Komentarz do Ewangelii dnia
Miłosierdzie rządzi się swoim porządkiem: zaczyna od tego, kto jest w największej potrzebie. A któż, jeśli nie dziecko, jest w największej potrzebie, jest najbardziej „biednym”. Wszyscy mają prawo zbliżyć się do Jezusa; dziecko jest jednym z pierwszych, które powinno cieszyć się z tego prawa: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie” (Mk 10,14). Mistrz przestrzega: „Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego” (Mk 10,15). W odpowiedzi niejako na szczerość i otwartość dzieci, „biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je” (Mk 10,16). Potrzeba każdemu z nas nauczyć się sztuki przyjmowania Królestwa Bożego z otwartością i ufnością dziecka. Winniśmy stawać każdego dnia w tajemnicy dziecięctwa Bożego. To znaczy bardziej słuchać i kontemplować w „milczeniu słuchającym”, co mówi do mnie Pan Bóg. Według świętego Ignacego Antiocheńskiego „lepiej jest milczeć i być, niż mówić i nie być. Ten, kto posiadł prawdziwe słowo Jezusa, może słuchac także jego milczenia”.
(S. Stasiak OMI/zdj. shutterstock.com)
Belgia: 75. pielgrzymka Polonii do Scherpenheuvel
W święto Matki Kościoła odbyła się 75. pielgrzymka Polonii belgijskiej do sanktuarium Matki Bożej w Scherpenheuvel. Głównym uroczystościom przewodniczył bp Grzegorz Suchodolski z diecezji siedleckiej.
Jak każdego roku rzesze Polaków mieszkających na stałe w Belgii przybyło na doroczną pielgrzymkę, która tradycyjnie odbywa się w Zielone Świątki. Jest to również dziękczynna pielgrzymka dzieci, które przystąpiły do I Komunii świętej w polonijnych parafiach na terenie całej Belgii. Organizatorem pielgrzymki jest koordynator duszpasterstwa polskiego w Belgii, za które jest odpowiedzialny oblat. Z wielu parafii przybyli duszpasterze polonijni oblaci, kapucyni oraz franciszkanin.
Z okazji jubileuszowej pielgrzymki biskup Suchodolski w bazylice przed figurą Matki Bożej w historyczny sposób zawierzył Polonię belgijską opiece Maryi:
Matko Boża obecna w tym sanktuarium już od pięciu wieków, pełna miłości spoglądasz na nas pielgrzymów, którzy wierni tradycji przybywamy do Ciebie już od 75 lat jako córki i synowie polskiej ziemi.
Dzisiaj z pełnym miłości oddaniem klękamy u Twoich stóp. Przyjmij godziwe pragnienia Twoich dzieci, polskich pielgrzymów, którymi opiekujesz się od 75 lat zawsze z macierzyńską troską. Twoimi jesteśmy i Twoimi pragniemy pozostać. Towarzysz nam w codziennej wędrówce naszego życia, bądź Przewodniczką, błagającą i niezwyciężoną Mocą (…).
Matko Kościoła, stojąca wiernie pod Krzyżem Syna, nasze ojczyste dzieje przypominają nam, że tylko z Tobą „Polonia semper fidelis”.
Dlatego także tutaj, na belgijskiej ziemi, zapatrzeni w Twoje oczy, pełne czułej miłości i miłosierdzia, powtarzamy słowa: Jestem przy Tobie, pamiętam o Tobie, czuwam!
Przyjmij więc Dobra Pani, nasz hołd czci i synowskiego oddania, który składamy Ci, jako Matce naszego Pana.
Matko Kościoła, pragniemy Cię sławić naszym życiem, tak jak czynili to Polacy przybywający przez ostatnie 75 lat w tym miejscu (…).
Bezpośrednio po dokonanym akcie zawierzenia hierarcha rozpoczął tradycyjną procesję eucharystyczną ulicami miasta wokół bazyliki. W tym roku blisko 2500 tysiąca polskich pielgrzymów przybył do największego sanktuarium Matki Bożej w niderlandzkiej części Belgii.
Scherpenheuvel lub Montaigu czyli „Strome Wzgórze” – od XV wieku czczona jest tu figurka Maryi. Według starych podań mała figurka pojawiła się na dębie, młody pasterz chciał ją zabrać do domu, ale gdy tylko wziął ją do ręki nie mógł się poruszyć, odzyskał sprawność dopiero, kiedy wyjęto figurkę z jego rąk i umieszczono znowu na dębie. Uznano to za cud. W 1604 r. ta sama figurka płakała krwawymi łzami, po tym cudzie przeniesiono ją do kościoła – dzisiejszej bazyliki. Od XVII w. tutejsze sanktuarium to jedno z najbardziej znanych miejsc pielgrzymkowych w Belgii.
Dokładnie 75 lat temu, 6 czerwca 1949 roku, w drugie święto Zielonych Świątek, do Matki Bożej w Montaigu, przybyła grupa polskich pielgrzymów. Jak zapisano w kronice, tego dnia o godz. 10.30 została odprawiona uroczysta Msza św., potem droga krzyżowa i popołudniu uroczysta procesja Bożego Ciała ulicami miasta. Pielgrzymka zgromadziła wówczas około 4 tys. Polaków.
(dk)
Kraków: Nagroda dla oblata
Podczas VII Kongresu Afrykanistów w Polsce nagrodzono publikację o. prof. dr. hab. Jarosława Różańskiego OMI. Książka "Republika Federalna Ambazonii. Poszukiwanie tożsamości kulturowej i politycznej angielskojęzycznych mieszkańców Kamerunu" otrzymała wyróżnianie jako najlepsza praca naukowa wydana w 2023 roku.
Masowe protesty i strajki w 2016 r. w dzisiejszym Kamerunie Zachodnim przypomniały światu o zadawnionym tzw. problemie anglofońskim. Bardzo szybko przerodziły się one w konflikt zbrojny, który pogrążył Kamerun w najgorszym kryzysie humanitarnym od czasu uzyskania niepodległości. Zginęło w nim ok. 6000 osób, a ponad 500 000 zostało przymusowo przesiedlonych czy też przemieszczonych. Książka stara się pokazać powstawanie nowego państwa/narodu politycznego w tej części Afryki w oparciu o kolonialne dziedzictwo kulturowe. Powszechnie bowiem uważa się, że korzenie problemu anglofońskiego sięgają podziału dawnego niemieckiego protektoratu Kamerunu na brytyjskie i francuskie terytoria mandatowe i powiernicze. A trzeba sięgnąć jeszcze dalej, do niezwykle istotnego okresu poprzedzającego kolonizację niemiecką. Tam można poszukiwać zaczątków tworzenia się tożsamości zbiorowej kameruńskich Anglofonow. Odrębne kolonialne formacje państwowe oraz rozwój różnic językowych i spuścizny kulturowej położyły bowiem przestrzenne i historyczne podwaliny pod budowę tożsamości anglofońskiej i frankofońskiej. Podkreślić też trzeba, iż ten konflikt i jego eskalacja, nie będąc z pewnością epizodem, domagają się głębszego i systemowego rozwiązania.
O. Jarosław Różański OMI urodził się w 1961 r. w Biłgoraju. Jest prezbiterem Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, misjologiem i religioznawcą. Studia seminaryjne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Obrze k. Wolsztyna (1981-1987). W 1991 ukończył filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Lata 1991-1993 spędził w północnym Kamerunie. Na przełomie roku 1995-1996 zapoznawał się z misjami na wschodnim wybrzeżu Madagaskaru. Owocem tych pobytów były publikacje książkowe. W 1996 r. ukończył misjologię w Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) w Warszawie. W 1998 r. obronił na ATK w Warszawie pracę doktorską. W 2004 r. habilitował się w UKSW w Warszawie. W 2006 r. otrzymał tytuł prof. UKSW, a w 2014 tytuł prof. zwyczajnego.
Od 1987 r. jest członkiem redakcji i publicystą „Misyjnych Dróg”. Od października 1999 r. pracuje na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W latach 2005-2008 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Teologicznego UKSW oraz kierownika Sekcji Teologii Ogólnej, w latach 2001-2008 był członkiem oblackiego Europejskiego Biura Konferencji Misyjnej (Conférence Européenne de la Mission), od 1998 r. członkiem Komitetu Episkopatu Polski ds. Dialogu z Religiami Pozachrześcijańskimi, należy do Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego.
W swoim dorobku ma kilkadziesiąt książek naukowych, kilkaset artykułów naukowych oraz liczne publikacje popularyzujące. Wypromował kilkudziesięciu doktorów nauk teologicznych o specjalnościach z: misjologii, teologii religii oraz teologii środków społecznego przekazu. Jest organizatorem i współorganizatorem wielu konferencji i sympozjów naukowych, także międzynarodowych.
(pg)
Komentarz do Ewangelii dnia
Doświadczenie pokazuje, że źle się dzieje, kiedy człowiek próbuje poprawiać samego Pana Boga. Najlepszy pomysł i szczytny cel w oderwaniu od Bożego prawa i zamysłu nie rozwiązuje problemu, ale konsekwentnie go potęguje i pogłębia. Warto w każdej podejmowanej decyzji i przedsięwzięciu patrzeć na rodzące się owoce. „Jedną z największych posług, jakie my chrześcijanie możemy wyświadczyć naszym bliźnim, jest dawanie im naszego spokojnego i mocnego świadectwa o rodzinie opartej na małżeństwie mężczyzny i kobiety, chroniąc je i wspierając, ponieważ jest to niezwykle ważne dla teraźniejszości i przyszłości ludzkości” (papież Benedykt XVI).
(S. Stasiak OMI)
Poznań: Rada prowincjalna
W domu zakonnym w Poznaniu rozpoczyna się dzisiaj dwudniowe posiedzenie rady prowincjalnej. Wśród tematów pojawią się bieżące sprawy Prowincji, m.in. zbliżające się główne obchody jubileuszu 25. lecia beatyfikacji o. Józefa Cebuli OMI, w których weźmie udział superior generalny Zgromadzenia.
Na kanwie obrad znajdą się również tegoroczne obediencje, czyli przenosiny oblatów.
Rada prowincjalna doradza prowincjałowi w zwyczajnym zarządzaniu prowincją.
(pg)
Komentarz do Ewangelii dnia
Potrzeba brać odpowiedzialność za to, co się mówi i czyni. Kapłan, działając „in persona Christi”, powtarzając słowa Pana Jezusa z Ostatniej Wieczerzy, oddaje się automatycznie do dyspozycji Kościoła. Natomiast każdy przyjmujący Eucharystię ma moralny obowiązek „zwrócić” to, co przyjmuje ze Stołu Pańskiego w postaci większej miłości w słowie i czynie. Kapłaństwo zarówno wynikające ze święceń, jak i powszechne jest współofiarowaniem siebie z Chrystusem. Miłość ofiarna to ofiara całopalna. Kiedy Bóg oddał nam siebie i my powinniśmy w ślad za Nim oddawać siebie Bogu. Tajemnica to wielka, ale tylko w miłości i przez miłość można ją przyjąć i nią żyć.
(S. Stasiak OMI)
Opole: Animacja misyjna Prokury Misyjnej
W parafii pw. św. Jana Pawła II w Opolu gościła Prokura Misyjna Polskiej Prowincji. W niedzielę Zesłania Ducha Świętego misjonarze oblaci ukazywali działalność „ad gentes” Kościoła. Była również okazja do spotkania z Przyjaciółmi Misji Oblackich z Opola, Lublińca i Dąbrowy.
Przyjaciele Misji Oblackich modlą się, spotykają i wspierają materialnie oblatów na misjach. Stowarzyszenie Misyjne Maryi Niepokalanej (MAMI) związane ze Zgromadzeniem Misjonarzy Oblatów MN powstało w początkach XX wieku. W Polsce, ze względu na sytuację polityczną w czasach komunistycznych (zakaz tworzenia związków), przyjęto nazwę: „Przyjaciele Misji Oblackich”, która pozostała do dziś. Jest to ruch zrzeszający obecnie kilkadziesiąt tysięcy osób w Polsce. Są wśród nich ludzie w różnym wieku: starsi, młodzież, dzieci, kapłani i siostry zakonne.
Kim są Przyjaciele Misji Oblackich? [WIDEO]
Aby zostać Przyjacielem Misji Oblackich – KLIKNIJ
(pg/zdj. A. Wasiak AM)
Rekolekcje przed święceniami [ZDJĘCIA]
W Pniewach kandydaci do święceń prezbiteratu i diakonatu przeżywają rekolekcje. Przewodnikiem jest o. Sławomir Dworek OMI. Święcenia kapłańskie zaplanowano na 25 maja br. w kościele parafialnym pw. św. Jakuba Większego w Obrze. Szafarzem sakramentu będzie bp Adrian Put – biskup pomocniczy diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
(pg/zdj. H. Umunna OMI)
Komentarz do Ewangelii dnia
Odnajdując prawdę w Chrystusie, nie można zacierać Jego przekazu w imię tzw. tolerancji i szacunku. On sam jest Prawdą i uczy, jak kochać człowieka i wzajemnie sobie służyć. Taka postawa człowieczeństwa prowadzi do prawdziwego zjednoczenia z Bogiem. „Czynienie dobra jest obowiązkiem, jest dowodem tożsamości, który nasz Ojciec dał wszystkim, ponieważ uczynił nas na swój obraz i podobieństwo. On zawsze czyni dobro” (papież Franciszek).
(S. Stasiak OMI)
