koordynator

2 lutego 2022

NA OKAZANE WOBEC MNIE ZDZIWIENIE ZROZUMIAŁEM, JAK BARDZO POTRZEBNA MU BYŁA POSŁUGA MIŁOŚCI I MIŁOSIERDZIA, KTÓRĄ WOBEC NIEGO SPEŁNIŁEM.

Przyjaźń Eugeniusza z Karolem de Fortin Jansonem sięga czasu ich pobytu w seminarium. W pierwszych latach kapłaństwa łączyła ich silna przyjaźń i dzielili się wieloma sprawami. Razem odpowiedzieli na prośbę papieża, aby odbudować Kościół Francji zniszczony przez rewolucję, głosząc misje ludowe. Eugeniusz miał właśnie dołączyć do swojego przyjaciela, gdy otrzymał Boże wezwanie, by pomagać ubogim w Prowansji, głosząc kazania w ich języku (zob.: http://www.eugenedemazenod.net/fra/?p=742)

Listy, które do siebie wysyłali, ujawniają wiele szczegółów dotyczących pierwszych lat posługi i założenia Misjonarzy Prowansji. Karol zawsze był beztroskim marzycielem - nawet jako biskup Nancy - i tak było do jego ostatnich dni, co pokazują te fragmenty z dziennika Eugeniusza:

 Na wypoczynek do mnie po konsultacji z doktorem Cauvière przyjechał biskup z Nancy. Ten dobry prałat jest utrzymywany w pożałowania godnym poczuciu bezpieczeństwa przez tego lekarza, który po oględzinach zapewnił go, że nie ma żadnych zmian na płucach. Byłem zmartwiony przyjmującego to zapewnienie mojego przyjaciela. Tymczasem szczerze mówię mu, co myślę o jego stanie oraz że lekarze nie postawili sobie za obowiązek, aby kłamać. Byłem zdziwiony, że lekarz dał mu gwarancję odnośnie płuc, podczas gdy widzę, że normalnie pluje krwią. Odpowiedział mi, że to nie wzbudzało jego niepokoju, że to drobnostka, a gdyby minął jego reumatyzm jego wnętrzności, niebawem byłoby już po sprawie. Nigdy podobnej iluzji! Mówiąc mi o tym dostał zadyszki, nie mogąc złapać tchu, i absolutnie nie miał dobrego miejsca w fotelu. Byłem zmuszony go podtrzymać, kiedy chciał wyjść i podtrzymywać go za ramię aż do powozu. To zrujnowany człowiek, chyba że dokona się cud.

 Dziennik Eugeniusza de Mazenoda, 28.06.1844, w: EO I, t. XXI.

Tydzień później:

 Poszedłem na krótkie i przyjacielskie spotkanie do biskupa z Nancy. Ciągle czuje się coraz gorzej, ale zmylony przez wszystko, co go otacza [i chociaż] pluje krwią, nie może przyjmować żadnego pokarmu, kaszle jak człowiek mający kawernę w płucach, codziennie coraz bardziej słabnie, a nogi spuchły jak beczki, nie domyśla się, że tak bliski jest końca życia. Ten błąd jest opłakany dla biskupa. Skorzystałem więc z chwili, gdy byłem z nim sam na sam, aby szczerze powiedzieć mu prawdę. Na okazane wobec mnie zdziwienie zrozumiałem, jak bardzo potrzebna mu była posługa przyjaźni i miłosierdzia, którą wobec niego spełniłem…

Dziennik Eugeniusza de Mazenoda, 09.07.1844, w: EO I, t. XXI.

Chcąc poznać więcej szczegółów, zobacz: https://www.omiworld.org/fr/lemma/forbin-janson-mgr-charles-de-fr/

przez koordynator

1 lutego 2022

POKPIWAM SOBIE, ŻE DAJE SIĘ PIERWSZEŃSTWO W LYONIE

Fragment Dziennika Eugeniusza odnosi się do rywalizacji między Marsylią a Lyonem o to, które miasto było ważniejsze. Lyon twierdził, że jest pierwszą diecezją Francji, podczas gdy Eugeniusz obalił to i uznał, że w rzeczywistości była to Marsylia.

 List od ojca de Bussy. Przeprasza, że nie przyjechał, aby wygłosić tegoroczne rekolekcje. Zaoferował się na przyszły rok. List do tego ojca, aby zaakceptować jego propozycję, ze skargą, że zapomniał o tym roku. List do ojca Maillarda, aby zgodził się na ojca Guillermeta, który przyjedzie, aby zamiast ojca Bussy wygłosić rekolekcje. Pokpiwam sobie, że daje się pierwszeństwo w Lyonie i nie podzielając wyniosłej dewizy Prima Sedes Galliarum twierdzę, wszelkie prawa pierwszeństwa mnie się należą, ponieważ jeśli nasi Fokajowie nie nawrócili się na wiarę, kiedy święty Potynus przybył do naszych wybrzeży, zatrzymałby się tutaj, ale już przyjaciel Jezusa, nasz wielki święty Łazarz zasiadał pośród swego ludu itd.

Dziennik Eugeniusza de Mazenoda, 16.07.1844, w: EO I, t. XXI.

Eugeniusz zawsze był przekonany, że Łazarz, brat Marii i Marty, przybył do Marsylii wraz ze swoimi siostrami i był pierwszym biskupem Marsylii. Według legendy, Maria, o której mowa, to Maria Magdalena (a nie siostra Marty i Łazarza z Ewangelii), stąd tak wielkie nabożeństwo do niej na południu Francji. Uważa się, że żyła i zmarła niedaleko Aix-en-Provence i Marsylii (w jaskini w Saintes-Maries-de-La-Mer w Camargue).

przez koordynator

31 stycznia 2022

WIDZĘ, ŻE CHOROBA KIELNI JEST TAK SAMO ZARAŹLIWA WŚRÓD NAS JAK WSTRĘTNY ZWYCZAJ TABAKI.

Ci, którzy nie są obeznani z jego stylem pisania, zarzucają Eugeniuszowi, że jest zawsze poważny i nie ma poczucia humoru. W rzeczywistości w jego pismach odnajdujemy prawdziwe poczucie humoru.

Był sfrustrowany wspólnotą Notre-Dame-des-Lumières, ponieważ każdy z oblatów miał plany powiększenia części budynku. Ojciec Bellon dopiero co przybył i zauważył ten zły nawyk chęci odbudowy:

 Widzę, że choroba kielni jest tak samo zaraźliwa pośród nas jak wstrętny zwyczaj tabaki. Zaledwie przyjechaliście, a już do olbrzymich wydatków, które ponieśliśmy w Lumières, proponujecie dodać kolejne. Jestem niezadowolony, że muszę się sprzeciwić powiększeniu empory; napisałem o tym o. Ricardowi, ponieważ, nie oskarżając go, uważam, że co do tej propozycji mógł schować się za wami, nie mając odwagi powiedzieć mi osobiście po wszystkim, co ode mnie wyciągnął. Czyż nie trzeba byłoby w najbliższym czasie nad zakrystią wybudować pomieszczenia, aby zebrać wszystkie muszle, które podczas swego przejazdu zgromadził o. Chauvet? Sadzę, że jest ich przynajmniej z osiem tysięcy. To oczywiście czysty luksus, ale należy zaspokoić wszystkie zmysły.

List do ojca Charlesa Bellona, 10.07.1844, w: EO I, t. X, nr 846.

przez koordynator