Rzym: Zakończyła się sesja plenarna
W domu generalnym w Rzymie zakończyła się sesja plenarna generała i zarządu centralnego. Podczas spotkania zapadły ważne decyzje dla funkcjonowania Zgromadzenia. Podczas spotkania powołano nowych urzędników - sekretarza generalnego i ekonoma.
Sekretarz generalny
Nowym sekretarzem generalnym został oblat-brat zakonny. Na tym stanowisku zastąpił Polaka - o. Marka Jazgiera OMI, który służył Zgromadzeniu jako sekretarz generalny przez ostatnie 13 lat.
Br. Noel Garcia OMI jest pierwszym w historii oblatem-bratem zakonnym na tym stanowisku. Pochodzi z Prowincji Filipin. Do misjonarzy oblatów wstąpił w 1994 roku. Wcześniej był lekarzem. W Zgromadzeniu pełnił różne posługi - pracował w szkolnictwie, posługiwał misyjnie, prowadził poradnictwo oraz opiekował się starszymi i schorowanymi współbraćmi.
Ekonom generalny
Superior generalny z radą mianował o. Charlesa Haddon Rensburga OMI nowym ekonomem generalnym. Na tym stanowisku zastąpi o. Marka Dessureaulta OMI. Kadencja nowego ekonoma rozpocznie się 27 października br.
Urodzony w Zimbabwe oblat pochodzi z Prowincji Republiki Południowej Afryki. Posiada tytuł magistra w zakresie administracji biznesowej, jest biegły w planowaniu i analizie finansowej. Od 23 lat jest misjonarzem oblatem, od 2018 roku pełni funkcję ekonoma prowincjalnego w jurysdykcji, do której prawnie należy.
Do jego obowiązków należeć będzie dbanie o budżet Zgromadzenia, planowanie wydatków i alokację środków służących utrzymaniu rodziny zakonnej oraz ewangelizacji.
(pg/zdj. OMI World)
Komentarz do Ewangelii dnia
Maryja, Matka Mesjasza, jest najbardziej błogosławioną kobietą na świecie, zwłaszcza przez swoją pokorę i posłuszeństwo wiary. Pełna łaski Boga. Maryja jest błogosławioną bardziej przez zachowywanie słowa Bożego niż przez fakt bycia Matką Wcielonego Syna Bożego. Przed Bogiem więzi duchowe są ważniejsze od więzów ciała. Nawet jeśli w naszym drzewie genealogicznym są święci, kapłani czy osoby zakonne, to nie daje nam to z automatu bocznej drogi, biletu „wstępu do nieba”. Nie polityka kontaktów „na górze”, ale osobista otwartość na Boga i współpraca z Bożą łaską warunkuje moje zbawienie. Łaska Boża koniecznie nam do zbawienia potrzebna.
Ukraina: Duńczyk, lekarz, katolik...
Nie był Ukraińcem. Przyjechał do ogarniętego wojną kraju, aby nieść pomoc. Był lekarzem, Duńczykiem, katolikiem… Wielokrotnie gościł u misjonarzy oblatów w Kijowie.
Zawsze kiedy był w Kijowie przychodził na liturgię do naszego kościoła św. Mikołaja. W naszej parafii prowadził kurs taktycznej pomocy medycznej dla parafian i wszystkich chętnych. Poza tym prowadził innych ludzi do świątyni, był takim misjonarzem – chciał pomagać i służyć ludziom – wyjaśnia o. Paweł Wyszkowski OMI, proboszcz. – Oskar już raz został ranny, ratując życie naszych wojskowych i cywilów. Przed ostatnią podróżą do Bachmutu przyszedł o pierwszej w nocy, aby wyznać grzechy i przyjąć Jezusa do swojego serca. Poszedł tam, gdzie trzeba, tam, gdzie toczą się ciężkie walki. Co prawda nie był Ukraińcem, ale szczerze kochał Ukrainę i oddał za nią życie, jak i za nas, mieszkańców tej ziemi, i za największe wartości ludzkie – dobro i sprawiedliwość.
Uroczystościom pogrzebowym w kaplicy Misjonarek Miłości w Kijowie przewodniczył proboszcz oblackiej parafii. Podczas modlitwy nie było ciała zmarłego Oskara. Jego doczesne szczątki są jeszcze w Dnieprze.
✝️ Сьогодні у наших серцях відчувається біль за тим, хто прийшов до нас із місією врятувати життя, але залишив на цій землі своє власне. В цей день у Києві в монастирі Сестер Місіонерок Божественної Любові та в парафії св. Миколая, а також у Стокгольмі звершуються Євхаристії за нашого загиблого героя Оскара Александра Коксвіка Йоганссона військового медика із Данії, чиє служіння в Україні було прикладом віри та відданості. 🇩🇰Він не народжувався на цій землі, але його серце віддано билося за Україну. Сьогодні, коли лунають молитви в Україні та Данії, ми відчуваємо щирість його віри та готовності допомагати. Друзі та товариші діляться спогадами про його нестримне бажання допомагати тим, хто потребує. Він був не лише фахівцем у медичній справі, але й справжнім ангелом, що приносив надію та зцілення. Спогади про нього наповнені теплом, а його беззавітна допомога тим, хто потребував, залишиться в наших серцях. 🇺🇦 Українці висловлюють свою вдячність за його самопожертву та великодушність, знаючи, що він і надалі буде допомагати нам з небес. Сьогодні ми молимося про вічну радість неба за героя, який віддав своє життя заради свободи та любові таких далеких його країні ближніх. Він до неба несе наші молитви за справедливий мир та нашу перемогу. Ця втрата відчувається набагато ближче, коли розумієш відсутність того, хто рятував життя, навіть на власний ризик. Його жертва залишиться невиміреною, але і його віра та велична сила служити – назавжди викарбуються в наших серцях. 🌹🕊️ In the immortal memory of our hero who gave his life for the freedom of Ukraine. May the kind Lord embrace him in His arms. 🙏🇺🇦
Opublikowany przez Римсько-католицька парафія св. Миколая в Києві Piątek, 13 października 2023
(pg/zdj. parafia św. Mikołaja w Kijowie)
Obra: Młody męczennik inspiracją dla młodych zakonników
Z okazji zbliżającego się jubileuszu 25. lecia beatyfikacji o. Józefa Cebuli OMI w obrzańskim scholastykacie odbył się dzień skupienia poświęcony postaci męczennika za wiarę. Spotkania animował o. Marek Rostkowski OMI.
Świętość to normalność – bł. o. Józef Cebula OMI
Jedną z nielicznych pamiątek po błogosławionym oblacie jest jego krzyż zakonny.
(pg/zdj. WSD OMI)
Misja Szkoła - Tym razem Bangladesz
Misja Szkoła to oblacka inicjatywa koordynowana przez Prokurę Misyjną Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Opiekuje się sześcioma placówkami edukacyjnymi na całym świecie, dając szansę na kształcenie dzieci i młodzieży. Do grona szkół, które objęte są pomocą misjonarzy z Polski dołączyło Niższe Seminarium Duchowne Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Bangladeszu. Obecnie kształci się w nim dwudziestu uczniów.
Bangladesz: Przeszło 50 osób, poruszonych świadectwem chrześcijan, przyjęło chrzest
Celem działania junioratów jest pomoc młodym ludziom w rozeznaniu życiowego powołania. Obok edukacji duży nacisk kładzie się na pielęgnowanie życia duchowego m.in. poprzez codzienną Eucharystię czy praktykę kierownictwa duchowego.
Bangladesz: 50 lat oblackiej obecności
Misja Szkołato projekt pomocy duchowej i materialnej ofiarowanej konkretnemu dziecku żyjącemu w kraju misyjnym, które znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. Nie jest to pomoc jednorazowa, ale obejmuje ona przynajmniej kilka lat, aż dziecko stanie się dorosłe i niezależne. Adoptowane dzieci pozostają w swoim kraju, środowisku, kulturze i tam otrzymują potrzebną pomoc. Kontakt z dzieckiem jest możliwy za pośrednictwem misjonarzy oblatów. Dziecko, które jest wspierane, dwa razy w roku wysyła listy za pośrednictwem „Misyjnych Dróg” do „rodziców adopcyjnych”. „Rodzice adopcyjni” śledzą postępy dziecka w ciągu roku. Również „rodziny adopcyjne” mogą za pośrednictwem „Misyjnych Dróg” wysyłać swoje listy do adoptowanego dziecka. Udziału w projekcie mogą podjąć się tak rodziny jak i osoby prywatne oraz instytucje, np. klasy szkolne, drużyny harcerskie, koła parafialne - czytamy w witrynie internetowej akcji.
Aby włączyć się w pomoc dla szkoły w Bangladeszu - KLIKNIJ
(pg/zdj. Misja Szkoła)
Kanada: 110 lat polonijnej parafii w Edmonton [ZDJĘCIA, WIDEO]
W oblackiej parafii pw. Różańca Świętego w Edmonton odbyły się uroczystości jubileuszowe 110. rocznicy istnienia polonijnej wspólnoty. Jubileusz poprzedziła Misja Parafialna prowadzona przez misjonarzy oblatów z Polskiej Prowincji. W edmontońskiej parafii posługują oblaci z kanadyjskiej Prowincji Wniebowzięcia.
By przygotować serce…
Jako przygotowanie do uroczystości jubileuszowych duszpasterze polonijnej parafii zaplanowali Misję Świętą, którą przeprowadzili misjonarze oblaci z Polski – o. Paweł Gomulak OMI i o. Janusz Napierała OMI. Pomysł duchowej odnowy zaproponował o. Mieczysław Burdzy OMI, proboszcz wspólnoty. Po zmianach personalnych w Prowincji Wniebowzięcia, nowym pasterzem wspólnoty został o. Tomasz Krzesik OMI.
Ważnymi momentem Misji Parafialnej była modlitwa na cmentarzu Holy Cross, gdzie znajdują się kwatery polonijne. Ze względu na trudne warunki pogodowe w Prowincji Alberta były to jednocześnie tradycyjne modlitwy za zmarłych, które w Polsce celebruje się w Dzień Zaduszny. Specyfika polonijnej parafii sprawiła, że wiele oblackich zwyczajów misyjnych wkomponowano bezpośrednio w celebracje liturgiczne. Licznie uczestnicząca w Misjach Polonia każdego dnia pokonywała wiele kilometrów, aby uczestniczyć w kolejnych naukach i nabożeństwach misyjnych.
Oblackie Misje Parafialne – czym są?
Ze względu na jubileusz Misja Parafialna zakończyła się w sobotę 7 października uroczystym nabożeństwem zakończenia Misji Świętej, podczas którego wspólnota parafialna odnowiła wyznanie wiary oraz zyskała odpust zupełny.
„By wzrastać w Jezusie Chrystusie”
Uroczystościom jubileuszu 110. rocznicy powstania parafii pw. Różańca Świętego w Edmonton przewodniczył miejscowy metropolita – abp Richard William Smith. W celebracji udział wzięli parafianie i zaproszeni goście. Na modlitwie obecna była Konsul Generalna Rzeczypospolitej Polskiej w Vancouver – Aleksandra Kucy. Uroczystości uświetnili także Rycerze Kolumba.
W kazaniu biskup Smith przypomniał powody założenia polonijnej wspólnoty parafialnej w Edmonton.
Ta parafia została kanonicznie erygowana 110 lat temu, 1 sierpnia 1913 roku. Uroczystości jubileuszowe pomagają nam przypomnieć sobie, dlaczego została utworzona. Dla polskich osadników na tych terenach miało to ogromne znaczenie, aby posiadać miejsce, w którym mogli wielbić Boga w ojczystym języku i zgodnie z polską pobożnością. To miejsce pomagało parafianom wzrastać w Chrystusie, co jest powodem istnienia każdej parafii – mówił arcybiskup Smith.
Nawiązując do wezwania wspólnoty parafialnej, kaznodzieja przywołał wspomnienie swojej wizyty w Polsce, w czasie której miał przewodnika, który wyjaśniał mu wiele kwestii kulturowych i historycznych. Następnie przeniósł to doświadczenie na rzeczywistość modlitwy różańcowej, wskazując, że w rozważaniu tajemnic życia Chrystusa taką przewodniczką jest Maryja.
Kiedy wspominamy historię stu dziesięciu lat tej parafii, zdajemy sobie sprawę, że ten czas to wielka rzecz, za którą musimy być bardzo wdzięczni wobec Wszechmogącego Boga. Kiedy zagłębiamy się dziś w tajemnicę Eucharystii, nasz największy akt dziękczynienia, nie tylko wspominamy poświęcenie pionierów i ich następców, ale również wielkie dziedzictwo, które nam pozostawili, zawierzenie prowadzeniu przez Matkę Najświętszą. Dajemy temu wyraz przez codzienne odmawianie różańca, pozwalając Maryi, aby ukazywała nam coraz bardziej cuda życia i zbawienia, ofiarowanych nam i światu przez dar Jej Syna.
Posłuchaj całego kazania abp. Richarda Williama Smitha:
Bankiet
Po liturgicznej modlitwie wspólnota polska wraz z zaproszonymi gośćmi przeniosła się do Domu Polskiego w Edmonton, gdzie odbył się okolicznościowy bankiet. Animację muzyczną spotkania poprowadziła grupa uwielbienia z polonijnej parafii. Na scenie gościnnie wystąpił również proboszcz – o. Tomasz Krzesik OMI, wykonując utwór „Polskie kwiaty”. Wydarzenie spotkało się z entuzjastyczną reakcją publiczności.
Podczas bankietu słowa życzeń wypowiedzieli przedstawiciele organizacji polonijnych. Słowo do zebranych skierowała konsul z Vancouver, przekazując również list gratulacyjny napisany przez delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Emigracji Polskiej.
Polscy oblaci przybyli do Kanady na zaproszenie i prośbę oblackich biskupów, którzy poszukiwali duszpasterzy dla Polaków, którzy sprowadzali się do Kanady. W okolicach Edmonton Polonia pojawiła się już pod koniec XIX wieku. W 1903 roku przybył tutaj o. Paweł Kulawy OMI, który objął opieką duszpasterską rodaków. Osiem lat później zrodziła się inicjatywa budowy polskiego kościoła. W 1912 roku bp Emile Legal OMI wydaje pozwolenie na wzniesienie polonijnej świątyni. Kanoniczne erygowanie parafii miało miejsce 1 sierpnia 1913 roku. Do dnia dzisiejszego opiekę duszpasterską sprawują tutaj polscy misjonarze oblaci.
(pg/zdj. Ryszard Kazek, Grzegorz Łojko, Tomasz Krzesik OMI)
Komentarz do Ewangelii dnia
Skarbiec Modlitwy Pańskiej. Pan Jezus, ucząc nas modlitwy, wskazuje na ważne sprawy. Przede wszystkim przypomina nam, że my jako dzieci Boże mamy Ojca. Ojca, któremu tak bardzo na nas zależy. To On nas stworzył z miłości i dla miłości. Stąd tak bardzo każdy człowiek pragnie kochać i być kochanym. Z tego wszystkiego rodzą się pragnienia: przebaczenia i darowania urazów wobec bliźnich. Szkoła miłości trwa od początku świata, uczymy się każdego dnia kochać, szukając Bożej obecności wokół nas. Zatem prośmy, abyśmy nie ulegli pokusie byle jakiego życia. Niech nas pociąga to, co jest piękne i daje prawdziwe szczęście. Tylko Bóg może zaspokoić każde nasze pragnienie. Bo czyż to nie On jest sprawcą chcenia i działania? Niech bardziej wybrzmią w naszych sercach słowa św. Pawła: „Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego wolą. Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, abyście się stali bez zarzutu i bez winy jako nienaganne dzieci Boże pośród narodu zepsutego i przewrotnego. Między nimi jawicie się jako źródła światła w świecie”(Flp 2,13-15).
Luksemburg: Zwieńczenie jubileuszu 75. lecia obecności oblatów
W oblackiej wspólnocie parafialnej w Neudorfie w Luksemburgu zakończono świętowanie jubileuszu 75. lecia obecności i posługi Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Uroczystościom przewodniczył bp Piotr Turzyński – Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Emigracji Polskiej.
Luksemburg: „Jest taka parafia” [WIDEO]
W jubileuszowym roku w polonijnej wspólnocie gościł Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski – abp Stanisław Gądecki. W Conservatoire de la Ville de Luxembourg wystąpił również Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego.
Abp Stanisław Gądecki: „Polonia musi dbać o swoją młodzież”
Luksemburg: Koncert na rozpoczęcie jubileuszu. Wystąpił Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego.
W homilii biskup przywołał przedstawiony w I czytaniu i w Ewangelii obraz winnicy, którą na pierwszym miejscu był Naród Wybrany, następnie Kościół oraz serce człowieka. Pomimo starań właściciela winnica wydała cierpkie jagody, a pracownicy źle obeszli się zarówno z wysłannikami właściciela winnicy jak i z jego synem. Odpowiedzią Boga na tę sytuację jest miłosierdzie, które święty Jan Paweł II w oparciu o Stary Testament określił jako wierność i stałość Boga wobec człowieka oraz matczyną delikatność. Kaznodzieja zachęcił, aby każdy zapytał siebie, jaka winnicą jest jego serce.
Pod koniec homilii biskup podziękował Misjonarzom Oblatom Maryi Niepokalanej za kontynuowanie misji głoszenia Ewangelii wśród Polonii oraz zachęcił do podążania drogami miłosierdzia w codziennym życiu, abyśmy byli dumni, że jesteśmy Polakami, że dał Kościołowi święta siostrę Faustynę Kowalską, aby dzięki niej na całą naszą Ojczyznę, ale także na Luksemburg i cały świat rozeszło się orędzie Bożego miłosierdzia – relacjonują oblaci z Neudorfu.
Na zakończenie celebracji biskup pobłogosławił młodzież i dzieci.
(pg/zdj. oblaci.lu)
Gdańsk: Blisko tysiąc osób na różańcowej procesji
Eucharystią w kościele pw. św. Józefa w Gdańsku rozpoczęła się wyjątkowa rodzinna modlitwa różańcowa ulicami Gdańska. Modlitwie przewodniczył rektor świątyni i superior miejscowej wspólnoty zakonnej – o. Krzysztof Czepirski OMI.
Maryja przeszła drogę swojego życia krok w krok za Jezusem. Za chwilę wyruszy procesja za Maryją, aby tę prawdę przeżyć także w swoim życiu. Jezus mówi do ciebie i do mnie: „Wyruszaj w stronę życia!”. Jezus prowadzi nas do życia prawdziwego. Żyjesz dopiero wtedy, kiedy żyjesz dla wspólnoty – z Bogiem i z tymi, których stawia na twojej drodze – mówił ojciec Czepirski. – Cywilizacja śmierci, przed którą ostrzegał św. Jan Paweł II, to zamknąć człowieka z nim samym. A wtedy dopadnie go najgorszy z grzechów – egoizm. Wyruszajmy w stronę życia!
W publicznej modlitwie różańcowej wzięło udział blisko tysiąc ludzi.
Chodzi o to, żebyśmy w naszym życiu częściej pytali, co zrobiłby teraz Jezus. To jest dawanie świadectwa o Nim i Jego Ewangelii. Nieraz w życiu trzeba wyruszyć w stronę krzyża lub stanąć w jego cieniu, a niekiedy poczuć jego brzemię na barkach. Może go dzisiaj niesiesz za własne grzechy, może za grzechy tych, nad którymi załamujesz ręce, płaczesz i ubolewasz, a może za grzechy całego świata. To jest droga Maryi, to jest też droga moja i twoja. Nie lękaj się iść głosić Ewangelię – nie słowami, ale czynami.
Procesja przeszła głównymi ulicami Gdańska. W organizację wydarzenia włączyły się wspólnoty i grupy działające w archidiecezji gdańskiej: Wojownicy Maryi, Bractwo Świętego Pawła, Rycerze Kolumba, Boski Prysznic, Ruch Światło–Życie, Żywy Różaniec i Męski Różaniec.
(Gdański Gość Niedzielny/zdj. ks. Mateusz Tarczyński /Foto Gość)
Poszukiwali rozwiązań dla wyzwań dialogu polsko-ukraińskiego
5 października w Oblackim Centrum Młodzieży w Lublińcu-Kokotku odbyła się międzynarodowa konferencja naukowa „Pojednanie polsko-ukraińskie: doświadczenia i perspektywy”. Spotkanie relacjonuje misyjne.pl
I część konferencji
- Prof. dr hab. Grzegorz Motyka, Zakład Badań nad Historią i Pamięcią Europy Wschodniej, Uniwersytet Jagielloński, Kraków
„Dialog polskich i ukraińskich historyków po 1989 roku”
Prof. dr hab. Grzegorz Motyka w swoim wystąpieniu wspomniał, że w obliczu rosyjskiej agresji Polska zajęła zdecydowane stanowisko wspierania niepodległości naszych sąsiadów. W sprawie tej panuje konsensus polityczny i społeczny. Miał w tym udział dialog na temat przeszłości prowadzony po 1989 roku przez naukowców i publicystów. Istotna role w nim odegrał cykl konferencji „Polska-Ukraina: trudne pytania” organizowane m.in. przez środowisko 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK. Na polu społecznym istotną rolę odegrały również wspólne inicjatywy episkopatu rzymskokatolickiego i grekokatolickiego, zwłaszcza zaś wspólne stanowisko przyjęte w 2013 roku.
Próbujemy uchwycić historię w zamkniętej przestrzeni. A przecież przeszłość z przyszłością właściwie co chwilę się spotyka. I właśnie przyszłość zależy od nas, od tego, co z nią zrobimy – dodał na zakończenie.
- prof. Oleksandr Zaitsev, Ukrainian Catholic University Lviv UA
„Czy nacjonalizm był i jest problemem w pojednaniu narodów Polski i Ukrainy?„
Motywem przewodnim początku wystąpienia prof. Zaitseva był konflikt między nacjonalizmami polskim i ukraińskim, który rozwijał się od końca XIX w. Prelegent wspomniał, że po ogłoszeniu niepodległości Ukrainy, którą Polska uznała jako jedna z pierwszych, nie ma poważnych podstaw do konfliktu, ponieważ oba państwa nie mają wobec siebie roszczeń terytorialnych. W oczach ukraińskich nacjonalistów i wszystkich ukraińskich patriotów głównym wrogiem jest Rosja, podczas gdy większość Ukraińców postrzega Polskę jako sojusznika. Główną przeszkodą w stosunkach polsko-ukraińskich pozostaje konflikt pamięci historycznej obu narodów, który jest instrumentalizowany we własnych interesach przez radykalnych nacjonalistów po obu stronach. Autor przedstawił swoje przemyślenia na temat sposobów przezwyciężenia tego konfliktu.
- dr Leon Popek, Instytut Pamięci Narodowej, Lublin
„Jeśli człowiek niszczy jedno życie, to jest tak, jak gdyby zniszczył cały świat. A jeśli człowiek ratuje jedno życie, to jest tak, jak gdyby uratował cały świat” (Talmud Babiloński, Sanhedryn, 37a). Martyrologia Kościoła rzymskokatolickiego na Wołyniu i ukraińscy „sprawiedliwi”.
Okupacja sowiecka i późniejsza niemiecka przyniosły Kościołowi pierwsze straty w ludziach i dobrach materialnych. Z rąk UPA zginęło około 60 tys. ludności polskiej – w tym 18 księży – zauważył dr Popek. Na skutek działań UPA około 70% parafii, szczególnie wiejskich, przestało istnieć. Kościoły i kaplice uległy zniszczeniu lub dewastacji.
II część konferencji
- ks. dr Robert Daniluk SJ, Papieski Instytut Studiów Kościelnych, Rzym
Misja Wschodnia jezuitów w świetle wybranych źródeł Rzymskiego Archiwum Towarzystwa Jezusowego
Ks. dr Robert Daniluk SI wspomniał o wybranych dokumentach Rzymskiego Archiwum Towarzystwa Jezusowego, które dotyczą zaangażowania jezuitów w tzw. Misję Wschodnią zorganizowaną w okresie międzywojennym na ówczesnych Kresach II Rzeczpospolitej. Inicjatywa była próbą ożywienia Unii Brzeskiej, która na wielu terenach nie przetrwała długiego okresu panowania rosyjskiego promującego prawosławie.
Druga część referatu zawierała natomiast ogólną prezentację serii archiwalnej Missio Orientalis, omówienie zawartej w niej dokumentacji i jej użyteczności w kwerendzie na różne tematy, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki pojednania między narodami i Kościołami.
- ks. dr Stefan Batruch, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Lublin
Kościelne obchody 80. rocznicy rzezi wołyńskiej z udziałem hierarchów z Polski i Ukrainy, ważnym krokiem na drodze do pojednania
Referat ks. dr. Stefana Batrucha dotyczył wspólnych kościelnych, polsko-ukraińskich obchodów 80-tej. rocznicy zbrodni wołyńskiej, które odbyły się w dniach 7-9 lipca 2023 roku. Uczestniczyli w nich m.in. biskupi oraz prezydenci obu krajów. „Wydarzenie to było ważnym krokiem na drodze do pojednania” – zaznaczył prelegent.
Pokazało to, że można zorganizować obchody tego wydarzenia w zupełnie nowym formacie. […] W lipcu odbyło się pierwsze wspólne nabożeństwo pt. „Przebaczenie i pojednanie”. Do tej pory nie było takiej inicjatywy, żeby modlitwy odbywały się na przemian i żeby motyw przebaczenia i pojednania był wiodący – podkreślił.
- dr Adolf Juzwenko, były Dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich
Czy ucieczka od historii sprzyja porozumieniu? Współpraca Zakładu Narodowego im. Ossolińskich i Lwowskiej Narodowej Biblioteki Ukrainy im. W. Stefanyka
Dla Polaków było oczywiste, że wszystkie kolekcje z Zakładu we Lwowie powinny znaleźć się w granicach Polski. Z kolei strona ukraińska uznawała te gromadzone na miejscu zbiory za swoje – zauważył dr Juzwenko. Przełamaniem impasu było powołanie w 1997 r. Międzyrządowej Polsko-Ukraińskiej Komisji ds. Ochrony i Zwrotu Dóbr Kultury Przemieszczonych bądź Utraconych w Czasie II wojny Światowej. W ramach jej prac została powołana specjalna podkomisja ds. Ossolineum. Prelegent podkreślił, że w 2003 r. podpisana została umowa o współpracy Zakładu Narodowego im. Ossolińskich i Lwowskiej Narodowej Naukowej Biblioteki Ukrainy im. W. Stefanyka, na mocy której obie instytucje zagwarantowały sobie wzajemny dostęp do zbiorów.
- dr Wasyl Fersztej, dyrektor Lwowskiej Narodowej Naukowej Biblioteki Ukrainy im. W. Stefanyka, Lwów
Współpraca między Lwowską Narodową Naukową Biblioteką im. W. Stefanyka a Zakładem Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu: z myślą o przyszłości
We Lwowie do 1939 r. działało wiele ukraińskich towarzystw narodowych, w tym Naukowe Towarzystwo im. Szewczenki, a także inne potężne towarzystwa z bibliotekami, muzeami itp., w tym Zakład Narodowy im. Ossolińskich – zauważył prelegent. „Na wniosek Zakładu Narodowego im. Ossolińskich postanowiliśmy zrekonstruować zbiory Ossolineum poprzez digitalizację historycznej kolekcji ossolińskiej ze zbiorów lwowskich. Przez ponad 10 lat udało nam się zdigitalizować prawie 5 mln skanów” – dodał.
Dr Fersztej wspomniał także, że planowane jest stworzenie muzeum w głównym gmachu dawnego Ossolineum.
- dr hab. n. o zdr. Piotr Romaniuk, prof. SUM, Zakład Polityki Zdrowotnej, Katedra Polityki Zdrowia Publicznego, Wydział Nauk o Zdrowiu w Bytomiu, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Konflikty na tle narodowościowym w doświadczeniach uczelni medycznych w Polsce. Próba refleksji
Rosnące umiędzynarodowienie szkolnictwa wyższego, w tym dynamiczny wzrost liczby studentów pochodzenia ukraińskiego, a także konieczność otwarcia się na zagranicznych kandydatów dyktowana się kryzysem demograficznym, powodują wzrost zainteresowania dotychczas pomijaną problematyką stosunków narodowościowych na polskich uczelniach. Procesy te są jednak również możliwym zarzewiem incydentów o charakterze ksenofobicznym – wyjaśnił dr hab. n. o zdr. Piotr Romaniuk. Praca jest próbą refleksji dotyczącej zjawisk ksenofobicznych w środowisku akademickim i studenckim w Polsce, a także uchwycenia skali problemu oraz oceny stosowanych przez uczelnie rozwiązań prewencyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem doświadczeń Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.
- dr hab. inż. Switlana Linda, prof. Uniwersytetu Narodowego „Politechnika Lwowska”
Doświadczenia Politechniki Lwowskiej w budowaniu współpracy między Ukrainą a Polską
Politechnika Lwowska to jedna z najstarszych szkół politechnicznych na ziemiach polskich, jej początki sięgają 1844 r. Po II wojnie światowej niemal wszyscy profesorowie i nauczyciele zostali zmuszeni do emigracji do Polski w ramach repatriacji. Zaangażowali się w tworzenie szkolnictwa politechnicznego w nowych okolicznościach.
Jak zauważyła dr hab. inż. Switlana Linda zauważyła także, iż Politechnika Lwowska utrzymuje wielostronne kontakty z 78 uczelniami wyższymi w Polsce. Z 30 uczelniami podpisano ramowe umowy o współpracy. Instytut Architektury i Wzornictwa ściśle współpracuje z polskimi kolegami z Warszawy, Krakowa, Szczecina, Łodzi i Opola. Są to warsztaty międzynarodowe, programy profesorów wizytujących, wymiany w ramach programów Erasmus, konferencje, plenery. To pozytywne doświadczenie powinno stać się solidnym fundamentem do dalszego rozwoju i wzmacniania naszych wzajemnych więzi.
PANEL: „Pamięć i tożsamość”. Jego nazwa została zaczerpnięta z tytułu ostatniej książki-wywiadu św. Jana Pawła II, której tematem jest człowiek – świadek wydarzeń XX wieku, poszukujący tożsamości i znaczenia słów „Ojczyzna”, „Naród”, „Europa”. Cel – poszukiwanie rozwiązania palących problemów w stosunkach polsko-ukraińskich przy zachowaniu pamięci własnej tożsamości narodowej. Szukano odpowiedzi na takie pytania, jak:
Czy pojednanie jest możliwe? Czy można osiągnąć pojednanie, które uwzględnia różne sposoby patrzenia na historię, a szczególnie na kwestię Wołynia? Dlaczego proces pojednania polsko-ukraińskiego napotyka na taki opór? Jaką rolę może odegrać w tym teologia pastoralna? Poruszono również kwestię problematyczną zwrotu kościoła św. Mikołaja w Kijowie.
UCZESTNICY PANELU:
Eliza Dzwonkiewicz, Konsul Generalny RP we Lwowie
- o. dr Stanisław Kawa, OFMConv., przełożony Kustodii Świętego Krzyża w Ukrainie, wykładowca prawa kanonicznego w Instytucie Teologicznym im. św. Józefa Bilczewskiego we Lwowie
- o. dr Paweł Wyszkowski, OMI, proboszcz parafii pw. św. Mikołaja w Kijowie, były przełożony Delegatury Misjonarzy Oblatów M.N. w Ukrainie
- ks. prof. dr hab. Jan Przybyłowski, Kierownik Katedry Teologii Pastoralnej i Nauk Pomocniczych na Wydziale Teologicznym UKSW
- red. Grzegorz Polak, dziennikarz, autor książek, realizator filmów dokumentalnych, działacz ekumeniczny, szef działu merytorycznego w Mt 5,14 | Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego
Na koniec głos zabrał, dokonując podsumowania całej konferencji, ks. bp Witalij Skomarowski, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Ukrainy.
Całość nagrań można znaleźć tutaj: KLIKNIJ
(misyjne.pl/zdj. M. Rostkowski OMI)