koordynator

Obra: Pamięć o Powstańcach Wielkopolskich

Powstanie Wielkopolskie wybuchło 27 grudnia 1918 roku. Było sprzeciwem polskich mieszkańców Prowincji Poznańskiej przeciw Weimarskiej. Polacy domagali się powrotu polskich ziem do odradzającej się Rzeczypospolitej. Zryw rozpoczął się 27 grudnia 1918 roku. Powstanie zakończyło się sukcesem mieszkańców Wielkopolski. Większość jej terenów została przyłączona do Polski.

W Obrze pamięć o zwycięskim powstaniu wciąż jest żywa.

(pg/zdj. Jakubowy Szlak)

przez koordynator

Kodeń: Młodzież przygotowała koncert Bożonarodzeniowy [WIDEO]

Schola "Uratowani" działa przy Sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej. Młodzież animuje niedzielne Eucharystie, co roku organizuje również koncert Bożonarodzeniowy. W poprzednich latach, przy okazji wspólnego śpiewania kolęd, zbierano pieniądze na konkretny cel, aby pomóc konkretnym osobom, szczególnie walczącym z różnymi chorobami.

https://www.facebook.com/SanktuariumKoden/videos/331598199720462

przez koordynator

Wigilia we Wspólnocie Dobrego Pasterza

Wspólnota Dobrego Pasterza działająca w Katowicach wśród bezdomnych, ubogich i uzależnionych przeżyła Wigilię w Domu Życia w Góralach koło Częstochowy. Świąteczna atmosfera była okazją do spotkania z sąsiadami domu należącego do wspólnoty. Eucharystii przewodniczył duszpasterz – o. Andrzej Kordek OMI.

O tej wspólnocie pisał Jan Paweł II

Jedną z inicjatyw wspólnoty jest organizowany w Katowicach Światowy Dzień Ubogich.

Wspólnota Dobrego Pasterza działa na terenie archidiecezji katowickiej od blisko 30 lat. Powstała z inicjatywy Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. W grudniu 1993 r. dekretem abp. Damiana Zimonia zaczęła oficjalnie działać jako publiczne stowarzyszenie wiernych Kościoła katolickiego. Działania wspólnoty są nakierowane na ludzi ubogich, bezdomnych oraz uzależnionych. Obecnie duszpasterzem wspólnoty jest o. Andrzej Kordek OMI.

(pg/zdj. Wspólnota Dobrego Pasterza)

przez koordynator

To najstarsze kazanie po polsku na Boże Narodzenie [TEKST]

Święty Krzyż przez wieki kształtował i był nośnikiem kultury, tradycji i historii Polski. Dzieje naszego kraju splotły się z historią opactwa, które przeżywało swoje wzloty i upadki. To tutaj powstało jedno z najstarszych dzieł prozy w języku polskim - "Kazania Świętokrzyskie". To bezcenny zapis z końca XIII lub z XIV wieku. Zostały odnalezione przez Aleksandra Brücknera w 1890 roku w oprawie kodeksu, zawierającego Dzieje Apostolskie i Apokalipsę. "Kazania Świętokrzyskie" to popularny w średniowieczu typ kaznodziejstwa na uroczystości świętych, święta Pańskie i wspomnienia Matki Bożej ułożony w rytmie roku liturgicznego. W zachowanych fragmentach zbiór ze Świętego Krzyża zawiera kazania:

• Kazanie I o aniołach – „Na dzień św. Michała”, z którego zachował się koniec.
• Kazanie II – „Na dzień św. Katarzyny”, które zawiera obfite fragmenty łacińskie i jako jedyne zachowało się w całości.
• Kazanie III – „Na dzień św. Mikołaja”, z którego pozostał jedynie krótki początkowy urywek.
• Kazanie IV – „Na Boże Narodzenie” lub „Na Narodzenie Pańskie”, podobnie jak w wypadku pierwszego znamy jego koniec.
• Kazanie V – „Na dzień Trzech Króli” lub „Na Objawienie Pańskie”, z tego kazania zachował się początek i koniec.
• Kazanie VI – „Na Dzień Matki Boskiej Gromnicznej” lub „Na Dzień Oczyszczenia Najświętszej Marii Panny”, z którego znamy fragment początkowy.

Kazanie na Boże Narodzenie

Idzie tobie krol zbawiciel, iżby nas ot wieczne śmirci zbawił. [Salvum rex] faciet populum suum a pecratis eorum. Tet to, prawi, gdaż przydzie, zbawi [lud swoj ot] wielikich grzechow. Zawierne nicsz by nam nie mieszkać, aleby [naszego...] zbawiciela i jego przyszcia pożędać, by on raczył tog[o dnia w na]sza sirca zawitać i nas wrogow naszych widomych i niewidomych uchować. O nichże mówi Jeremijasz: ...Wystąpając z miasta Corrozaim, nieprzyjaciele, to są diabli, wrodzy człowieka grzesznego, głos są, prawi, skruszenia usłyszeli: pośpieszycie się, a kamoć na s [uszy będziecie sie]dzieć, iżbyście dusze wasze zdręki wrogów waszych [diabłow zwol]nili, widzcie, bracia miła, zbawienie, widzcie wielikie Syna Bożego przyjaźni. [To słowo] Oorrozaim wyprawia się: tajnica moja mnie, a znamionuje się si[rce...] tajnymi grzechy skalano i ot togo zbawiciela złymi uczynan...[?] [ottargnione] i w tem to mieście Corrozaim, w piekle wiekujem, śmirtny[mi grzechy zanu]rzone i utonęło. K niemuż gdaż człowiek grzeszny rozpamię[taję grzechy z]stąpi, to czu sam siebie wspomienie, z tajnego sirca [strumienie gor]zkich słez za grzechy wylije i to uznaje, kiegdy sgrzeszył, w kakie wrzemię sgrzeszył, kilkokroć sgrzeszył, którymi grzechy twórca swego na gniew powabił; a jakokoli to grzeszny człowiek uczyni, tako nagle sirce jego jemu doradzi, iżby grzecha ostał, swojich grzechów sirdecznie żałował i [z] świętą cyrekwią dzińsia zawołał: Veni, Domine! et noli tardare; relaxa facinora plebi tue Israel! Toć to i jeść prawda, iże idzie tobie kroi zbawiciel, iżby nas ot wieczne śmirci zbawił.

A trzecie idzie tobie ubogi, iżby ty w ubóstwie nie styskował. Jakoż prorok Dawid, uznamionaw o jego silnem ubóstwie, jeść świadeczstwo dał, rzeka: Exivit homo ad opus suum. Na które? Na to, jeż sam zjawia, rzeka: Pauper sum ego et in laboribus a iuventute mea. Toć ubogi królowie był, iże nie imiał, gdzieby swoje g[łowę podkłonił] A przeto iże nie imiał w swem narodzeni, gdzieby swą g[łowę podkłonił], togodla przed wołem a przed osłem w jasłkach S[yn Boży położon] był, bo dziewica Maryja aż pieluszek dobrych [w to wrzemię] nie imiała, a togodla ji we złe chustki ogar[nęła. Invenerunt] eum pannis involutum et positum in presepio. Naleźli ji, prawi, pieluszkami...] ogarnienego a w jasłkach położonego. Toć wiem wielikie u[bostwo krola] tako czsnego, iż jeść tako śmierne przyszcie i tako śmierne narodzenie [imiał jet], jenże przez początka z Bogiem Oćcem jeść krolewał. Toć i jeść, iżc idzie tobie krol ubogi na to, iżby ty w ubóstwie nie styskował.

A trzecie [!] idzie tobie kroi śmierny na to, iżby ty nie bujał, iżby onogo bujnego króla diabła nie naśladował... Nie nie[... towarzy]stwa luda i krola bujnego, ale bądźmy z towarzystwa króla śm[iernego, iżbychom wstąpili na wy]sokość krolewstwa niebieskiego... A wiem, prawi [św. Augustyn, Jałt wnosić można a łacińskiego cytatu z jego "Pism"], rozpaczasz, człowiecze, [iże uie da tobie] dobra swego, jenże się nie żądał przyjąć lichot człowiec[zych. Zaprawdę] w czemże ty, człowiecze, możesz bujać, a togo iże idzie tobie krol śmierny, nie chcesz pamiętać?... Gdaż,się, prawi, uśmierzyło tako mocne bostwo, w czem bujać może nasze mdłe człowieczstwo? Bo jako mówi Gregorius: [następuje ustęp z jego "Moraliów", po czym] Otoć jesmy [słyszeli], iże idzie [tobie kroi praw]dziwy, bo nikomemu krzywdy nie uczynkał; idzie tobie krol [wieczny, i]żby ty s nim na wieki krolował; idzie tobie krol ubogi, by ty [w ubóstwie] nie styskował; idzie tobie krol śmierny, by ty nie bujał. A przeto [mowi ta to sło]wa: krol twój idzie tobie, iżby ty s nim na wieki wiekom królował, jegoż krolewstwa domieści [nas Bóg wszemogący. Amen]

Święty Krzyż to najstarsze polskie sanktuarium narodowe. Klasztor benedyktyński miał tutaj ufundować Bolesław Chrobry w 1006 roku. W opactwie na szczycie Łysicy przechowywane są relikwie Drzewa Krzyża Świętego. Najpierw byli tutaj obecni benedyktyni. W wyniku kasaty na wniosek zaborcy rosyjskiego majątki kościelne zostały przejęte przez państwo pozostające pod protektoratem carskiej Rosji. W 1936 roku do opieki nad sanktuarium zostali zaproszeni Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej. Objęli część zabudowań klasztornych z bazyliką, które podnieśli z ruiny. Od upadku reżimu komunistycznego w Polsce nieprzerwanie starali się o powrót do sakralnego charakteru: skrzydła zachodniego, w którym mieściło się najpierw więzienie carskie, a potem więzienie polskie, a także tzw. szpitalika pobenedyktyńskiego. W 2023 roku obiekt klasztorny na Świętym Krzyżu powrócił do swoich pierwotnych granic i przeznaczenia. Wraz z reintegracją zabudowań klasztornych na Świętym Krzyżu nie zmienił się dotychczasowy prawny zakres ochrony przyrody na tym obszarze, jak również ochrona zabytków.

W klasztorze na Świętym Krzyżu znajduje się dom nowicjatu Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.

(pg/tekst kazania: Uniwersytet Gdański)

przez koordynator

Iława: Młodzież wystawiła Jasełka

W oblackiej parafii w Iławie młodzież przygotowała inscenizację związaną z Bożym Narodzeniem. Jasełka wystawiła oblacka wspólnota młodzieżowa NINIWA, której opiekunem jest o. Piotr Malczewski OMI.

Jasełka to widowisko związane z treściami o Bożym Narodzeniu, które zrodziło się na kanwie pierwszej takiej inscenizacji zorganizowanej w 1223 roku przez św. Franciszka w Greccio. Do największych ulicznych jasełek na świecie zaliczany jest „Orszak Trzech Króli”.

(pg/zdj. OMI Iława)

przez koordynator

Święty Krzyż: Tłumy w bazylice świętokrzyskiej

Na Pasterkę do świętokrzyskiej bazyliki przybyły rzesze wiernych. Jest to tym bardziej znaczące, że świątynia nie jest kościołem parafialnym. Celebracji uroczystości Narodzenia Pańskiego przewodniczył przełożony wspólnoty zakonnej na Świętym Krzyżu oraz kustosz relikwii drzewa Krzyża Świętego – o. Marian Puchała OMI.

Tą Mszą św. pasterską, o północy rozpoczynamy ważny i piękny czas, czas narodzin Boga w ludzkim ciele dla każdego z nas i dla całego świata. To przyjście Boga na świat, które dokonało się przed wiekami, było dziełem miłości Boga do człowieka, cudem Jego miłosierdzia – mówił w kazaniu superior zakonnej wspólnoty.

Kaznodzieja nawiązał również do aktualnej sytuacji:

Gdy we współczesnym świecie jesteśmy świadkami niewyobrażalnej walki z Kościołem katolickim, bezpardonowej walki z wartościami chrześcijańskimi, walki z życiem, wolnością słowa i wyznania, gdy cywilizacja miłości, życia i sumienia jest zagrożona poprzez antykulturę śmierci i nihilizmu, nie traćmy wiary, nadziei i nie ustawajmy w miłości do Boga i ludzi. Bądźmy wierni tajemnicy Wcielenia, którą tak lapidarnie wyraził święty Jan apostoł: „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas”. Na nieskończoną miłość Boga, objawioną nam w Jezusie Chrystusie, musimy odpowiedzieć naszą miłością – miłością naszych szczerych i pełnych wdzięczności serc. Serc, które w noc Bożego Narodzenia witają oczekiwanego Mesjasza – mówił o. Marian Puchała OMI.

Bożonarodzeniowa szopka na Świętym Krzyżu [WIDEO]

Święty Krzyż to najstarsze polskie sanktuarium narodowe. Klasztor benedyktyński miał tutaj ufundować Bolesław Chrobry w 1006 roku. W opactwie na szczycie Łysicy przechowywane są relikwie Drzewa Krzyża Świętego. Najpierw byli tutaj obecni benedyktyni. W wyniku kasaty na wniosek zaborcy rosyjskiego majątki kościelne zostały przejęte przez państwo pozostające pod protektoratem carskiej Rosji. W 1936 roku do opieki nad sanktuarium zostali zaproszeni Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej. Objęli część zabudowań klasztornych z bazyliką, które podnieśli z ruiny. Od upadku reżimu komunistycznego w Polsce nieprzerwanie starali się o powrót do sakralnego charakteru: skrzydła zachodniego, w którym mieściło się najpierw więzienie carskie, a potem więzienie polskie, a także tzw. szpitalika pobenedyktyńskiego. W 2023 roku obiekt klasztorny na Świętym Krzyżu powrócił do swoich pierwotnych granic i przeznaczenia. Wraz z reintegracją zabudowań klasztornych na Świętym Krzyżu nie zmienił się dotychczasowy prawny zakres ochrony przyrody na tym obszarze, jak również ochrona zabytków.

W klasztorze na Świętym Krzyżu znajduje się dom nowicjatu Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.

(pg/OMI Święty Krzyż)

przez koordynator