Watykan: Oblat mianowany arcybiskupem w Peru
Ojciec Święty Franciszek przyjął rezygnację z urzędu arcybiskupa archidiecezji Huancayo w Peru - kard. Pedro Ricardo Barreto Jimeno SJ. Na jego miejsce mianował dotychczasowego biskupa pomocniczego - Luisa Alberto Huamán Camayo OMI.
Urodził się 5 lutego 1970 roku w Tarma (Peru). Pierwszą profesję zakonną złożył w 1997 roku, a śluby wieczyste w 2001 roku w Rzymie. Święcenia prezbiteratu otrzymał w rodzinnej miejscowości 6 października 2001 roku. Studia filozoficzno-teologiczne odbywał w Boliwii i w Rzymie. Obronił doktorat na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Posługiwał duszpastersko w trzech parafiach: Chincha, Comas Lima i Cochabamba. W tej ostatniej wspólnocie objął także kapelanię więzienną. W międzyczasie wykładał w miejscowym Instytucie Religijnym, będąc członkiem Konferencji Religijnej Peru.
Piotr i Paweł - oblaci to ludzie biskupów i papieża
W Zgromadzeniu o. Camayo pełnił funkcję: superiora międzynarodowego scholastykatu BOLPER w Boliwii, przełożonego peruwiańskich oblatów, członka Generalnego Komitetu Finansowego, obecnie radnego generalnego na Amerykę Łacińską.
(pg)
Kodeń: Babeczki ze szczyptą miłości
W kodeńskiej parafii pw. św. Anny młodzież ze wspólnoty NINIWA przygotowała „babeczki ze szczyptą miłości”. Inicjatywa kontynuowana jest od wielu lat z okazji wspomnienia św. Walentego. Wypieki są przygotowywane przez młodych, a dochód z ich sprzedaży przeznaczony jest na wakacyjny wyjazd wspólnoty na Festiwal Życia w Kokotku.
(pg/zdj. OMI Kodeń)
Z listów św. Eugeniusza
ŚPIMY NA WULKANIE. CZY NIE CZUJECIE, ŻE ZIEMIA ZNÓW SIĘ TRZĘSIE?
Informacje o rewolucji w Paryżu. Przeszedłem całe miasto, aby odwiedzić moich chorych i udzielić sakramentu bierzmowania pewnej kobiecie w niebezpieczeństwie śmierci. Wszystko przebiegło w doskonałym spokoju; z obojętnością czytano obwieszczenia na ścianach.
Dziennik, 25.02.1848, w: PO I, t. XXI.
Hubenig wyjaśnia nam kontekst tego oświadczenia.
Na początku 1848 roku, w Izbie Deputowanych, francuski liberalny myśliciel i filozof społeczny Alexis de Tocqueville proroczo oświadczył: "Śpimy na wulkanie. Czy nie czujecie, że ziemia znów się trzęsie? Wieje rewolucyjny wiatr i na horyzoncie widać już burzę". Kiedy wulkan wybuchł na początku 1848 roku, wstrząsnął całą Europą i wywołał pożar. Wkrótce wybuchły gwałtowne zamieszki...
22 lutego wybuchły zamieszki w proteście przeciwko przymusowemu odwołaniu jednego z wielu wieców politycznych zorganizowanych w Paryżu przez radykalną lewicę w celu promowania zmian w ordynacji wyborczej. Krzycząc "Niech żyje Republika" i śpiewając Marsyliankę, demonstranci zebrali się na Place de la Madeleine.
Następnego dnia do akcji wkroczyło wojsko, prowadząc masowy ostrzał; wzniesiono barykady i przez trzy dni w całym mieście toczyły się zaciekłe walki. Ludwik Filip abdykował, oświadczając: "Nie wezmę udziału w kolejnym przelewie francuskiej krwi". Francja doświadczyła kolejnej rewolucji... Jej reżim, kierowany przez Guizota, konserwatywnego i autorytarnego premiera, wydawał się być coraz mniej popularny. Co więcej, kraj pogrążał się w najgorszym od stulecia kryzysie gospodarczym. Zaczęło się od ekstremalnej suszy w 1846 roku, która całkowicie zniszczyła uprawy w kraju.
Po abdykacji króla, rząd tymczasowy Drugiej Republiki natychmiast zajął się najpoważniejszym problemem kraju: trudną sytuacją robotników. Skrócił dzień pracy w Paryżu do dziesięciu godzin (jedenaście godzin na prowincji), zlikwidował więzienia dla dłużników i zniósł poniżające kary fizyczne, takie jak pręgierz. Po raz pierwszy we Francji przyznano również powszechne prawo wyborcze dla mężczyzn, a w koloniach zniesiono niewolnictwo. (Living in the Spirit's Fire, fragment s. 159 - 169).
(tł. R. Tyczyński OMI)
Komentarz do Ewangelii dnia
Współcześni mówią, że jak czegoś nie ma w Internecie, to nie istnieje. Jeśli nie widać czegoś, to tego nie ma. Bardzo łatwo jednak idąc po tej linii dojść do przekonania i stwierdzenia, że także Boga nie ma, bo Go nie widać. Tymczasem wielu rzeczy, będących podstawą życia człowieka nie widać, a jednak są! Powietrze, miłość, dobro. Czy można je dotknąć lub zważyć? Nie. A jednak są! Tak jest i z Bogiem. Nie widzę Go. Nie muszę szukać znaku. Jedyne, co powinienem czynić, to chcieć pomnażać swoją wiarę. Łatwo wierzyć w coś co widzę, a jednak Jezus powiedział: „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli". Święty Jan Paweł II w komentarzu do tego epizodu Ewangelii powiedział: „Jezus zaprasza do rozeznawania słów i dzieł, które świadczą (są znakiem) nadejścia Królestwa Ojca". Pan Bóg pozwala się znaleźć każdemu, kto go szuka szczerym sercem, także wtedy, gdy prosimy o rozeznanie, pozwoli nam zrozumieć swoją metodę działania i rozpoznać dzisiaj jego „znaki”. Mów do nas, Panie, oto jesteśmy i pragniemy iść za Twoim głosem.
(S. Stasiak OMI)
Lourdes: Co wydarzyło się 11 lutego 1858 roku? [WIDEO]
https://www.facebook.com/watch/?v=3625227621055775
Webinar o oblackich Konstytucjach i Regułach
Z okazji zbliżającej się 200. rocznicy zatwierdzenia przez Kościół oblackich Konstytucji i Reguł Wspólnota Scholastykatu Międzynarodowego w Rzymie organizuje webinar. Skierowany jest dla oblatów w pierwszej formacji, ale udział w spotkaniu jest otwarty. Tematem pierwszego spotkania są słowa: "Wspólnota apostolska jako normalne miejsce pierwszej formacji". Wśród prelegentów znajdą się m.in.: o. Frank Santucci OMI - ekspert od oblackiej duchowości czy o. Henricus Asodo OMI - Asystent Generalny ds. Formacji. Spotkanie przy pomocy platformy ZOOM zaplanowano na 16 lutego 2024 roku, początek o godzinie 15.00. Organizatorzy zapraszają wszystkich oblatów w formacji ponowicjackiej do podzielenia się swoim świadectwem życia zakonnego w oparciu o Konstytucje i Reguły.
https://www.facebook.com/omiworld.org/videos/243892658799876
(pg)
Oblacka świeca w Lourdes
W Lourdes przebywa obecnie oblacka pielgrzymka z Prowincji Anglo-Irlandzkiej. Organizowana jest od 1883 roku. Rok rocznie z Wysp Brytyjskich przyjeżdża tutaj z oblatami kilkaset osób. W sanktuarium wielu pielgrzymów pozostawia zapalone świece – jest to znak modlitwy oraz powierzenia przez wstawiennictwo Matki Bożej z Lourdes swoich intencji Bogu.
Oblaci i Lourdes – zapomniane związki z objawieniami św. Bernadety Soubirous
Podczas uroczystości związanych z liturgicznym wspomnieniem Matki Bożej z Lourdes pobłogosławiono i zapalono oblacką świecę.
(pg/zdj. The Oblates)
MIVA Polska dla oblackiej misji w Ghanie
Missionary International Vehicular Association (MIVA) to organizacja kościelna, która dostarcza na misje pojazdy mechaniczne. Pomagają one nie tylko w sprawnym przemieszczaniu się misjonarzy w krajach misyjnych, ale również ratują życie.
Czy wiecie, że MIVA założył oblat? Był pierwszym księdzem, który sprawował Mszę w powietrzu
Misja w Ghanie została założona w 2022 roku. Wśród pionierów placówki był Polak - br. Rafał Dąbkowski OMI. Oblaci otrzymali pod opiekę duszpasterską sanktuarium Matki Bożej z Lourdes w Abenoxoe. MIVA Polska przekazała samochód dla wspólnoty misjonarzy oblatów.
Ghana: Dobry początek w Abenoxoe
(pg)
Kanada: Oblacka pomoc w kościele Pierwszych Narodów
W Edmonton misjonarze oblaci z kanadyjskiej Prowincji Lacombe prowadzą wyjątkową parafię. Powstała 30 lat temu dla przedstawicieli Pierwszych Narodów Kanady. To właśnie tę wspólnotę odwiedził papież Franciszek podczas pokutnej pielgrzymki do Kanady w 2022 roku.
Cieszę się, że w tej parafii, gdzie ludzie z różnych społeczności Pierwszych Narodów, Metysów i Inuitów spotykają się z nierdzenną ludnością z okolicy i wieloma naszymi braćmi i siostrami imigrantami. Proces ten już się rozpoczął. To miejsce jest domem dla wszystkich, otwartym i integrującym, takim, jakim powinien być Kościół, ponieważ jest to rodzina dzieci Bożych, w której gościnność i przyjęcie drugiego człowieka, typowe wartości kultury rdzennej, są niezbędne - powiedział papież Franciszek.
Co takiego powiedział papież oblatom w Kanadzie?
W 1991 roku podczas dorocznej pielgrzymki Pierwszych Narodów nad Jezioro św. Anny kanadyjscy oblaci wyrazili głęboki żal i przeprosili za udział w rządowym systemie szkół rezydencjalnych. Nadal pracują wśród ludności lokalnej. Jednym z owoców tamtej pielgrzymki jest kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Codzienna pomoc
Każdego dnia oblacka wspólnota parafialna oferuje pomoc głównie przedstawicielom Pierwszych Narodów. Wielu z nich nie odnalazło się we współczesnym społeczeństwie. Niektórzy stali się bezdomnymi, koczując na ulicach Edmonton. Wiele osób cierpi z powodu uzależnień. Szukają pomocy w kościele.
Oblacka pomoc realizowana jest przede wszystkim w trzech wymiarach. Po pierwsze, to codzienne posiłki, które otrzymuje tutaj ponad 300 osób. Przygotowanie i wydanie lunchu wymaga logistycznego zaangażowania parafian i ludzi dobrej woli. Dalej, parafia organizuje kosze żywnościowe - to podstawowe artykuły pozwalające przeżyć czteroosobowej rodzinie przez dwa dni. Z tej pomocy regularnie korzysta około 40 osób. Trzecim wymiarem pomocy jest odzież. Codziennie z tej pomocy korzysta 100-200 osób.
Kanada: Złoty jubileusz misjonarza, który został Nasiic
Pomoc jest realizowana dzięki wsparciu kanadyjskich Przyjaciół Misji oraz ludzi dobrej woli.
Kanada: Tysiące pielgrzymów w sanktuarium św. Anny - dla Pierwszych Narodów Kanady to miejsce jest święte
Odpowiedzialność za udział w rządowym systemie szkół rezydencjalnych
System szkół rezydencjalnych w Kanadzie został stworzony przez rząd Kanady, prowadzenie placówek powierzono w dużej mierze wspólnotom wyznaniowym: katolickim i protestanckim. Podstawą ideologiczną ich funkcjonowania był ówczesny pogląd kolonialny asymilacji ludów rodzimych do świata białego człowieka. Na mocy rozporządzenia rządu Kanady dzieci siłą odbierano rodzicom i umieszczano w szkołach, w których często panowały złe warunki sanitarne i żywieniowe. Wsparcie finansowe rządu dla placówek było niewystarczające, co odbijało się na warunkach życia. Duży problem stanowiły też choroby i epidemie, szczególnie te, na które ludność rdzenna Kanady nie była uodporniona. W szkołach występowały przypadki przemocy wobec uczniów. Przy szkołach rezydencjalnych funkcjonowały również cmentarze, wiele z nich uległo zatarciu po zamknięciu placówek i braku troski o miejsce pochówku. W 1991 roku podczas pielgrzymki Pierwszych Ludów nad Jezioro św. Anny kanadyjscy oblaci przeprosili za udział w systemie szkół rezydencjalnych. Nadal pracują wśród rdzennej ludności na terenie całej Kanady, działając na rzecz sprawiedliwości i pojednania.
Niedawno kanadyjska Prowincja Lacombe przekazała archiwalia szkół do Komisji Prawdy i Pojednania. Ściśle współpracuje z kanadyjskimi instytucjami w przypadku zgłoszeń nadużyć z historii.
(pg)
Rzym: Zakończyła się sesja plenarna
Po pięciu tygodniach obradowania i podejmowania decyzji zakończyła się sesja plenarna zarządu generalnego. W nadchodzących tygodniach większość czasu członkowie zarządu spędzą w Afryce, przygotowując się do kolejnej sesji, którą zaplanowano w Senegalu.
Rada zbiera się na sesje plenarne co najmniej dwa razy w roku. Zwołuje się na nie wszystkich członków rady, aby obradować z superiorem generalnym nad najważniejszymi sprawami określonymi przez Konstytucje i Reguły, kapituły albo superiora generalnego z radą – precyzuje Reguła 146a.
Podczas Eucharystii kończącej sesję plenarną uczestnicy zostali poproszeni o przedstawienie przedmiotów – symboli, które ukazują ich rolę w służbie Zgromadzeniu oraz intencje modlitewne, które noszą w sercu.
(pg/zdj. OMIWorld)