koordynator

„Folklor łączy pokolenia” – pod takim hasłem przebiegał XVI Jarmark Świętokrzyski na Świętym Krzyżu. Spotkanie rozpoczęło się od Mszy świętej celebrowanej na świętokrzyskich błoniach. Modlitwa zgromadziła zespoły folklorystyczne z regionu, pielgrzymów, turystów, samorządowców. Głównym organizatorem wydarzenia było Starostwo Powiatowe w Kielcach.

Ogromnie się cieszymy waszą obecnością tutaj, siostry i bracia. Jako stróże tego miejsca i opiekunowie świętej Relikwii Drzewa Krzyża, cieszymy się, że po dwuletniej przerwie na błonia świętokrzyskie powraca Jarmark Świętokrzyski dzięki staraniom starostwa kieleckiego i okolicznych gmin. Radujemy się z obecności artystów ludowych, muzyków, śpiewaków, tancerzy, twórców kultury. Ona jest wyrazem naszej wiary, dziełem rąk i umysłów waszych, dziełem waszego talentu i wyobraźni. Wiara wyraża się w waszych dziełach. Wiara potrzebuje kultury i sztuki; architektury, muzyki, literatury; kultury duchowej i materialnej – mówił w słowie powitania o. Marian Puchała OMI, przełożony wspólnoty oblackiej na Świętym Krzyżu.

Eucharystii przewodniczył przełożony domu zakonnego na Świętym Krzyżu. W kazaniu przypomniał, jak Ewangelia zmieniała i wpływała na rozwój kultury i historii Polski:

Jak potoczyłyby się dzieje narodu polskiego, gdyby nie to, że ponad 1000 lat temu w naszą historię wkroczył Chrystus ze swą Ewangelią. Jak przedstawiałby się ojczysty pejzaż bez romańskich, gotyckich czy barokowych świątyń, bez przydrożnych krzyży, kapliczek i figur? Jak wyglądałoby świętokrzyskie wzgórze bez tej tysiącletniej świątyni? Czy literaturze polskiej nie zabrakłoby czegoś istotnego, gdyby wykreślić z niej dzieła o treści religijnej, od „Bogarodzicy” począwszy poprzez „Kazania świętokrzyskie”, „Lament świętokrzyski”, słynną Bibliotekę świętokrzyską aż po najnowszą twórczość. Czy potrafilibyśmy bez Kościoła powstać z upadku niewoli i odnaleźć swoje miejsce na mapie świata? Czy moralny stan naszego społeczeństwa nie byłby bardziej opłakany bez Dekalogu, Ewangelii, etyki katolickiej, bez kultury i sztuki religijnej?. Czy Polska bez św. Wojciecha, bez biskupa Stanisława ze Szczepanowa, ks. Piotra Skargi, Romualda Traugutta i Mariana Langiewicza, bez Adama Chmielowskiego, ojca Maksymiliana Kolbe, Prymasa Stefana Wyszyńskiego, księdza Karola Wojtyły, siostry Faustyny czy księdza Jerzego Popiełuszki i wielu innych nie byłaby ogromnie zubożała i okaleczona? – pytał kaznodzieja.

Ojciec Marian Puchała OMI przywołał również słowa św. Jana Pawła II:

Kościół przyniósł Polsce Chrystusa – tzn. klucz do zrozumienia tej wielkiej i podstawowej rzeczywistości, jaką jest człowiek. Człowieka bowiem nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej człowiek nie może sam siebie do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie. Nie może tego wszystkiego zrozumieć bez Chrystusa.

Po Eucharystii odbyła się część artystyczna jarmarku. Występy zespołów folklorystycznych, m.in.: Zespołu Pieśni i Tańca Żeromszczyzna z gminy Masłów, Regionalnego Zespołu Pieśni i Tańca Kaszuby z Kartuz, Zespołu Górne Nutki z gminy Górno i Kapeli Ciekoty. Na stoiskach można było skosztować wyroby z 19. gmin powiatu kieleckiego oraz podziwiać rękodzieło regionalne. Nie zabrakło również licznych atrakcji dla dzieci – o rozrywkę zadbały służby mundurowe, Europejskie Centrum Bajki w Pacanowie, rzemieślnicy z Osady Średniowiecznej w Hucie Szklanej oraz gospodarstwo agroturystyczne „Osiołkowo”.

(pg/mt/zdj. md)

Jestem przekonany, że dobry Bóg dał cię w odpowiedzi na nasze modlitwy, że – potwierdzając naprawdę Boskie powołanie najpewniejszymi znakami – wezwał cię, podobnie jak apostołów, abyś szedł za Nim i służył Mu przez posługę jak najbardziej zbliżoną do posługi, którą zlecił swoim Apostołom, w pracach, do których chciał cię włączyć – z listu św. Eugeniusza do kleryka Józefa Guiberta.

Święty Eugeniusz jest przekonany, że dar powołania kleryka Józefa Guiberta, który w przyszłości zostanie arcybiskupem Tours i kardynałem Paryża, jest odpowiedzią Boga na modlitwy oblatów o powołania. Dzięki tej modlitwie będzie on mógł kroczyć drogami Apostołów.

Panie Boże, dzisiaj my także prosimy Ciebie o dar świętych powołań. Dopomóż powołanym podążać drogą Apostołów.

W związku z rozpoczętym w Zgromadzeniu Tygodniem Modlitw o Powołania Oblackie, Sekretariat Powołań przygotował serię krótkich świadectw misjonarzy oblatów:

Od kontemplacji Zbawiciela do troski o zbawienie

Proszę zmienić zakończenie naszej litanii. Zamiast „Jesu sacerdos” trzeba mówić „Christe Salvator”. Powinniśmy kontemplować naszego Boskiego Mistrza jako Zbawiciela. Przez nasze szczególne powołanie jesteśmy w specjalny sposób związani ze zbawieniem ludzi (…). Obyśmy przez ofiarę z całego swego jestestwa mogli przyczyniać się do tego, żeby Jego odkupienie nie stało się bezużyteczne zarówno dla nas, jak i dla tych, do których ewangelizowania jesteśmy powołani – św. Eugeniusz, 12 lipca 1816 roku.

Jesteśmy powołani pod znakiem Zbawiciela, wywodzimy się spod znaku Zbawiciela. Sens naszego powołania określa zbawienie nasze i innych. O własne zbawienie zabiegamy przede wszystkim przez podążanie drogą świętości, o zbawienie innych – zwłaszcza przez głoszenie Ewangelii. Nie inaczej chcemy rozumieć naszą troskę o powołania. Nie jest ona przede wszystkim troską o naszą przyszłość, o naszą egzystencję czy rozwój, ale troską o udział w dziele zbawienia, które prowadzi nadal Chrystus.

Chryste Zbawicielu, rozpalaj i w nas zbawczą troskę, abyśmy przez swoją gorliwość pociągali młodych do zaangażowania się w Twoje zbawcze dzieło.

W obrzańskim scholastykacie odbyła się uroczystość święceń prezbiteratu i diakonatu. Zgromadziła rodziny i bliskich kandydatów do święceń, licznie przybyłych oblatów i kapłanów z parafii pochodzenia święconych zakonników. Liturgii święceń przewodniczył bp Wiesław Krótki OMI – ordynariusz diecezji Churchill-Zatoka Hudsona na terenach kanadyjskiej Arktyki.

Po przedstawieniu kandydatów do święceń rozpoczęła się Liturgia Słowa. Kazanie wygłosił główny celebrans. W słowie skierowanym do młodszych współbraci nawiązał do własnego doświadczenia kapłaństwa:

Z mojego doświadczenia i moich wspaniałych przeżyć w tej świątyni 32. lata temu, myślałem, że po święceniach kapłańskich życie będzie piękne, wszyscy będą się cieszyć, kochać i wspólnie uroczyście obchodzić moje życie kapłańskie. Nie mogę powiedzieć, że się pomyliłem, nie mogę powiedzieć, że niezupełnie tak się działo. Jedno, co mogę wam dzisiaj powiedzieć, bracia, abyście nie stracili nadziei i pokoju, które macie w sercach.

Następnie biskup mówił o trzech cnotach teologalnych – wierze, nadziei i miłości, które są fundamentalne dla życia każdego chrześcijanina.

Kiedy Chrystus wybrał swoich apostołów, swoich naśladowców, swoich towarzyszy, nie przyrzekł im łatwego życia, ale powiedział, że będzie z nimi zawsze. (…) Nauczcie innych, tych, którym służycie, tych, których kochacie, nauczcie ich i powiedzcie im, że Chrystus jest.

Wasze ręce, drodzy współbracia, będą namaszczone świętym olejem, niech ten olej nigdy z waszych rąk się nie ściera – apelował kaznodzieja – Jest to moc Chrystusa, która napełni was siłą z nieba, abyście szli i dawali świadectwo.

Świadectwo nowych prezbiterów ma być zakorzenione w Eucharystii, gdzie będą doświadczać fizycznie obecności Chrystusa. Mają stawać się nosicielami nowych wartości, wartości Ewangelii, wobec świata, w którym wartości są rozmyte.

W nawiązaniu do bogatego doświadczenia życia oblackiego i misyjnego, biskup Krótki apelował o pielęgnowanie miłości, do której wzywał patron dnia – święty Eugeniusz. Ta miłość to również wezwanie do walki o siebie i drugiego człowieka.

Wy, współbracia, walczcie o kapłaństwo swoje, nie dajcie ludziom powodu do tego, abyście żyli w troskach, ale sami też brońcie siebie, w imię Chrystusa. I brońcie innych, bo świat was potrzebuje, bardzo was potrzebuje dzisiaj, po tych dwóch latach COVIDa, kochani, w was ludzie widzą nadzieję. Żebyście im powiedzieli, że będzie lepiej, że będzie dobrze. Te troski z Chrystusem na ołtarzu przemódlcie, przepracujcie – kontynuował kaznodzieja.

Posłuchaj całego kazania bp. Wiesława Krótkiego OMI:

Po kazaniu kandydaci do święceń złożyli przysięgę wierności Kościołowi. Po niej rozpoczęła się modlitwa Litanii do Wszystkich Świętych.

Istotnym momentem święceń jest nałożenie rąk przez następcę Apostołów oraz modlitwa konsekracyjna. Po przekazaniu charyzmatu kapłaństwa nowym prezbiterom, obecni na liturgii prezbiterzy również wkładają dłonie na głowę nowo wyświęconych.

Podczas popołudniowej akademii neoprezbiterzy oraz diakoni, którzy zakończyli już okres pierwszej formacji otrzymali swoje pierwsze obediencje na placówki oblackie:

• o. Mateusz Król OMI został skierowany do domu zakonnego w Lublińcu
• o. Maciej Organ OMI został skierowany do domu zakonnego w Katowicach
• o. Ernest Świderski OMI został skierowany do domu zakonnego w Gorzowie Wielkopolskim
• o. Mateusz Zys OMI został skierowany do Prokury Misyjnej w Poznaniu
• dk Jędrzej Baranowski OMI został skierowany do domu zakonnego w Opolu
• dk Damian Majcherczak OMI został skierowany do domu zakonnego w Iławie
• dk Łukasz Orłowski OMI został skierowany do Delegatury na Ukrainie

(pg)