Z listów św. Eugeniusza
PONIEDZIAŁEK 1 TYGODNIA WIELKIEGO POSTU
"Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnie uczyniliście" (Mt 25,40).
Będą mieli pełne miłości serca wobec biedy ubogich, będą uważali się za szczęśliwych, mogąc zaspokoić potrzeby cierpiących członków Jezusa Chrystusa.
Regulamin dla członków Stowarzyszenia Młodzieży Chrześcijańskiej z 1816 r, w; PO I, t. XV, nr 135.
Komentarz do Ewangelii dnia
Program zakończenia misji pod tytułem: „Życie na ziemi” w ujęciu Pana Jezusa ukazuje obraz sądu z miłości. Tak to ujmuje św. Jan od Krzyża, kiedy stwierdza, że na koniec życia będziemy sądzeni z miłości. Zatem wszystko należy nam czynić z miłością i dla miłości. To wymaga od każdego z nas większego zaangażowania serca w sprawy codziennych posług i zadań, jakie wykonujemy dla innych, jakbyśmy je wykonywali dla samego Boga. Trudne to, ale jest to możliwe. Jak mawiał błogosławiony ojciec Józef Gérard, Misjonarz Oblat Maryi Niepokalanej w Lesotho: „Świat należy do tego, kto go bardziej kocha i kto tę miłość mu udowodni". Niech czas rozpoczętego Wielkiego Postu i dla nas będzie mocniejszym doświadczeniem prawdziwej miłości do Boga i do siebie.
Opole: Klasztor otwarty dla wszystkich
Misjonarze oblaci na mapie Opola są obecni zaledwie od kilku lat. Początkowo mieszkali w wynajmowanym prywatnym domu, wśród ludzi – na ulicy Mossora wszyscy wiedzieli, że obok nich mieszkają księża. Nie budziło to dystansu, wręcz przeciwnie, pierwsza wspólnota oblacka spotykała się z ogromną życzliwością mieszkańców. W międzyczasie nastąpiły zmiany personalne – pionierzy nowej placówki oblackiej w Opolu zostali skierowani do innych zadań. Druga wspólnota zamieszkała już w wybudowanym domu zakonnym.
Opole: Poświęcenie nowego klasztoru oblackiego [zdjęcia, wideo]
Być z ludźmi i dla ludzi
Słowo „klasztor” oznacza „zamknięcie” – od tego terminu pochodzi również zakonna klauzura. Choć wydawałoby się, że przeniesienie oblackiej wspólnoty do nowego klasztoru spowoduje oddzielenie od wiernych, w przypadku oblackiego charyzmatu jest zupełnie inaczej. Nasze domy, pomimo przestrzeni zarezerwowanej tylko dla wspólnoty oblackiej, są otwarte dla wszystkich, którzy pragną pośród nas żyć Ewangelią. Oblacka wspólnota w Opolu tę rzeczywistość pokazuje.
Opole: Być z ludźmi i dla ludzi…
Parafia liczy już ponad 3 tysiące wiernych. W porównaniu z zeszłym rokiem widzę znaczny wzrost uczestnictwa we Mszy świętej – można powiedzieć, że jest o 50% ludzi więcej. Mamy cztery Msze w niedzielę, najwięcej wiernych jest o 10.00 i 12.00, nieraz ludzie muszą stać. W parafii jest dużo rodzin i młodych małżeństw. Myślę, że to jest bardzo dobry kierunek, bo ci ludzie utożsamiają się z Kościołem, chcą kościoła i chcą się w jakiś sposób zaangażować w ten Kościół – mówił w wywiadzie na temat tegorocznej wizyty duszpasterskiej proboszcz parafii, o. Damian Dybała OMI.
Damian Dybała OMI: Bardzo bałem się kolędy, wręcz się lękałem [ROZMOWA]
Wspólnota wspólnot
To ideał wspólnoty parafialnej – wspólnota wspólnot skoncentrowana wokół Chrystusa Eucharystycznego. Wspólnota, która czyni miłosierdzie, jak podkreśla duszpasterz parafii. Dlatego parafia angażuje się w dzieła miłosierdzia – to opolski Dom Nadziei dla bezdomnych i potrzebujących, pomoc dla hospicjum czy odwiedziny w pobliskim domu pogodnej starości. W akcje chętnie angażują się wierni, w tym młodzież. Ideał? Tak.
Opole: Oblacka parafia pomaga bezdomnym [wideo]
Miejscowa wspólnota zakonna również tak żyje. Opieka duszpasterska chorych w szpitalach, posługa w miejscach, gdzie potrzeba kapłana, a możliwości duchowieństwa diecezjalnego są ograniczone.
W młodej wspólnocie parafialnej prężnie działają wspólnoty. Począwszy od Rycerzy św. Jana Pawła II, po scholkę parafialną, aż po ostatnio powstałą wspólnotę Przyjaciół Misji Oblackich. Ferie zimowe były okazją dla dzieci, aby spędzić czas w klasztorze na twórczych zabawach. Klasztor jest otwarty, a oblaci są dla ludzi.
Kościół to nie tylko mury
Wielokrotnie te słowa powtarza o. Damian Dybała OMI. Wspólnota duchowa jest najważniejsza. Ale potrzebuje też fizycznego domu – miejsca, gdzie umocniona Słowem Bożym i żywą obecnością Chrystusa w Eucharystii, będzie realizować ideał Ewangelii w życiu codziennym. Dlatego budowany jest kościół. Obecny namiot jest tymczasowy. Wszyscy liczą na to, że najbliższe święta Bożego Narodzenia będą spędzać już w nowej świątyni.
Opole: Wstępna wizualizacja oblackiego kościoła [ZDJĘCIA]
Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej zostali zaproszeni do Opola przez biskupa diecezji opolskiej. W 2019 roku pierwsi oblaci zamieszkali w wynajmowanym prywatnym domu. Poświęcenie terenu pod budowę nowej parafii dokonał bp Andrzej Czaja w Niedzielę Miłosierdzia Bożego tego samego roku. Budowę nowego kościoła wspiera diecezja opolska, prywatni darczyńcy oraz oblackie parafie. Obecnie druga już wspólnota oblacka mieszka w nowym klasztorze, kontynuując wznoszenie nowej świątyni.
(pg)
Ron Rolheiser OMI: Dlaczego Ewangelia nie przynosi radości bez bólu?
Jak ujął to kiedyś Henri Nouwen: „Każda cząstka życia jest dotknięta odrobiną śmierci”. W każdej satysfakcji jest ograniczenie; w każdym uścisku jest dystans; w każdym sukcesie jest strach przed zazdrością; za każdym uśmiechem kryje się łza; a we wszystkich formach światła jest wiedza o otaczającej ciemności. Radość i ból rodzą się w nas w tym samym czasie i nigdy nie możemy znaleźć odpowiednich słów, aby uchwycić nasze własne uczucia.
Dlaczego za każdym razem, gdy objawia się radość, coś bolesnego przeszywa również serce? Dlaczego Ewangelia Chrystusa nie przynosi nam tego, czego naprawdę pragniemy, radości bez bólu?
To ważne pytania, ponieważ to, jak rozumiemy związek między radością a bólem, pomaga określić, jak rozumiemy siebie, szczęście i Ewangelię. Zbyt często mamy błędne przekonanie, bardzo rozpowszechnione w naszej kulturze, że radość i ból są nie do pogodzenia i że Chrystus przyszedł, aby wybawić nas od bólu. W naszej kulturze panuje przekonanie, że jeśli odczuwasz ból, nie możesz być szczęśliwy, a aby być szczęśliwym, musisz unikać bólu.
Nic bardziej mylnego. Radość i ból nie są nie do pogodzenia, a Chrystus nie obiecuje nam mniej bólu, jak czasami chce nam to wmówić kiepskie nauczanie. Radość i ból leżą u podstaw tego, co oznacza być człowiekiem. Zgodnie z definicją biblijną istotę ludzką można równie dobrze zdefiniować jako istotę radosną, żyjącą pośród bólu. W końcu to właśnie oddziela nas od reszty stworzenia. Paradoksalny związek między radością a bólem ostatecznie kieruje nas ku wieczności. Ujawniając nam nasze ograniczenia, kieruje nas ku czemuś większemu, ku Królestwu Bożemu, wyższej syntezie miłości i komunii, w ramach której – zgodnie z wizją Izajasza – będzie zaspokojenie bez granic, bliskość bez dystansu, sukces bez zazdrości, uśmiech bez łez, powroty bez rozłąki, radość bez tęsknoty za bliskimi i życie bez śmierci.
To, co obiecuje nam Chrystus, to nie życie bez bólu na tej ziemi, ale ostateczna radość, która będzie wyraźna, czysta i której nikt ani nic nigdy nie może nam odebrać.
Ron Rolheiser OMI, znany ze swojego humoru, szczerości i mądrości, jest popularnym mówcą w dziedzinie współczesnej duchowości. Dorastał w dużej, kochającej się rodzinie na farmie w Saskatchewan, a święcenia kapłańskie otrzymał w 1972 r. Pełnił funkcję rektora Oblate School of Theology w San Antonio w Teksasie. Jest autorem ponad 15 książek, w tym bestsellerowej pozycji: “Modlitwa. Nasza najgłębsza tęsknota”. Jego najnowsze książki to “Wrestling with God” [polski tytuł: “Zmagania z Bogiem. Wiara w czasach niepokoju”], “Domestic Monastery” [Domowy klasztor – przyp. tłum.] oraz “Bruised & Wounded: Struggling to Understand Suicide” [Posiniaczony i zraniony: Walka o zrozumienie samobójstwa – przyp. tłum.]. Rolheiser tworzy także popularne kolumny wydawnicze, które pojawiają się w wielu katolickich gazetach na całym świecie.
(tł. pg)
O oblackiej akcji "Misjonarz na Post" w TVP
W ostatnim wydaniu "Między Ziemią a Niebem" Redakcji Programów Katolickich udział wziął o. Marcin Wrzos OMI - pomysłodawca akcji "Misjonarz na Post". Mówił o założeniach oblackiej inicjatywy oraz zachęcał do włączenia się w modlitwę za polskich misjonarzy na całym świecie.
Dołącz do akcji "Misjonarz na Post"
Odcinek można zobaczyć, klikając w poniższą grafikę:
(pg)
Tomasz Szura OMI: O istocie pokusy [WIDEO]
Kazanie o. Tomasza Szury OMI na I Niedzielę Wielkiego Postu. Ojciec Szura jest wikariuszem w parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju we Wrocławiu.
Kuszony przez diabła - Homilia o. Tomasza Szury OMI na Pierwszą Niedzielę Wielkiego Postu. https://wroclaw.oblaci.pl/2023/02/26/homilia-o-tomasza-szury-omi-4/
Opublikowany przez Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju Niedziela, 26 lutego 2023
Misjonarz z Hongkongu o modlitwie za misjonarzy [WIDEO]
Ojciec Sławomir Kalisz OMI od 23 lat posługuje w Hongkongu. Podkreśla jak ważna jest modlitwa za misjonarzy. W okresie Wielkiego Postu trwa modlitwa za misjonarzy – oblacka akcja „Misjonarz na Post”. Można jeszcze do niej dołączyć – KLIKNIJ
Z listów św. Eugeniusza
1 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
"Ale nie tak samo ma się rzecz z przestępstwem, jak z darem łaski. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa. I nie tak samo ma się rzecz z tym darem, jak ze skutkiem grzechu spowodowanym przez jednego grzeszącego. Gdy bowiem jeden tylko grzech przynosi wyrok potępiający, to łaska przynosi usprawiedliwienie ze wszystkich grzechów.
Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, to o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego – Jezusa Chrystusa" (Rz 5,17-19).
O mój Boże, czy nie mam zupełnej racji, aby całkowicie oddać się Tobie na służbę, aby Tobie ofiarować moje życie i wszystko, kim jestem, aby wszystko, co jest we mnie, spożytkować i zużyć dla Twojej chwały? Z ilu powodów należę do Ciebie? Ty nie jesteś jedynie moim Stwórcą i Odkupicielem, jak jesteś dla wszystkich innych ludzi. Ty jesteś moim szczególnym dobroczyńcą, który swoje zasługi oddałeś dla mnie. Tyś mój wspaniały przyjaciel, który zapomniał wszystkie moje niewdzięczności, aby również niezmiernie mi pomóc, jakbym zawsze był Tobie wierny. Tyś Ojciec mój, tkliwy, który buntownika wziął w ramiona, ogrzał przy swoim sercu i obmył w swoich ranach.
Notatki z rekolekcji odprawionych w Amiens, w grudniu 1811 r., w: PO I, t. XIV, nr 95.
Komentarz do Ewangelii dnia
Trzy próby ogniowe i trzy zwycięstwa. Pan Jezus zaprasza nas swoich uczniów na „szkołę przetrwania”. Po czterdziestu dniach i nocach bez jedzenia i picia zostaje on poddany testom ze strony diabła. Czyli tego, co jest „testerem jakości” podobieństwa człowieka do swego Stwórcy, czyli naszego Boga Ojca w Niebie. Podejmując zatem drogę całkowitego zawierzenia i oddania Bogu, tego co Boskie w nas, rozpalajmy w sobie moc ducha, aby ujarzmić ciało z jego słabościami. W mocnym duchu, mocniejsze nasze postanowienia i zwycięstwa nad wszelkimi cielesnymi pokusami.
"Wierzę w Kościół Chrystusowy" - cykl katechez wielkopostnych [WIDEO]
W związku z hasłem roku duszpasterskiego Kościoła w Polsce misjonarze ludowi (rekolekcjoniści) Polskiej Prowincji postanowili podjąć rozważania w oparciu o temat „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Przed każdą niedzielą Wielkiego Postu będą publikowane kilkuminutowe katechezy w formie wideo mówiące o Kościele i jego przymiotach. Cztery z nich zaczerpnięte zostały z Wyznania Wiary, które składamy podczas Eucharystii w dni świąteczne, poszerzono je o temat miłości do Chrystusa i Kościoła oraz rys mariologiczny: Maryja-Matka Kościoła.
Jakże można oddzielać naszą miłość do Jezusa Chrystusa od miłości do Kościoła? Te dwie miłości przenikają się: kochać Kościół to kochać Jezusa Chrystusa i na odwrót – pisał w liście pasterskim na Wielki Post 1860 roku Założyciel oblatów, św. Eugeniusz de Mazenod.
Kim są misjonarze ludowi?
(pg)