koordynator

Z okazji uroczystości Bożego Ciała młodzież z lublinieckiej wspólnoty „Niniwa” przygotowała Wieczór Uwielbienia. Półtorej godziny modlitwy, w którą włączyli się parafianie. Spotkanie obyło się na świeżym powietrzu.

(pg)

Pierwsza procesja Bożego Ciała w Kościele odbyła się w Liège w 1246 roku. Do Polski zwyczaj przyszedł niemal sto lat później. Rokrocznie w parafiach na całym świecie przygotowywana jest procesja teoforyczna do czterech ołtarzy, w wielu miejscach ozdabiana jest również trasa niesienia Najświętszego Sakramentu. W oblackim kościele w Iławie parafianie z Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży przygotowali wyjątkowy dywan z kwiatów.

(zdj. OMI Iława)

W Lokalnym Centrum Społeczno-Kulturalnym w Lisowicach k. Lublińca odbyła się gala rozstrzygnięcia Diecezjalnego Konkursu Literackiego „Będę wierny Bogu aż do śmierci”, poświęconego postaci kleryka Alfonsa Mańki OMI. Trwa proces beatyfikacyjny pochodzącego z tutejszej parafii oblata-męczennika.

Jako główne kryterium oceny przyjęliśmy klucz: ile w tych pracach jest kleryka Alfonsa i wartości, którymi żył – mówi ks. Rafał Wyleżoł, przewodniczący jury i proboszcz miejscowej wspólnoty parafialnej.

Na ogłoszony w styczniu br. konkurs odpowiedziało ponad 50 osób, także spoza diecezji gliwickiej. Nadesłano 70 prac. Konkurs przebiegał w dwóch kategoriach – poezji i prozy (opowiadanie lub esej) oraz w dwóch grupach wiekowych: młodzież od kl. VII szkoły podstawowej do lat 18 i dorośli.

Pierwszą nagrodę otrzymali: w dziale poezja, kategoria młodzież – Dominika Sobel, lat 13, z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego im. św. Jana Pawła II w Boruszowicach; w dziale poezja, dorośli – Eleonora Błyszcz z Lisowic; w dziale proza, młodzież – Adam Goniwiecha ze Strzebinia, lat 17, uczeń Zespołu Szkół Ogólnokształcąco-Technicznych w Lublińcu; w dziale proza, dorośli – Krystian Piontek z Lisowic. Prace spoza diecezji oceniane były oddzielnie.

Konkurs zorganizowali wspólnie: Wydawnictwo św. Macieja Apostoła z Lublińca i parafia w Lisowicach.

(pg/zdj. parafia w Lisowicach)

W opolskiej parafii pw. św. Jana Pawła II odbyła się dzisiaj uroczystość wmurowania aktu erekcyjnego nowego kościoła oraz poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę nowej świątyni. Popołudniowe nabożeństwo pod przewodnictwem biskupa opolskiego poprzedziła suma odpustowa w intencji budowy kościoła parafialnego pod przewodnictwem o. Pawła Zająca OMI. Uczestniczyli w niej parafianie oraz projektanci i wykonawcy powstającego obiektu. W uroczystościach wzięli także udział Rycerze św. Jana Pawła II wraz z legatem brata generała – Bartłomiejem Janygą na czele.

Kazanie wygłosił o. Józef Czernecki OMI.

Ta dzisiejsza niedziela to wyjątkowy czas. Po pierwsze, bo mamy pochylić się nad tą najważniejszą, podstawową tajemnicą Boga Jedynego w trzech Osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ale też, widzimy tutaj, przygotowana tablica poświęcenia kamienia węgielnego. To właśnie też kolejny, bardzo ważny etap. Ten dzień 30 maja 2021 roku wpisze się na stałe, na wieki właśnie w historię tej parafii, tego miasta. Pozostanie poświęcony kamień węgielny, ten fundament, na którym budujemy kościół pod wezwaniem Jana Pawła II Wielkiego – wskazywał ekonom prowincjalny.

Nawiązując do tajemnicy wspomnienia liturgicznego, kaznodzieja ukazywał prawdę teologiczną o Trójcy Świętej. Konkludując wskazał, że istotą Boga jest miłość. Zachęcał, aby wierzący wzrastali w Jego miłości, tworząc wspólnotę Kościoła.

Kiedy przeżywamy i rozważamy o tajemnicy Trójcy Przenajświętszej, możemy dziękować za kolejny krok w rozwoju tej wspólnoty parafialnej. (…) Będziemy cieszyli się uroczystością poświęcenia kamienia węgielnego. (…) My mamy budować wspólnotę osób wierzących, bo jesteśmy właśnie dziećmi jednego Boga. I tak jak ten kościół z cegieł potrzebuje tego fundamentu, tak i my potrzebujemy takiego kamienia węgielnego. (…) Tym kamieniem węgielnym ma być dla nas miłość.

Posłuchaj całego kazania:

O godzinie 15.00 rozpoczęło się nabożeństwo pod przewodnictwem biskupa opolskiego Andrzeja Czai. Zgromadziło wielu parafian, przedstawicieli duchowieństwa na czele z dziekanem dekanatu opolskiego, ks. Rudolfem Świercem, misjonarzy oblatów z pobliskich domów zakonnych. Biskupowi towarzyszył o. Paweł Zając OMI – Prowincjał Polskiej Prowincji, o. Sławomir Dworek OMI – wikariusz prowincjalny i superior lokalnej wspólnoty oraz o. Damian Dybała OMI – proboszcz parafii pw. św. Jana Pawła II. W uroczystości uczestniczyli również projektanci i wykonawcy budowy oraz przedstawiciele władz samorządowych, na czele z wojewodą opolskim – Sławomirem Kłosowskim i prezydentem miasta Opole – Arkadiuszem Wiśniewskim.

Biskup opolski w słowie wstępnym mówił o znaczeniu kamienia węgielnego.

Prosimy Pana Boga, aby nam pomógł zbudować na trwałe świątynię, ale równocześnie przy budowie tej świątyni, aby nam pomógł zbudować wspólnotę, tych, którzy do tej świątyni będą chodzić, z niej będą czerpać – mówił bp Andrzej Czaja.

Ordynariusz opolski wezwał także, aby budowa kościoła dokonywała się w czystości i świętości serca. Z tego też powodu zgromadzeni odmówili wspólnie koronkę do Bożego Miłosierdzia.

W homilii po proklamowaniu Ewangelii, biskup Andrzej Czaja mówił:

Jezus jest kamieniem węgielnym Kościoła, czyli tym kamieniem, bez związania z którym ani fundament nie będzie trwały, ani cała budowla. To jest ten kamień wiążący w budowli Kościoła – Jezus Chrystus. Kiedy dzisiaj tutaj dokonujemy poświęcenia kamienia węgielnego, to jest też druga, głębsza warstwa tego wydarzenia. To jest ten moment, kiedy trzeba sobie przypomnieć tę prawdę o Jezusie jako kamieniu węgielnym Kościoła, który stanowimy. Bez tego kamienia węgielnego nie zbudujemy kościoła i nie będzie wzrostu Kościoła. (…) Już ojcowie mi mówią, że jest wiele wspaniałego związania. I dobrze, że to związanie nie dokonuje się tylko na poziomie relacji ludzkich. (…) Na takich więziach czysto ludzkich Kościół nie powstanie.

Hierarcha wskazywał na konieczność związania z Chrystusem.

Ten kościół, który budujemy tutaj pod wezwaniem św. Jana Pawła II dla mnie jako biskupa opolskiego jest takim wielkim znakiem. Pomników jest wiele, są już nawet jakieś figury i obrazy, ale kościołów poświęconych św. Janowi Pawłowi II jest mało. (…) Ufam, że to będzie taki kościół-znak, kościół wołający o to, żebyśmy w tym XXI wieku budowali na tym, który z nas Polaków był nam wielką i jest nam wielką opoką. Kiedy człowiek w Kościele jest żywą komórką, albo takim żywym kamieniem? Kiedy my troszczymy się o tę więź z Bogiem – przekonywał biskup opolski – Budujecie ten kościół nie po to, żeby tu w polach stanął, nie po to, by był pomnikiem Jana Pawła II, budujecie go dla siebie, żeby tutaj przychodzić i czcić Pana. Pięknie to jest wypowiedziane w tej modlitwie, którą wyśpiewałem. Po co kościół? Żeby czcić Pana, miłować Boga, żeby iść Jego śladami i stawać się świątynią Ducha.

Przystępujemy do tego kulminacyjnego momentu naszego spotkania modlitewnego, czyli do poświęcenia kamienia węgielnego – zwrócił się do zebranych o. Paweł Zając OMI, prowincjał – Ten kamień, jak mogliście zauważyć, to jest niewielka w sumie płytka marmurowa, pochodząca z bazyliki św. Piotra w Rzymie. Była częścią tego pierwszego nagrobku Ojca Świętego Jana Pawła II. Później, kiedy po kanonizacji św. Jan Paweł II spoczął w głównej przestrzeni bazyliki, takie fragmenty tego nagrobku stały się możliwe do wykorzystania. Wiele kościołów na całym świecie prosi o takie fragmenty skały z podnóża bazyliki św. Piotra. W naszym przypadku to jest fragment tego właśnie nagrobku. A ponieważ św. Jan Paweł II patronuje parafii i kościołowi, cieszymy się, że możemy właśnie taki kamień węgielny pod tę świątynię położyć.

Po podpisaniu aktu erekcyjnego kościoła pw. św. Jana Pawła II został on złożony w specjalnej kapsule i zamurowany w elemencie konstrukcyjnym powstającej świątyni. Po poświęceniu kamienia węgielnego i błogosławieństwie, uczestnicy uroczystości mogli spotkać się przy wspólnym posiłku.

(pg)

W świętokrzyskim sanktuarium świętowano dziś uroczystość odpustową. Miejscowa bazylika nosi tytuł Trójcy Świętej.

Sumie odpustowej przewodniczył i homilię odpustową wygłosił o. Krzysztof Czepirski OMI, rektor bazyliki na Świętym Krzyżu. Wraz z rektorem Mszę świętą koncelebrowali współbracia ze wspólnoty świętokrzyskiej oraz kapłani – goście. Przy świętokrzyskich organach zasiadł Mirosław Rubak, Honorowy oblat, a liturgiczną służbę ołtarza przygotowali tradycyjnie nowicjusze. W Eucharystii uczestniczyło wielu pątników, a pośród nich górale z Raby, współwykonawcy projektu rekonstrukcji wieży kościelnej.

Po każdej Eucharystii, z racji zbliżającego się Dnia Dziecka, przed świętokrzyską bazyliką najmłodsi otrzymali słodki upominek.

(OMI Święty Krzyż)

Na zakończenie tygodnia modlitw o powołania oblackie odbyło się spotkanie online „Q&A”. Gościem był o. Jan Wlazły OMI – duszpasterz powołań Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej:

W kościele parafialnym pw. św. Jakuba Większego w Obrze metropolita poznański – abp Stanisław Gądecki udzielił święceń prezbiteratu i diakonatu oblackim scholastykom. W uroczystości udział wzięli misjonarze oblaci na czele z prowincjałem – o. Pawłem Zającem OMI, duchowni z rodzinnych parafii neoprezbiterów i nowych diakonów, najbliższa rodzina i przyjaciele. Liturgia święceń rozpoczyna się od momentu wezwania każdego z kandydatów po imieniu oraz dialogu przełożonego zakonnego z szafarzem święceń, podczas którego Kościół pyta o godność kandydatów do otrzymania święceń prezbiteratu i diakonatu.

Kazanie w trakcie liturgii wygłosił abp Stanisław Gądecki. W słowie skierowanym do zebranych skupił się na więzi św. Eugeniusza de Mazenoda z Eucharystią, podkreślając, że dzisiejszy dzień jest powodem radości nie tylko dla zgromadzonych w obrzańskiej świątyni, ale również dla Założyciela Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.

Gdy Kościół w Polsce rozważa w swoim programie duszpasterskim temat Eucharystii, pożytecznym będzie dla nas wszystkich przypomnienie sobie więzi świętego założyciela oblatów, Eugeniusza de Mazenod, z Eucharystią. (…) Nastawienia serca, z jakim ten święty przygotowywał się do celebrowania Eucharystii i adoracji, mogą stanowić wymowny przykład także dla kapłanów naszych czasów, także dla nowo święconych. Już notatki Eugeniusza z czasów jego formacji seminaryjnej ukazują, jak kształtowała się jego zażyłość z Jezusem i Eucharystią. Skrupulatnie notował komunie, jakie mógł przyjąć za pozwoleniem swojego spowiednika. Wyznaczał sobie koniecznie usposobienie, aby komunię przyjmować godnie i pozwalać jej przynosić pełne owoce w swoim życiu. Rozważał też przykłady świętych, aby płonąć podobnym do nich ogniem miłości względem Eucharystii.

Korzystając obficie z listów Założyciela, metropolita poznański ukazywał eucharystyczny rys duchowości św. Eugeniusza.

Przykład świętego Eugeniusza de Mazenod zachęca do tego, aby kapłani naprawdę wierzyli w najświętszą tajemnicę Eucharystii, by Ją pobożnie sprawowali i by była Ona przeżywana intensywnie. Celebracja i adoracja Eucharystii pozwoli kapłanowi przybliżyć się do miłości Boga i przylgnąć do niej osobiście aż do zjednoczenia z umiłowanym Panem. Prezbiterzy i diakoni oraz wszyscy, którzy spełniają posługę eucharystyczną, niech zawsze czerpią z tych posług, spełnianych z uwagą oraz przygotowaniem, moc i zachętę do własnej, osobistej i wspólnotowej drogi uświęcenia.

Zachęcam także wszystkich świeckich, a w szczególności rodziny, aby w sakramencie miłości Chrystusa nieustannie znajdowały energię, potrzebną do przemiany swego życia w autentyczny znak obecności Zmartwychwstałego Pana, aby wszyscy ukazywali przez własne życie eucharystyczne blaski i piękno wyłącznej przynależności do Pana – zachęcał zgromadzonych hierarcha.

Służba oblacka jest nierozerwalnie związana nie tylko z Eucharystią, ale także z osobą Maryi Niepokalanej. Jest Ona dla oblatów wzorem i patronką. To Ona w swojej niezwykłej otwartości na Ducha Świętego całkowicie poświęciła się osobie i dziełu Jej Syna – Jezusa Chrystusa. To Ona, zatroskana o przyjęcie Chrystusa przez ludzi, pielgrzymuje razem z oblatami po misyjnych szlakach całej ziemi. Wszyscy oblaci, także dzisiaj święceni, zawsze będziecie uważać Ją za swoją matkę. Będziecie żyć z Nią w zażyłości, jaka łączy dzieci z matką. Dlatego wszędzie tam, gdzie pośle was Kościół, nieście ze sobą i w sobie żarliwe nabożeństwo do Niepokalanej, ponieważ jest Ona zapowiedzią zwycięstwa Boga nad wszelkim złem. Jej jesteście oblati, czyli Jej wszyscy zostaliście ofiarowani – konkludował arcybiskup poznański.

Posłuchaj całego kazania abp. Stanisława Gądeckiego:

Święcenia diakonatu otrzymali: Ernest Świderski OMI, Mateusz Zys OMI, Mateusz Król OMI i Maciej Organ OMI.

Święcenia prezbiteratu otrzymali: Jakub Wandzich OMI, Dawid Stefaniszyn OMI, Piotr Depta OMI i Wojciech Trzcieliński OMI.

Podczas popołudniowej akademii w auli seminaryjnej wystąpił klerycki zespół „Gitary Niepokalanej”. Neoprezbiterzy otrzymali swoje pierwsze obediencje. Dwaj diakoni, którzy zakończyli formację seminaryjną zostali skierowani na posługę pastoralną. Dk. Ernest Świderski OMI został skierowany do Gorzowa Wielkopolskiego, a dk. Mateusz Zys OMI do Kodnia.

Zobacz: [Kim są neoprezbiterzy naszej Prowincji i gdzie rozpoczną posługę misjonarską?]

(pg)

Prezentujemy sylwetki oblackich neoprezbiterów w Prowincji Polskiej:

Pochodzę z miejscowości Strzebiń niedaleko Lublinica. Oblatów poznałem przez kazania głoszone w mojej parafii, a potem przez znajomych, którzy zaprosili mnie na Festiwal Życia, wtedy jeszcze w Kodniu. Po tym festiwalu zacząłem przyjeżdżać do Kokotka na rekolekcje, to tam rozwijało się moje powołanie. Oblaci zachwyci mnie pracą z młodzieżą, bliskością z ludźmi i misyjnością.  W naszym Zgromadzeniu najbardziej fascynowały mnie misje zagraniczne i różne formy wolontariatu z młodzieżą. Mam nadzieje że też zostanę posłany na misje.

Ojciec Piotr otrzymał od ojca generała obediencję do Prowincji Środkowoeuropejskiej. Prowincjał skierował go na rok do wspólnoty oblackiej w Brukseli.

Pochodzę z parafii NMP Matki Kościoła w Świdniku. Oblatów poznałem podczas rekolekcji wielkopostnych, które tam głosili. Już w trakcie pierwszych rekolekcji powołaniowych w Kodniu poprosiłem o możliwość rozpoczęcia nowicjatu. Interesuje mnie historia naszego zgromadzenia. Dlatego też pracę magisterską poświęciłem historii świętokrzyskiego nowicjatu. Jako oblat i kapłan chcę przede wszystkim oddać się głoszeniu słowa Bożego.

Ojciec Dawid otrzymał od ojca generała obediencję do Prowincji Polskiej. Prowincjał skierował go do posługi wikariusza w Kędzierzynie-Koźlu.

Pochodzę z parafii pw. św. Pawła Apostoła w Ostrowie Wielkopolskim. Oblaci przyjeżdżali do mojej rodzinnej parafii, aby głosić rekolekcje oraz rozprowadzać kalendarze misyjne. W ten sposób dowiedziałem się, że istnieje ktoś taki, jak misjonarze oblaci. Bliżej Zgromadzenie poznałem w czasie rekolekcji powołaniowych. Zafascynowała mnie ich wspólnotowość i krzyż za pasem. Dziś dodałbym jeszcze postać św. Eugeniusza oraz misje ludowe.

Ojciec Wojciech otrzymał od ojca generała obediencję do Prowincji Polskiej. Prowincjał skierował go do Poznania jako misjonarza ludowego (rekolekcjonistę).

Urodziłem się w 1994 roku. Pochodzę z Koszęcina. Oblatów po raz pierwszy spotkałem w liceum w Lublińcu, gdzie miałem z nimi lekcje religii. Po maturze, w 2013 roku wstąpiłem do nowicjatu na Świętym Krzyżu. Rok później złożyłem pierwsze śluby i rozpocząłem studia w Obrze. W czasie studiów odbyłem roczny staż pastoralny na Ukrainie. Po powrocie do Obry kontynuowałem studia. W Obrze byłem redaktorem Mozaiki Obrzańskiej oraz parkowym. W 2019 roku złożyłem śluby wieczyste, a rok później przyjąłem święcenia diakonatu. Pracę magisterską napisałem na temat: „Duchowość kapłańska Eugeniusza de Mazenoda na podstawie pism z lat 1811-1832”. Interesuję się historią i literaturą, a w wolnym czasie lubię grać w planszówki.

Ojciec Jakub otrzymał od ojca generała obediencję do Prowincji Polskiej. Prowincjał skierował go do posługi wikariusza parafii we Wrocławiu.