzechu, wady – i toczy się nieustanna walka. Duch Święty pozwoli nam spalić to, co jest śmieciami. To, co zanieczyszcza nasz wewnętrzny dom, aby był miejscem pokoju.

I teraz możemy popatrzeć w przyszłość, świętując już uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. To pokazuje nam, pielgrzymom tej ziemi, dokąd zmierzamy, bo nie do Kodnia, to byłoby za krótko – do samego nieba. Maryja została wzięta do nieba z ciałem i duszą, bo cały człowiek jest przeznaczony do życia, nie na śmierć.

Nawiązując do dzieła stworzenia i odkupienia, kontynuował:

Miłość jest najbardziej żywotną siłą we wszechświecie, bo miłość nie może umrzeć. Miłość nie tylko wszystko przetrzyma, ale nigdy się nie skończy. I kiedy Chrystusa dosięgła śmierć, to ona nie miała się na czym zatrzymać, nie miała czego już mu zabrać, bo wszystko było rozdane dla nas, ludzi. Bo tym jest miłość, dawaniem siebie. Wyzbyciem się egoizmu. Jezus przez Ducha wiecznego złożył siebie w ofierze, doskonałej ofierze przebłagania, aby oczyścić nasze serca z martwych uczynków.

Tą drogą nie tylko podążył najpierw sam Pan Jezus, za Nim Jego Matka, na drodze krzyżowej, na kalwarii, ale tylu świętych i błogosławionych.

Kaznodzieja podkreślał, jak wiele dobra i miłości dawali ludzie w tym trudnym czasie, w którym żyjemy. Nawiązał do wyciągniętej dłoni wobec uchodźców wojennych. Wskazał na codzienne poświęcenie wielu ludzi, także wojska, którego święto patronalne przypada w uroczystość Wniebowzięcia Maryi.

Uczcić Maryję, to znaczy spełnić Jej prośbę z Kany Galilejskiej: Zróbcie wszystko, cokolwiek powie wam Jezus. I do tych próśb, do tej modlitwy także: Maryjo, Matko pokoju, módl się za nami, dołączmy w naszych sercach, sumieniach, prośbę samego Jezusa. On nas o coś prosi na początek tego odpustu. „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, żeby on zapłonął”. Pozwól Jezusowi, by rozpalił twoje serce duchem miłości, pokoju, Duchem Świętym.

Posłuchaj całego kazania o. Krzysztofa Ziętkowskiego OMI:

Przez cały dzień do Kodnia zmierzali pielgrzymki, również te piesze. Do bazyliki tworzyła się kolejka, ponieważ każdy z pątników chciał przejść na kolanach wokół Jej wizerunku. Najliczniejsze piesze pielgrzymki przybyły z:

• Piszczaca – 430 osób
• Wisznic i okolic – 360 osób
• Terespola – 300 osób
• Łomaz – 200 osób
• Sławatycz – 160 osób
• Horbowa – 110 osób
• Huszczy – 100 osób
• Tucznej – 95 osób

Były także grupy z: Matiaszówki, Gęsi i okolic, Dołhobrodów i Lacka, Wólki Dobryńskiej, Małaszewicz, Białej Podlaskiej, Zadybska czy Rossosza, a także grupa Wojowników Maryi z Międzyrzeca Podlaskiego.

(pg)