koordynator

W laskowickiej świątyni parafialnej odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. o. Kazimierza Kościńskiego OMI, który odszedł do Pana we wspólnocie zakonnej w Bodzanowie. W modlitwie w intencji zmarłego uczestniczyli współbracia-oblaci, rodzina i przyjaciele oraz delegacje parafian z Laskowic, Iławy i Obry. Przed liturgią pogrzebową modlitwę różańcową w intencji śp. ojca Kazimierza poprowadził superior ostatniej wspólnoty zakonnej, do której należał – o. Włodzimierz Jamrocha OMI.

Biogram śp. o. Kazimierza Kościńskiego OMI

Mszy żałobnej przewodniczył Prowincjał Polskiej Prowincji – o. Paweł Zając OMI. Koncelebrowało ją ponad trzydziestu oblatów z Polski i z zagranicy, m.in.: Kamerunu, Madagaskaru i Ukrainy. Kazanie wygłosił o. Maksymilian Wendelberger OMI z domu zakonnego w Łebie.

Dom rodzinny ojca Kazimierza – mama, tata, rodzeństwo – to było miejsce dla bardzo wielu oblatów. Tam się przyjeżdżało, tam każdy czuł się, jak u siebie – wspominał kaznodzieja – Niekiedy miałem wrażenie, że gdy otwierałem drzwi, za drzwiami czekają na mnie, jak na wyjątkowego gościa.

Wspominając lata formacji, ojciec Maksymilian przywołał obraz śp. ojca Kazimierza jako osoby bardzo utalentowanej i lubianej.

Kazimierz, którego dzisiaj żegnamy, wolą przełożonych udał się do Kamerunu, gdzie pracował przez całe lata. Ale ta praca niestety odbiła się na jego zdrowiu. Wraca więc po dość długim czasie, wraca do Polski, by się leczyć. Są operacje, zabiegi, ale właściwie to jego stan się nie poprawia. Dziesięć lat temu już był żegnany, namaszczany na ostatnią drogę, bo wszyscy myśleli – współbracia także – że już tego nie przeżyje. Przeżył. Pan Bóg dał mu dziesięć lat życia dodatkowo.

Wielu ludzi prowadził do Boga – i będąc na misjach i później pracując w Polsce, ale już schorowany (…) Wtedy, kiedy był w miarę zdrowszy, pomagał mi. I w parafii, gdzie był i jeździł do innych parafii z posługą: odprawić Msze święte, głosić kazania, no bo przecież był misjonarzem.

Posłuchaj całego kazania:

Pod koniec liturgii głos zabrał prowincjał. Dziękując za dar życia i powołania śp. ojca Kazimierza, wskazywał na jego życzliwość i ofiarność posługi, zarówno w Kamerunie, jak i w Polsce.

Z naszymi współbraćmi, którzy już odeszli także tworzymy wspólnotę, do niej teraz dołącza ojciec Kazimierz, w ten nowy, Bogu znany sposób. Będziemy o nim pamiętać, będziemy zachowywać bardzo wiele sytuacji, spotkań w naszym sercu. I we wspólnotach, jak to zawsze czynimy, o naszym zmarłym współbracie także pamiętać będziemy w modlitwie.

W imieniu Prowincji Kameruńskiej głos zabrał o. Ludwik Stryczek OMI:

Zawsze miał czas i zawsze był gotowy, aby pomóc. We wszystkim. Czy to współbratu, czy to siostrze, czy człowiekowi biednemu, choremu, chodzącemu do szkoły. Kazimierz, za to serdeczne „Bóg zapłać”. Z pewnością, gdybyśmy się spotkali, Kazik, byś postawił to samo pytanie, jak zawsze: Co nowego w Kamerunie? Kazik, twój sektor Padarme, który tak bardzo umiłowałeś, a musiałeś stamtąd odejść, już jest od trzech lat osobną, samodzielną misją, parafią. I chyba, Kazik, tamten kościół będzie poświęcony 13 grudnia w tym roku, piękny kościół. Tam włożyłeś największe dzieło, swój pot, swój wysiłek- tam w Paderme, gdzie nie było nic.

Wikariusz prowincjała kameruńskiego wspominał misje, które współtworzył zmarły oblat. Zapewnił o modlitwie za ojca Kazimierza, zarówno ze strony Prowincji Kameruńskiej, jak i archidiecezji Garoua.

W imieniu rodziny słowa podziękowania wypowiedział również brat śp. ojca Kazimierza.

Po obrzędach ostatniego pożegnania odbyła się ceremonia pogrzebowa na cmentarzu w Laskowicach. Przewodniczył jej o. Włodzimierz Jamrocha OMI, superior wspólnoty w Bodzanowie. Ojciec Kazimierz Kościński spoczął w oblackiej kwaterze miejscowego cmentarza.

(pg)

W sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej odbyła się II Pielgrzymka Polonii Belgijskiej. Rodakom przewodził o. Damian Kopyto OMI – Koordynator Duszpasterstwa Polskiego w Belgii. Najważniejszym momentem dwudniowego spotkania była Eucharystia przed cudownym obrazem Matki Jedności. Zebranych w bazylice pielgrzymów powitał o. Krzysztof Borodziej OMI, kustosz kodeńskiego sanktuarium. Mszy przewodniczył o. Damian Kopyto OMI.

W kazaniu kustosz obrazu Matki Bożej Kodeńskiej nawiązał do liturgii słowa dnia bieżącego.

Chrystus, który przenika nasze serca, nasze umysły, po Zmartwychwstaniu jest obecny pośród nas, jest głową Kościoła, tu – pośród nas jest w Swoim słowie, w tym zgromadzeniu, żeby napełnić, tak jak apostołów, nasze serca pokojem, abyśmy z tego zgromadzenia rzeczywiście mogli wracać do naszych domów, do naszej pracy, do naszych zajęć, czy aż na emigrację w jakiejś mierze, mając w sercu tę pewność, że nie jesteśmy sami, że On jest z nami.

Przywołując osobiste wspomnienia, kaznodzieja przypomniał doświadczenie wspólnoty polskiej w Belgii, która niedzielę traktowała nie tylko jako moralny obowiązek, ale przede wszystkim jako duchową i braterską ucztę, spędzając czas we wspólnocie eucharystycznej – po modlitwie na rozmowie i dzieleniu się życiem.

Myślę i ufam, że dalej jest podobnie, że te wspólnoty tam, przy tych kościołach, pozwalają nam trwać, dają nadzieję, że nie jesteśmy sami – wskazywał ojciec Borodziej.

Kaznodzieja zachęcał zebranych do zaufania Bogu, bez względu na to, jak potoczy się życie słuchaczy.

Mamy swoje plany, przeżywamy wakacje, mamy swoich pracodawców, problemy, radości i smutki w naszych rodzinach – i może niektóre nie pozwalają nam spokojnie zasnąć, czy jakbyśmy nie widzieli już rozwiązań według naszych planów – właśnie tacy stajemy, można powiedzieć: bezradni, przyzywając Maryję: Wstawiaj się za nami! W tej naszej kruchości, bezradności, abyśmy nie poczuli się sami, bo to On – Jezus tam na krzyżu mówi: Nie będziesz sam! „Oto matka twoja”. I to jest dla nas zawsze słowo pocieszenia, które wypływa z wiary, bez wiary to słowo o Matce, w tym znaczeniu jako Bogurodzicy, nie daje nic. Stąd tak ważne – Maryjo, Ciebie wybieram za moją przewodniczkę – mówił ojciec Krzysztof Borodziej OMI.

Posłuchaj całego kazania:

Pielgrzymka Polonii Belgijskiej zakończyła się nabożeństwem w kościele zamkowym pw. Ducha Świętego na kodeńskiej kalwarii.

Na zakończenie pielgrzymki wykonano pamiątkowe zdjęcie z uczestnikami, którzy pozostali w Kodniu do popołudniowego nabożeństwa.

Zobacz również krótki reportaż:

(pg)

Misjonarze oblaci z pomocą świeckich parafian zorganizowali turnus półkolonii dla najmłodszych parafian. W programie było wiele zabaw integracyjnych, ale także wizyta w ZOO, kinie czy wspólny wypiek pizzy.

Było dużo radości i doświadczenia bycia razem – zdradzają organizatorzy wypoczynku.

(pg/zdj. OMI Katowice)

Oblacka wspólnota parafialna w Kędzierzynie-Koźlu obchodzi 40. lecie istnienia. Patronuje jej Założyciel misjonarzy oblatów – św. Eugeniusz de Mazenod. To jedyny w Polsce kościół parafialny pod jego wezwaniem. Główne uroczystości przewidziano na niedzielę 18 września. Do jubileuszu ma parafian przygotować Misja Parafialna w dniach 3-11 września br. Poprowadzą ją oblaci: o. Krzysztof Ziętkowski OMI z miejscowej wspólnoty zakonnej i o. Joachim Kusz OMI z klasztoru w Grotnikach.

Misjonarze oblaci przybyli do Kędzierzyna w 1945 roku, zamieszkali wtedy w prywatnym domu – rok później objęli duszpasterstwo jedynej w Kędzierzynie parafii – pw. św. Mikołaja. W 1975 roku połączono kilka miejscowości w jeden organizm miejski pod nazwą Kędzierzyn-Koźle. W międzyczasie oblaci starali się o teren pod budowę nowego kościoła parafialnego. Prace budowlane w dzielnicy Pogorzelec rozpoczęły się w marcu 1976 roku. Koncepcja o. Alfonsa Kupki OMI opiera się na 160-tonowej stalowej konstrukcji, przypominając biblijny Namiot Spotkania. Wnętrze wyłożone jest modrzewiową boazerią. Kościół otaczają zabudowania klasztorne, wzniesione w latach 1980-1984. Dom zakonny w Kędzierzynie-Koźlu wypełnia posługę misjonarską (kazania, rekolekcje, misje parafialne), czterech oblatów zajmuje się duszpasterstwem w jedynej w Polsce parafii pw. św. Eugeniusza de Mazenoda. Do wspólnoty należy także kapelan Domu Pomocy Społecznej w Porębie, prowadzonego przez siostry służebniczki NMP.

(pg)