koordynator

W okolicach Lublińca można spędzić czas na wiele różnych sposobów. Otaczające lasy są zagłębiem dla miłośników strzyżaków i gzów, a że nikt za nimi nie przepada, największą atrakcją leśnego runa pozostają grzyby i jagody. Jeziora i zbiorniki wodne dają powiew rześkiego wiatru, a obcowanie na łonie przyrody pozwala odzyskać wewnętrzny pokój i harmonię. Wśród lublinieckich lasów nad tzw. zbiornikiem Posmyckim położony jest Kokotek. Być może nazwa śródleśnej osady (obecnie jednej z dzielnic Lublińca, choć oddalonej od centrum aż o 8 km) pochodzi od nazwy „kokotek” czyli kogut.

Zobacz: [10 oblackich propozycji dla młodych na wakacje]

Nad brzegiem stawu Posmyk znajduje się siedziba Oblackiego Centrum Młodzieży, które oferuje przede wszystkim bogatą paletę rekolekcji i warsztatów rozwojowych dla młodzieży. Ośrodek dysponuje nowoczesną bazą noclegową z salami konferencyjnymi oraz zapleczem gastronomicznym.

Restauracja specjalizuje się w daniach kuchni regionalnej i śródziemnomorskiej, a menu dostosowywane jest do pory roku. Furorę robią burgery, nazwami nawiązujące do tradycji oblackiej.

Ośrodek Oblacka Przystań: KLIKNIJ

(pg)

W parafii pw. św. Jakuba Większego w Obrze odbyły się uroczystości odpustowe. Sumie przewodniczył i kazanie wygłosił o. Paweł Gomulak OMI – misjonarz ludowy (rekolekcjonista) i Papieski Misjonarz Miłosierdzia. Przy ołtarzu obecni byli domownicy oblackiej wspólnoty w Obrze z proboszczem parafii – o. Grzegorzem Rurańskim OMI na czele oraz proboszcz parafii oblackiej w Brukseli i superior Delegatury Polskiej Prowincji we Francji-Beneluksie – o. Władysław Walaszczyk OMI.

W kazaniu ojciec Gomulak nawiązał do historii życia świętego patrona parafii oraz słynnej drogi pielgrzymkowej Camino, którą przemierzają miliony pątników z całego świata. Słowo oparł o symbolikę tej drogi, wskazując, że podstawowym wymiarem wiary jest dosłowne pójście za Chrystusem, uznanie Go za przewodnika naszej drogi.

Kolejnym elementem naszego Camino wiary są alberges (schroniska, hostele) – miejsca, gdzie pośród gonitwy dnia codziennego mamy szansę się zatrzymać, spojrzeć na mapę i zrewidować cel naszej wędrówki (…) Tak często prosimy Boga o zdrowie, dzieci, wnuki, pracę, egzamin w szkole. A kiedy po raz ostatni spytałeś się Jezusa, o co On prosi ciebie? To takie proste: „Jezu, czego Ty ode mnie oczekujesz? Co mogę dla Ciebie zrobić? Jak mam poradzić sobie z trudnymi relacjami? Gdzie Ty mnie posyłasz właśnie dzisiaj?” – pytał kaznodzieja.

Ostatnim wymiarem naszej wędrówki jest sama droga. Podobnie jak na Camino ludzie wędrują sami, albo w małych grupach, podobnie jest w życiu wiary – wędrujemy sami, albo w małych grupach: małżeństwa, rodziny, wspólnoty zakonnej. Niemniej jednak, jak wskazywał kaznodzieja, tworzymy wspólnie większą wspólnotę, wspólnotę Kościoła.

Wasz odpust parafialny to nie jest impreza tylko ojca proboszcza. To wasze święto, oczywiście razem z ojcem proboszczem. Święto rodziny parafialnej. Warto dzisiaj pomyśleć o tych, których może od dawna tutaj nie ma. To przecież wasze dzieci, rodzice, krewni, sąsiedzi. Warto dziś pomyśleć o tych, którzy bardzo chcieliby tutaj być, a po prostu nie mogą, bo są złożeni trudem choroby, cierpienia. I choć są w naszych domach, niekiedy o nich zapominamy, bo życie nas goni. I skoro jest to odpust parafialny – możemy zyskać dzisiaj odpust zupełny – to warto też odpuścić tym, którzy czekają na nasze przebaczenie, albo których musimy przeprosić – przekonywał kaznodzieja.

Słowo zakończył modlitwą do św. Jakuba, abyśmy w naszej wędrówce wiary zawsze szli za Jezusem, odważnie rozpoznawali Jego wolę, marzenia i mogli jako jedna rodzina, wspólnota – razem ze św. Jakubem spotkać się w niebie.

Na zakończenie Mszy świętej odbyła się tradycyjna procesja eucharystyczna.

(zdj. P. Ochlak OMI)

W sobotę 24 lipca odbyły się uroczystości jubileuszowe 100-lecia istnienia chóru parafialnego w Obrze. Założony został 1 stycznia 1921 roku, pierwszym dyrygentem został Stanisław Domagalski. W 90. rocznicę powstania przyjął imię ks. Karola Antoniewicza SJ, który jest pochowany w podziemiach obrzańskiego kościoła. Jezuita jest autorem wielu znanych pieśni kościelnych, m.in.: „Chwalcie łąki umajone”, „W krzyżu cierpienie, w krzyżu zbawienie”, „Nazareński śliczny kwiecie” czy kolędy „Do Betlejemu pełni radości”. Od 2011 roku parafia obrzańska i chór organizują Przegląd Pieśni Pasyjnej i Pokutnej im. ks. Karola Antoniewicza OMI.

Mszy świętej w kościele parafialnym przewodniczył o. Krzysztof Tarwacki OMI z Kodnia, który przez wiele lat był dyrygentem chóru. Kazanie wygłosił proboszcz miejscowej parafii – o. Grzegorz Rurański OMI. Obecny był również o. Sebastian Łuszczki OMI – rektor oblackiego Wyższego Seminarium Duchownego. Modlitwa zgromadziła grono obecnych i byłych chórzystów oraz ich rodziny. Po Mszy świętej odbyło się spotkanie w sali parafialnej, podczas którego wystąpił m.in. o. Wojciech Ruszniak OMI.

Na przestrzeni lat dyrygentami obrzańskiego chóru byli m.in.: o. Kazimierz Józefowicz OMI, o. Feliks Matyśkiewicz OMI, o. Maksymilian Górnik OMI, o. Henryk Tomys OMI, o. Krzysztof Tarwacki OMI, o. Stanisław Wódz OMI, o. Lucjan Osiecki OMI, Krzysztof Tomiak, fr. Cezary Klocek OMI, fr. Maciej Organ OMI.

Od 2002 roku chór należy do Federacji Chórów Kościelnych „Caecilianum”.

(pg/zdj. P. Ochlak OMI)