Rzym: list Superiora Generalnego z okazji 193. rocznicy zatwierdzenia przez Kościół reguły zakonnej oblatów
List Superiora Generalnego do całego Zgromadzenia z okazji 17 lutego 2019 roku
Drodzy bracia oblaci oraz siostry i bracia żyjący oblackim charyzmatem,
wszystkim wam życzę dobrego święta! Dzisiaj świętujemy 193. rocznicę zatwierdzenia przez papieża Leona XII naszych Konstytucji i Reguł. Zgodnie z naszą oblacką tradycją dziękujemy za dar naszego powołania, które jest powodem dziękczynienia i radości.
Za kilka dni papież Franciszek spotka się z przewodniczącymi konferencji episkopatów, aby wspólnie podjąć działanie i stawić czoła naszym zaniedbaniom oraz uczciwie i ze współczuciem podjąć kwestię nadużyć seksualnych popełnionych wobec nieletnich i bezbronnych dorosłych, a także tendencji do zbyt częstego zaprzeczania lub ukrywania tej strasznej przemocy.
20 sierpnia 2018 roku, w swoim liście do ludu Bożego, do nas wszystkich kieruje Papież bardzo wyraźne wezwanie: Wymiar i wielkość wydarzeń wymaga przyjęcia odpowiedzialności w sposób globalny i wspólnotowy. Chociaż ważne i konieczne jest, aby w każdym procesie nawrócenia uświadomić sobie to, co się zdarzyło, to jednak samo w sobie to nie wystarcza. Dziś jako lud Boży jesteśmy wezwani, by wziąć na siebie ból naszych braci zranionych na ciele i na duszy. Jeśli w przeszłości naszym sposobem reakcji mogło być zaniedbanie, to dzisiaj chcemy, aby solidarność, rozumiana w swoim najgłębszym i wymagającym znaczeniu stała się naszym sposobem tworzenia historii aktualnej i przyszłej.
W 2010 i ponownie w 2016 roku najwyższa władza w Zgromadzeniu – Kapituła Generalna – wezwała wszystkich wyższych przełożonych jurysdykcji do większej odpowiedzialności, przejrzystości i zaangażowania, aby we wszystkich miejscach naszej posługi i we wszystkich naszych domach stworzyć bezpieczne środowisko dla dzieci, młodzieży i bezbronnych dorosłych. Każda jurysdykcja powinna dysponować prewencyjną strategią, aby w naszych parafiach, szkołach, internatach, w naszych miejscach pracy i w oblackich wspólnotach zadbać o szacunek i ochronę tych, którzy zwracają się do nas w ramach naszej posługi. Ta strategia musi także zawierać procedury postępowania w przypadku skargi przeciwko jakiemuś oblatowi, pracownikowi czy wolontariuszowi w miejscach lub domach naszej posługi. W każdej jurysdykcji kompetentna administracja regularnie musi weryfikować zasady, dobrze je znać i stosować w praktyce.
Dokument ostatniego synodu o młodzieży, rozeznaniu i powołaniu w szerszej perspektywie ukazuje zagadnienie nadużyć seksualnych. Istnieją różne rodzaje nadużyć: władzy, gospodarcze, sumienia, seksualne. Oczywiste jest zadanie wykorzenienia tych form sprawowania władzy, na które owe nadużycia się nakładają, oraz przeciwdziałanie brakowi odpowiedzialności i przejrzystości, jakie miały miejsce w zajmowaniu się wieloma przypadkami. Pragnienie panowania, brak dialogu i przejrzystości, formy podwójnego życia, pustka duchowa, a także kruchość psychiczna są przestrzenią, na której kwitnie demoralizacja. (Dokument końcowy synodu o młodzieży, nr 30). Uznajemy, że bardzo niszczącą formą wykorzystania władzy jest klerykalizm.
Zarząd centralny skorzysta ze specjalistów w dziedzinie zapobiegania nadużyciom, którzy w raz z nami będą pracować podczas najbliższej sesji plenarnej na przełomie kwietnia i maja. Musimy lepiej poznać rzeczywistość nadużyć seksualnych popełnionych wobec nieletnich i bezbronnych dorosłych oraz nauczyć się, jak wesprzeć całe Zgromadzenie i podwoić wysiłki w celu stworzenia bezpiecznych środowisk. W lipcu, w ramach spotkania międzykapitulnego, jeden pełny dzień zostanie poświęcony temu zagadnieniu, aby wszystkim przełożonym Zgromadzenia pomóc zrozumieć oraz konstruktywnie odpowiedzieć na podstawową kwestię o ochronę nieletnich i bezbronnych dorosłych we wszystkich naszych domach i miejscach naszej posługi.
Jeśli nawet poruszanie tego tematu nie jest przyjemne przy okazji naszego święta, to uważam, że jest ono sercem nawrócenia i wezwaniem do świętości, jakie Eugeniusz de Mazenod skierował do nas w Przedmowie z 1825 roku. On był sługą miłosierdzia, a jego serce płonęło gorliwością o godność ubogich i bezbronnych. On chciałby, abyśmy zrobili wszystko, co możliwe i jak najlepiej, aby stworzyć bezpieczne środowiska dla tych, którzy do nas przychodzą.
Jezus przyjmował dzieci, brał je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je z wielką miłością i wolnością (Mk 10, 16). Niech ta piękna i czuła postawa między pasterzami i dziećmi zostanie uzdrowiona i chroniona dzięki naszej prawości i odpowiedzialnemu zachowaniu. Prośmy Maryję Niepokalaną, aby nam pomagała w dzieleniu bólu naszych braci zranionych na ciele i na duchu. (List papieża Franciszka).
Dobrego święta!
Wasz brat w Jezusie Chrystusie i Maryi Niepokalanej
o. Louis Lougen OMI
Superior generalny
(tłum. o. Roman Tyczyński OMI)
13 lutego 2019
MINĘŁO 200 LAT: PRZEPOWIADANIE: TEST KAZANIA UWIEŃCZONEGO SUKCESEM.
…Jednym słowem, robić w ten sposób, aby wychodząc po naszych kazaniach nie podziwiali głupio tego, czego nie zrozumieli, ale żeby wracali zbudowani, poruszeni i pouczeni, zdolni powtórzyć w łonie swojej rodziny to, czego z naszych ust. się nauczyli.
Reguła z1818, rozdział 3, §1. O przepowiadaniu.
Kiedy siada się, aby przygotować kazanie, musimy się zapytać: Jakie orędzie chcę, aby jasno pojęli ludzie, gdy wychodzą z kościoła, udając się do swych codziennych obowiązków? Tak więc każde kazanie jest przygotowywane w świetle tej zasady, z tym jedynym pragnieniem, aby pouczyć i przekazać niezapomniane orędzie, które w ciągu tygodnia mogło ożywiać życie słuchaczy.
12 lutego 2019
Laskowice Pomorskie: peregrynacja obrazu Matki Bożej Kodeńskiej
W dniach 9-10 lutego 2019 roku kopia obrazu Matki Bożej Kodeńskiej gościła w parafii pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Kustoszem wizerunku był o. Włodzimierz Jamrocha OMI. Uroczyste powitanie przy kaplicy Księży Werbistów zgromadziło wiernych, poczty sztandarowe, uczestniczyli w nim duszpasterze na czele z proboszczem – o. Markiem Pycką OMI oraz dziekanem dekanatu jeżewskiego diecezji pelplińskiej – ks. Konradem Baumgartem. Następnie w uroczystej procesji w asyście straży pożarnej wizerunek został przeniesiony do świątyni parafialnej.
Program nawiedzenia obrazu Matki Bożej Kodeńskiej zakłada momenty wspólnej modlitwy liturgicznej, ale również daje okazję do indywidualnej obecności. Jednym z wymownych momentów jest apel przed wizerunkiem, animowany przez kustosza obrazu, podczas którego wierni mają okazję zapoznać się z historią wizerunku oraz pobożnością, jaka ukształtowała się poprzez wieki obecności Maryi w kodeńskim sanktuarium. W parafii laskowickiej kilkadziesiąt osób przyjęło szkaplerz oblacki, który włącza ich w dobra duchowe Zgromadzenia oraz pomaga wzrastać w duchowości maryjnej.
(pg/zdj. jn)
11 lutego 2019
MINĘŁO 200 LAT: PRZEPOWIADANIE: MIEDŹ BRZĘCZĄCA ALBO CYMBAŁ BRZMIĄCY
Z tej racji, że Eugeniusz był wytwornym kaznodzieją, był bezlitosny wobec napuszonych kaznodziejów, którzy posługiwali się wzniosłym stylem, żonglowali słowami, ale brakowało im solidnej treści. We wstępach do jego dziennika nie szczędzi im słów krytyki, a w Regule chciał przestrzec swych misjonarzy, aby nie wpadli w podobna pułapkę.
Sprzeciwiałoby się wprost duchowi naszej Reguły, gdyby się bardziej zważało... na elegancję w stylu, niż na rzetelność doktryny...
Wystarczy kaznodziejów zachwycających się elegancją ich stylu i błyszczących ich wyuczoną dykcją; my musimy obrać inną drogę.
Reguła z1818, rozdział 3, §1. O przepowiadaniu
Kodeń: Dom Pielgrzyma w Kodniu z nowym oratorium
Przebywający w Kodniu na wizytacji kanonicznej o. Paweł Zając OMI – Prowincjał polskiej prowincji oblatów – pobłogosławił dziś nowe oratorium w Domu Pielgrzyma, działającym przy Kodeńskim Sanktuarium. Ma ono docelowo służyć mniejszym grupom pielgrzymkowym. Jest również kolejnym krokiem przygotowania do rozbudowy obecnej bazy noclegowej i rekolekcyjnej. Obecnie trwa budowa ostatniej części Domu Pielgrzyma w Kodniu, która ma połączyć najstarszą część klasztorną z nowszym gmachem, w którym znajdują się pokoje gościnne, jadalnia i sala multimedialna.
Nowe oratorium urządzone jest w nawiązaniu do stylu bizantyjskiego – wystrój stanowią ikony pounickie, które od kilkunastu lat są sukcesywnie poddawane działaniom konserwatorskim.
W chwili obecnej Kodeńskie Sanktuarium może przyjąć blisko 200 osób. Znajdują się tutaj pokoje gościnne, sale multimedialne i duża kaplica wewnętrzna na blisko 100 osób. Posiada również zespół misjonarski, który jest w stanie poprowadzić rekolekcje tematyczne lub zamknięte dla wcześniej zgłoszonych grup. Rocznie to miejsce odwiedza blisko 200 tysięcy pątników – wielu z nich korzysta z oferty Domu Pielgrzyma.
(pg/zdj. Sanktuarium Maryjne w Kodniu)
8 lutego 2019
MINĘŁO 200 LAT: PRZEPOWIADANIE: KIM TY JESTEŚ, PRZEMAWIAJĄC W SPOSÓB TAK ELOKWENTNY, ŻE NIE JESTEM W STANIE ZROUMIEĆ, O CZYM MÓWISZ.
W naszym studium Reguły a 1818 roku zobaczyliśmy, jak Eugeniusz określał cele misjonarzy: głosić Ewangelię najbardziej opuszczonym, dostrzec zniknięcie zakonów i naprawić szkody spowodowane przez zdemoralizowanych kapłanów. 15 następnych stron dotyczy głoszenia misji ludowych.
Następna sekcja Reguły jest zatytułowana: Inne ćwiczenia – Przepowiadanie. Zawarł w niej to, nad czym zastanawiał się zanim wypowiedział się na temat przepowiadania w ramach celów Zgromadzenia, o których mówił wcześniej:
Celem Instytutu jest nie tylko głoszenie misji, ale także, na ile pozwolą nasze skromne środki, zastąpienie zakonów oraz naprawienie rozprężenia, jakie wkradło się w szeregi duchowieństwo…
Następnie przesłanie, które ciągle podkreśla jako jedyny możliwy sekret przepowiadania, zmierza w kierunku centrum wspólnoty:
Będzie się przeświadczonym, że łatwiej będzie dojść do tego celu przez przykłady aniżeli przez słowa, również powinniśmy się dogłębnie przekonać, że nieodzowne jest, abyśmy praktykowali wszelkie rodzajów cnót oraz że żadna z nich nie powinna nam być obca.
Innymi słowy, Eugeniusz mówi: to kim jesteście, przemawia w sposób tak elokwentny, że nie jestem w stanie zrozumieć, co mówicie.
… Nie ma nic solidniejszego niż to, co dokonuje się przez głoszenie Słowa Bożego i przez mądre udzielanie sakramentu pokuty, wszyscy przykładają się do tego, aby być zdolnymi do godnego wypełnienia tych dwóch ważnych zadań.
Reguła z1818, rozdział 3, §1. O przepowiadaniu
Człowiek współczesny chętniej słucha świadków niż nauczycieli. Paweł VI, (Evangelii nuntiandi, nr 41).
7 lutego 2019
NOTA BENE: OBLACJA NICZYM NOWE SERCE, NOWY DUCH I NOWA MISJA
Zachwyciwszy się wzniosłymi ideałami misjonarzy oraz opisawszy plan działania, aby je osiągnąć, Eugeniusz powraca do rzeczywistości. Nota bene została napisana jako odpowiedź na zniszczenie spowodowane w Kościele przez kapłanów, którzy nie żyli ideałami ich powołania, a swym złym przykładem innym blokowali drogę do Boga. Powraca więc to tej bolesnej kwestii.
Trzeba wejść jeszcze głębiej, wejść aż do miejsca świętego; oczyścić je z tylu plugastw, którymi zabrudzono wejście, wnętrze aż do stopni ołtarza, gdzie składa się Najświętszą Ofiarę;
Posługa tych, którzy pomimo prześladowania, niebezpieczeństwa śmierci, wyśmiania czy obojętności pozostali wierni, była podobna do ognia, który chce płonąć. Misjonarze za wszelką cenę powinni pomagać kapłanom:
ponownie w nich rozpalić ogień czystej miłości, który jest podtrzymywany jeszcze przez niewielką liczbę świętych kapłanów, którzy starannie w nich chronią ostatnie iskry, które wnet zgasłyby wraz z nimi, jeśli nie pośpieszono by, aby się ustawić w ich otoczeniu i w porozumieniu z nimi.
Dzięki jakości ich życia i wspaniałomyślnej oblacji misjonarze mogli zmienić bieg rzeczy, mogli być narzędziami odnowy i nawrócenia oraz mogli wlać nową nadzieję. Czynią to dzięki posłudze głoszenia misji ludowych i rozmaite ciągłe misje, poczynając od swej wspólnoty, ale przede wszystkim przez ich wspaniałomyślną oblację. Chodzi o to, aby bardziej być niż czynić:
W zamian za tyle zniewag ofiarować żyjącemu Bogu największą cześć i oddanie oraz złożyć zupełną ofiarę ze swego jestestwa ku chwale Zbawiciela i w służbie Jego Kościoła.
Reguła z 1818, rozdział pierwszy, §3 Nota Bene. Missions, 78 (1951) s. 16.
Nazewnictwo mogło ulec zmianie, bolesne sytuacje być może przyjęły inna postać, ale dzisiaj wyzwanie do wspaniałomyślności ciągle rozbrzmiewa w rodzinie mazenodowskiej w ramach przygotowań do 200 rocznicy jej istnienia.