koordynator

Zasady wjazdu na Święty Krzyż

Z początkiem nowego sezonu pielgrzymkowego i turystycznego tradycyjnie przypominamy o obowiązujących zasadach poruszania się po szlakach turystycznych i drodze prowadzącej na Święty Krzyż. Zasady są ustalone przez właściciela drogi w porozumieniu ze Świętokrzyskim Parkiem Narodowym – nie przez Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.

Droga asfaltowa od strony Huty Szklanej:

Wjazd na Święty Krzyż własnym środkiem transportu (samochód, motocykl) jest możliwy tylko w niedziele i uroczystości jedynie w godzinach od 7.00 do godz. 11.30, zjazd do godz. 14.00, czyli na Msze święte o godz. 8.00, 10.00, 12.00; pobyt do godziny 14.00 oraz:

• na nabożeństwa majowe (od 1 do 31 maja, sprawowane o godz. 17.30)
• na nabożeństwa czerwcowe (do 1 do 30 czerwca, sprawowane o godz. 17.30)
• na nabożeństwa październikowe (do 1 do 31 października, sprawowane o godz. 17.30)
• w czasie trwania tygodniowego odpustu ku czci Podwyższenia Krzyża Świętego (we wrześniu).

Przypominamy o ograniczeniu prędkości do 40 km/h na drodze prowadzącej od parkingu w Hucie Szklanej aż do sanktuarium.

W godzinach popołudniowych korzystamy z meleksów bądź pokonujemy drogę od parkingu w Hucie Szklanej na Święty Krzyż pieszo (ok. 2 km drogą asfaltową). Dojście do Sanktuarium drogą asfaltową jest bezpłatne.

Przed bramą wjazdową na teren Świętokrzyskiego Parku Narodowego w Hucie Szklanej umieszczony jest znak B1 – zakaz ruchu w obu kierunkach. Pod znakiem umieszczona jest tablica informująca kogo ten znak nie dotyczy:

• mieszkańców i gości klasztoru
• pojazdów służb miejskich, gminnych, powiatowych i Świętokrzyskiego Parku Narodowego
• osób niepełnosprawnych posiadających kartę parkingową
• pielgrzymek autokarowych w czasie intensywnych opadów deszczu
  (autokar z pielgrzymami wjeżdża na Święty Krzyż, pozostawia pątników, następnie zjeżdża na parking w Hucie Szklanej)
• zorganizowanych pielgrzymek autokarowych emerytów i rencistów
  (autokar z pielgrzymami wjeżdża na Święty Krzyż, pozostawia pątników, następnie zjeżdża na parking w Hucie Szklanej)
• w niedziele i święta ustawowo wolne od pracy – wjazd od 8.00 do godz. 11.30, zjazd do godz. 14.00
• w dni powszednie (maj, czerwiec, październik) wjazd od godz. 16.30 do godz. 17.00, zjadz do godz. 18.30
• posiadających zezwolenie Powiatowego Zarządu Dróg
• rowerzystów

Szlak turystyczny od Nowej Słupi:

Można także dojechać do miejscowości Nowa Słupia, tam zostawić pojazd na płatnym parkingu i turystycznym szlakiem pieszym koloru niebieskiego, zwanym także „Drogą Królewską”, dojść na Święty Krzyż. Dojście do Sanktuarium dla pątników w celach pielgrzymkowych jest bezpłatne. Przy tej okazji zapraszamy do odprawienia indywidualnej Drogi Krzyżowej (I stacja znajduje się przy kościele w Nowej Słupi).

Używanie tzw. bezzałogowych statków powietrznych:

Zgodnie z przepisami Świętokrzyskiego Parku Narodowego bez zgody Dyrektora Parku zabrania się używania bezzałogowych statków powietrznych tzw. dronów w przestrzeni powietrznej znajdującej się bezpośrednio nad obszarem Parku (Regulamin zwiedzania i korzystania z wartości przyrodniczo-kulturowych Świętokrzyskiego Parku Narodowego, pkt 15).

(swietykrzyz.pl)

---

Święty Krzyż to najstarsze polskie sanktuarium narodowe. Klasztor benedyktyński miał tutaj ufundować Bolesław Chrobry w 1006 roku. W opactwie na szczycie Łysicy przechowywane są relikwie Drzewa Krzyża Świętego. Najpierw byli tutaj obecni benedyktyni. W wyniku kasaty na wniosek zaborcy rosyjskiego majątki kościelne zostały przejęte przez państwo pozostające pod protektoratem carskiej Rosji. W 1936 roku do opieki nad sanktuarium zostali zaproszeni Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej. Objęli część zabudowań klasztornych z bazyliką, które podnieśli z ruiny. Od upadku reżimu komunistycznego w Polsce nieprzerwanie starali się o powrót do sakralnego charakteru: skrzydła zachodniego, w którym mieściło się najpierw więzienie carskie, a potem więzienie polskie, a także tzw. szpitalika pobenedyktyńskiego. W 2023 roku obiekt klasztorny na Świętym Krzyżu powrócił do swoich pierwotnych granic i przeznaczenia. Wraz z reintegracją zabudowań klasztornych na Świętym Krzyżu nie zmienił się dotychczasowy prawny zakres ochrony przyrody na tym obszarze, jak również ochrona zabytków.

Zamieszanie wokół Świętego Krzyża – Q&A

W klasztorze na Świętym Krzyżu znajduje się dom nowicjatu Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.

przez koordynator

„Misyjne Drogi” o liturgii na misjach

W najnowszym numerze pisma podjęto temat zachwycającej, zazwyczaj, liturgii misyjnej, jak i trudności z dostępem do niej. Odprawiana bywa w kościołach i kaplicach wybudowanych w kształcie chat różnych plemion. Są tam tabernakula wyglądające jak miejscowe spichlerze, ornaty w lokalnych wzorach i symbolach, miejscowy język. Chrystus, Maryja, święci – przedstawiani są jakby pochodzili z miejscowego kręgu kulturowego.

Zastanawiałem się, czy to zdjęcie nadaje się na okładkę, czy jesteśmy na nie gotowi. Siostra Paschalis, służebniczka, razem ze współsiostrami dociera w północnym Kamerunie z Komunią świętą do tych miejsc, do których w niedzielę nie przyjeżdża ksiądz. Prowadzi tam także nabożeństwo Słowa Bożego. Czasem robią to świeccy katechiści. Powód jest prosty. W sektorze duszpasterskim misjonarza jest kilkadziesiąt wspólnot katolickich. Dociera do nich kilka razy w roku. W tygodniu siostra jest pielęgniarką w szpitalu misyjnym, a w niedzielę przyjeżdża z Jezusem Eucharystycznym do takich wspólnot. Podobnie bywa na innych kontynentach – napisał w edytorialu redaktor naczelny Marcin Wrzos OMI.

Liturgia misyjna, a szczególnie Eucharystia, zazwyczaj zachwyca. Z niej czerpiemy siłę do codziennego życia. Odprawiana bywa w afrykańskich czy latynoskich kościołach i kaplicach wybudowanych w kształcie chat różnych plemion. Są tam tabernakula wyglądające jak miejscowe spichlerze, ornaty w lokalnych wzorach i symbolach. Chrystus, Maryja, święci – przedstawiani są jakby pochodzili z miejscowego kręgu kulturowego. Liturgia sprawowana jest w językach ludów w niej uczestniczących, są miejscowe tańce, muzyka. To przeżywanie Eucharystii jest dłuższe, bardziej intensywne, jakby włączające całego człowieka. Zapraszamy Was na misyjne drogi liturgii, zobaczmy, jak ona tam wygląda – dodał.

Autorzy tekstów na łamach „Misyjnych Dróg” (m.in. dr Kasper Kaproń OFM, dr Marceli Gęśla OFM, ks. dr Adam Wiński) ukazują liturgię misyjną na różnych kontynentach. Jednym z podejmowanych tematów jest brak dostępu do Eucharystii. Ekspertami wydania są: prof. UAM Kazimierz Lijka OMI, abp dr Tadeusz Wojda, Dawid Makowski, dr hab. Aneta Rayzacher-Majewska oraz dr Józef Wcisło OMI. W dwumiesięczniku można przeczytać opracowanie misjologiczne na temat noty dykasterii Nauki Wiary Gestis verbisque (prof. UKSW Wojciech Kluj OMI), jak i deklaracji Dignitas infinita (Michał Jóźwiak) oraz o świeckich rytuałach i celebracjach zastępujących często liturgie (dr Justyna Nowicka).

W 225. numerze „Misyjnych Dróg” czytelnicy znajdą rozmowy: z Robertem Ablewiczem MSF i Wacławem Krzempkiem SMA, o inkulturacji misyjnej. W czasopiśmie znalazło się miejsce na dwa fotoreportaże.

Przygotowania do Wielkanocy, tak jak na całym świecie, misjonarze rozpoczynają w Środę Popielcową, która jest bardzo wymowna w symbole. Wtedy też rozpoczyna się intensywny czas odwiedzin w buszu. Wyruszamy na tournée – przez 2-3 tygodnie codziennie odwiedzamy inną wioskę w buszu – to fragment zapisków misjonarza Krzysztofa Koślika OMI z wyprawy do wiosek w malgaskim buszu. Natomiast drugi reportaż, z Gwatemali, jest o liturgiach sprawowanych na „końcu świata” – które opisał Piotr Ewertowski.

W kolejnym wydaniu czasopisma nie brakuje działu „Przyjaciele Misji”, a także informacji dotyczących prowadzonego przez redakcję projektu „Misja Szkoła”. Jak zwykle jest też szesnastostronicowa wkładka dla dzieci „Misyjne Dróżki Dreptaka Nóżki” – tym razem z opowieściami z Meksyku. Opublikowano także felietony Elżbiety Adamiak i ks. Andrzeja Draguły. Na łamach pisma czytelnicy zachęcani są też do korzystania z internetowego portalu misyjnego www.misyjne.pl.

„Misyjne Drogi” to prawie stustronicowy dwumiesięcznik wydawany od 1983 r. w Poznaniu przez Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Do publicystów piszących na jego łamach zalicza się o. Jarosława Różańskiego OMI, Tomasza Terlikowskiego, prof. Eugeniusz Sakowicza, o. Andrzeja Madeja OMI, Elżbietę Adamiak, ks. Artura Stopkę oraz ks. Andrzeja Dragułę. Celem redakcji jest kreatywna i ciekawa prezentacja działalności misyjnej Kościoła, treści religioznawczych, podróżniczych i antropologicznych.

MW OMI/Poznań (KAI)

przez koordynator

Czesław Kozal OMI - Wspomnienia z Dachau [WIDEO]

przez koordynator

Prokura Misyjna w Kędzierzynie-Koźlu

W oblackiej wspólnocie parafialnej w Kędzierzynie-Koźlu gościła Prokura Misyjna Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Obok animacji misyjnej podczas Eucharystii, misjonarze oblaci spotkali się z Przyjaciółmi Misji Oblackich.

Przyjaciele Misji Oblackich modlą się, spotykają i wspierają materialnie oblatów na misjach. Stowarzyszenie Misyjne Maryi Niepokalanej (MAMI) związane ze Zgromadzeniem Misjonarzy Oblatów MN powstało w początkach XX wieku. W Polsce, ze względu na sytuację polityczną w czasach komunistycznych (zakaz tworzenia związków), przyjęto nazwę: „Przyjaciele Misji Oblackich”, która pozostała do dziś. Jest to ruch zrzeszający obecnie kilkadziesiąt tysięcy osób w Polsce. Są wśród nich ludzie w różnym wieku: starsi, młodzież, dzieci, kapłani i siostry zakonne.

Kim są Przyjaciele Misji Oblackich? [WIDEO]

Aby zostać Przyjacielem Misji Oblackich – KLIKNIJ

(pg/zdj. Prokura Misyjna)

przez koordynator

Rowerami z Opola do Malni

Parafianie z oblackiej wspólnoty z Opola udali się w pielgrzymce rowerowej do Malni. To rodzinna miejscowość bł. o. Józefa Cebuli OMI. W bieżącym roku obchodzimy 25. rocznicę beatyfikacji oblata-męczennika w Mauthausen.

Bł. o. Józef Cebula OMI: Człowiek – oblat Niepokalanej – święty [WIDEO]

To nie pierwszy raz, kiedy parafianie z Opola pielgrzymują do tego miejsca i nie ostatni raz, kiedy organizują wyprawę rowerową. Następna pielgrzymka na jednośladach planowana jest do Częstochowy.

(pg/zdj. OMI Opole)

przez koordynator

Lubliniec: III Statio Kongresu Eucharystycznego Diecezji Gliwickiej [GALERIA]

Abp Adrian Galbas w Lublińcu: „Bez Chrystusa nie możemy istnieć w życiu wiary”

Zdjęcia w większym rozmiarze można obejrzeć poniżej:

(zdj. Leon Tobor)

przez koordynator

Abp Adrian Galbas w Lublińcu: "Bez Chrystusa nie możemy istnieć w życiu wiary"

Bez Chrystusa nie możemy istnieć w życiu wiary – powiedział abp Adrian Galbas w homilii podczas Mszy św., sprawowanej w Kościele św. Stanisława Kostki w Lublińcu w ramach Kongresu Eucharystycznego Diecezji Gliwickiej.

W homilii metropolita katowicki nawiązał do biblijnego obrazu winnego krzewu.

Odcięcie latorośli od winnego krzewu sprawia, że ta automatycznie obumiera. Bez soków czerpanych z krzewu nie może istnieć i nie może owocować. Tak, bez Chrystusa nie możemy istnieć w życiu wiary i nasza wiara nie może owocować. Do duchowego życia wiary potrzebne jest nam Jego życie – mówił abp Galbas.

Zaznaczył, że „duchowe zjednoczenie z Chrystusem dokonuje się dzięki Eucharystii i przez Eucharystię” i że z niego bierze się „nasza świętość”. Za papieżem Franciszkiem dodał, że „świętość jest pierwszym i podstawowym powołaniem”.

Nie jest nim bycie mężem, żoną, księdzem, a tym bardziej nauczycielem, lekarzem, czy geodetą. Choć to wszystko jest bardzo ważne! Pierwszym powołaniem jest być świętym – przekonywał.

Wskazał też – w nawiązaniu do papieskiej adhortacji „Gaudete et exsultate” – na główną przeszkodę w realizacji powołania do świętości: bylejakość naszego życia, umiłowanie przeciętności.

Codzienna realizacja powołania do świętości wiedzie przez ołtarz. Nie da się jej zrealizować inaczej niż poprzez mozolne, systematyczne trzymanie się łaski Bożej. Trzeba się trzymać źródła! I to w sposób stały – stwierdził abp Galbas.

Podkreślił, że „powołanie do świętości realizujemy, wypełniając zasady chrześcijańskiego życia”.

Dla każdego chrześcijanina zasady, to jedno zdanie Chrystusa z Ewangelii, mówiące wszystko: „cokolwiek byście chcieli, by ludzie wam czynili – wy im czyńcie” (Łk 6,31) – zaznaczył. - W realizacji tak rozumianego powołania do świętości bardzo nam także pomaga adoracja Najświętszego. Byłoby wspaniale, gdyby jednym z owoców tego Kongresu był wzrost pobożności adoracyjnej. By w diecezji było wiele miejsc stałej adoracji Najświętszego Sakramentu. Uwaga: stałej adoracji, a nie stałego wystawienia – apelował metropolita katowicki.

O wartości i znaczeniu adoracji abp Galbas mówił, odwołując się do „Ecclesia de Eucharistia”, ostatniej encykliki św. Jana Pawła II. Przywołując jego nauczanie, stwierdził, że „Eucharystia jest nieocenionym skarbem: nie tylko jej sprawowanie, lecz także jej adoracja poza Mszą św. pozwala zaczerpnąć z samego źródła łaski. Wspólnota chrześcijańska, która chce doskonalej kontemplować oblicze Chrystusa (…) nie może zaniedbać pogłębiania tego aspektu kultu eucharystycznego, w którym znajdują i mnożą się owoce komunii z Ciałem i Krwią Pana”.

„Ecclesia de Eucharistia”, pierwsze zdanie ostatniej encykliki św. Jana Pawła II i zarazem jej tytuł. „Kościół żyje z Eucharystii”. Bez Eucharystii nie żyje. Owszem, działa, organizuje, robi, ale nie żyje. Życie płynie tylko z Życia – kontynuował abp Galbas.

Uczestników liturgii i zachęcał do systematycznej adoracji Najświętszego Sakramentu.

Potrzeba do tego czterech „P”: przyjść, pozostać, podjąć i powrócić – mówił. –  Przede wszystkim trzeba przyjść, zdecydować, nie odkładać, nie dać się demonowi acedii, duchowego lenistwa i nie dać się pokusom, że oto teraz mam tyle pilnych spraw do zrobienia, a tu nie zrobię niczego. (…). Trzeba też na adoracji pozostać (…) Nie wolno się zrażać znużeniem, rozproszeniem, nudą, brakiem natchnień. To nic. Lepiej się nudzić przed Najświętszym Sakramentem, niż gdzie indziej. Lepiej planować swoje sprawy w obecności Chrystusa, niż w Jego nieobecności (…). Potem jest „podjąć”, czyli adoracja, która uwidacznia się w naszych codziennych sprawach w tym, co robimy, gdy wracamy do zwykłych zajęć (…). I wreszcie – „powrócić”, przyjść ponownie, aby znów stanąć przed Panem z nowym kawałkiem życia i uczynić z adoracji stałą praktykę wiary – tłumaczył abp Galbas.

Duchowny zaapelował o postawienie Pana Boga na pierwszym miejscu w życiu.

Papież Benedykt XVI jak mantra powtarzał: „musimy w naszym świecie przywrócić przede wszystkim prymat Boga” – nawiązywał do nauczania poprzednika Franciszka. – Jak to zrobić? – pytał. – Odpowiedź jest tylko jedna: trzeba zacząć od samego siebie. A adoracja jest na to pierwszym i szczególnie skutecznym sposobem. Podejmijmy ją z nową gorliwością – zaapelował metropolita katowicki.

Eucharystia w Kościele św. Stanisława Kostki w Lublińcu była zwieńczeniem III Statio Kongresu Eucharystycznego Diecezji Gliwickiej. Msza została poprzedzona adoracją Najświętszego Sakramentu oraz katechezą abp. Adriana Galbasa pt. „Eucharystia ucztą miłości”.

(KAI/zdj. gł. Grzegorz Szpak)

przez koordynator

Obra: Rozpoczęcie sezonu motocyklowego [GALERIA]

W kościele parafialnym pw. św. Jakuba Większego w Obrze odbyło się rozpoczęcie sezonu motocyklowego. Eucharystii przewodniczył o. Mariusz Legieżyński OMI z Bodzanowa. Po liturgii dokonał poświęcenia motocykli. W rozpoczęciu sezonu w Obrze wzięło udział kilkaset maszyn i kierowców. Na zakończenie uczestnicy udali się na przejażdżkę w kolumnie do Wolsztyna. Tam na placu targowym zgromadziło się kilka tysięcy pojazdów.

(pg/zdj. Pasieka klasztorna)

przez koordynator