Z listów św. Eugeniusza
MODLITWA POWINNA SIĘ PRZEKSZTAŁCIĆ W OBYWATELSKIE ZAANGAŻOWANIE PRZY URNACH
Dlatego, nasi najdrożsi bracia, dołóżcie starań, aby przez wasze najgorętsze błagania przypuścić święty szturm na niebo, ale nie ograniczajcie się do gromadzenia się u stóp ołtarzy z uczuciem pobożności i ufności. Myślę, że nie zlekceważycie zobowiązań, jakie są wam nałożone w imieniu Francji Spełnicie akt prawny, jaki wam przysługuje udając się do urn, aby oddać swój głos, skąd mówiąc po ludzku winno przyjść ocalenie ojczyzny.
List pasterski biskupa Marsylii z racji wyborów powszechnych i zbliżającego się posiedzenia zgromadzenia narodowego, 20.03.1848.
"Udział we władzy publicznej, który poprzez głosowanie w wyborach jest wykonywany przez obywateli jako całość, stanowi jedno z najważniejszych praw obywateli i w republice powinien zajmować pierwsze miejsce w ocenie prawa" (Thomas Jefferson).
(tł. R. Tyczyński OMI)
Komentarz do Ewangelii dnia
Pan Jezus wzywa nas do bycia ludźmi prawymi: „Zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim!” (Mt 5,24), co oznacza, że wiara, którą wyznajemy w czasie Eucharystii, powinna wpływać na nasze codzienne życie i przynosić owoce w postaci naszych uczynków. Dlatego też Pan Jezus zachęca nas, abyśmy się pojednali z naszymi nieprzyjaciółmi. Pierwszym krokiem na drodze do tego pojednania jest modlitwa za naszych nieprzyjaciół. Jeśli przychodzi nam to z trudnością, dobrze jest przywołać na myśl, odtworzyć w naszej wyobraźni obraz Jezusa Chrystusa umierającego na krzyżu za tych, do których żywimy urazę. Jeżeli zaś zostaliśmy poważnie zranieni przez innych, módlmy się, ażeby Pan zagoił bolesne rany i obdarzył nas łaską, abyśmy umieli przebaczyć. A modląc się, prośmy równocześnie Pana, aby przeszedł z nami do momentu zranienia i zastąpił je swoją uzdrawiającą miłością, abyśmy w ten sposób stali się wolni i mogli przebaczyć. Mówił o tym Papież Benedykt XVI: „Jeśli chcemy stanąć przed Nim, musimy także wyjść na spotkanie sobie nawzajem. Dlatego trzeba nauczyć się wielkiej lekcji przebaczenia: nie pozwalać, aby nasze wnętrze toczyły urazy, ale otworzyć wielkodusznie serce na głos bliźniego, otworzyć serce na zrozumienie go, na ewentualne przyjęcie jego przeprosin i szczerze poprosić go o przebaczenie". „Nic nie czyni nas bardziej podobnymi do Boga niż gotowość do przebaczenia” (św. Jan Chryzostom).
(S. Stasiak OMI)
Święty Krzyż: Ochrona siedlisk ptaków
W związku z ratowaniem skrzydła zachodniego klasztoru na Świętym Krzyżu przed zawaleniem dachu oraz remontem tzw. szpitalika benedyktyńskiego na Świętym Krzyżu Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej z miejscowego domu zakonnego zlecili specjalistyczną ekspertyzę ornitologiczną i chiropterologiczną. Była ona konieczna ze względu na wymogi ochrony przyrody w związku z pracami remontowymi, jednocześnie ukazała ona faktyczny stan siedlisk ptaków, który znacznie odbiega od publikowanych opinii ekologów.
Zamieszanie wokół Świętego Krzyża [Q&A]
W wyniku przeprowadzonej specjalistycznej ekspertyzy stwierdzono:
W części klasztornej będącej prawną własnością Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej
- Grzywacz (Columba palumbus) - siedlisko w cisie w wirydarzu zespołu klasztornego
- Jerzyk zwyczajny (Apus apus) - siedlisko na wschodnich ścianach wirydarza, kaplicy oraz północno -wschodniej części budynku klasztornego. Ponadto w pojedynczych szczelinach budynku bazyliki. - zaobserwowano 13 osobników
W części zabudowań klasztornych użytkowanych od Skarbu Państwa (skrzydło zachodnie klasztoru pobenedyktyńskiego)
- Kawka zwyczajna (Corvus monedula) - zaobserwowano dwie pary (siedliska w kominie)
- Pustułka zwyczajna (Falco tinnunculus) - w północnej części skrzydła zachodniego w dużej wnęce pod okapem dachu
Ponadto w konsekwencji wizji chiropterologa nie stwierdzono obecności nietoperzy na Świętym Krzyżu w obrębie zabudowań klasztornych.
W związku z tym, w wypadku prowadzenia robót modernizacyjnych w obrębie dachów, elewacji i kominów, zalecono wykonanie działań kompensacyjnych w postaci montażu budek lęgowych.
Planowane prace ochronne siedlisk ptaków były wielokrotnie przesuwane ze względu na trudne warunki pogodowe na Świętym Krzyżu. Ostatecznie udało się je przeprowadzić pod nadzorem ornitologicznym.
Święty Krzyż to najstarsze polskie sanktuarium narodowe. Klasztor benedyktyński miał tutaj ufundować Bolesław Chrobry w 1006 roku. W opactwie na szczycie Łysicy przechowywane są relikwie Drzewa Krzyża Świętego. Najpierw byli tutaj obecni benedyktyni. W wyniku kasaty na wniosek zaborcy rosyjskiego majątki kościelne zostały przejęte przez państwo pozostające pod protektoratem carskiej Rosji. W 1936 roku do opieki nad sanktuarium zostali zaproszeni Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej. Objęli część zabudowań klasztornych z bazyliką, które podnieśli z ruiny. Od upadku reżimu komunistycznego w Polsce nieprzerwanie starali się o powrót do sakralnego charakteru: skrzydła zachodniego, w którym mieściło się najpierw więzienie carskie, a potem więzienie polskie, a także tzw. szpitalika pobenedyktyńskiego. W 2023 roku obiekt klasztorny na Świętym Krzyżu powrócił do swoich pierwotnych granic i przeznaczenia. Wraz z reintegracją zabudowań klasztornych na Świętym Krzyżu nie zmienił się dotychczasowy prawny zakres ochrony przyrody na tym obszarze, jak również ochrona zabytków.
W klasztorze na Świętym Krzyżu znajduje się dom nowicjatu Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
(pg)
Rzym: Obraduje Generalny Komitet ds. Formacji
W domu generalnym w Rzymie obraduje Generalny Komitet ds. Formacji. Celem spotkania jest omówienie ważnych kwestii związanych z postanowieniami ostatniej Kapituły Generalnej. Wśród podejmowanych tematów jest: formacja w ramach restrukturyzacji Zgromadzenia, formacja misyjna i wielokulturowa, animacja 200. rocznicy zatwierdzenia oblackiego charyzmatu przez Kościół oraz formacja ciągła misjonarzy oblatów.
W skład komisji wchodzą:
- o. Frank Kuczera OMI – mistrz nowicjatu w Godfrey w Stanach Zjednocznych (Region Kanada-USA)
- o. Sebastian Łuszczki OMI – superior wspólnoty scholastykatu w Obrze (Region Europy)
- o. Edward Terreros Inga OMI – przełożony prenowicjatu w Limie (Region Ameryki Łacińskiej)
- o. Gabriel Pathou Matakumba OMI – superior scholastykatu w Kinszasie (Region Afryka-Madagaskar)
- o. Gulshan Barkat OMI – superior scholastykatu w Karachi (Region Azja-Oceania)
- br. Jean-Marie Diakanou OMI – Wspólnota w Aix-en-Provence
Wraz z zaleceniami 37. Kapituły Generalnej do komitetu dołączył oblat-brat zakonny.
Z uczestnikami spotkania spotkał się superior generalny Zgromadzenia, który powrócił do Rzymu z wizyty w Stanach Zjednoczonych.
(pg/zdj. OMIWorld)
UKSW: Sympozjum o bł. o. Józefie Cebuli OMI [PROGRAM]
W piątek 1 marca br. na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie odbędzie się sympozjum naukowe dotyczące bł. o. Józefa Cebuli OMI. Głównym organizatorem wydarzenia jest Polska Prowincja Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej wraz z Komitetem ds. obchodów 25. rocznicy beatyfikacji o. Józefa Cebuli OMI oraz oblacki Instytut Mazenodianum, Uniwersyteckie Centrum Badania Wolności Religijnej (UKSW), Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu i Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego.
Antoni Lesz OMI: "Spotkałem ojca Cebulę..." [WIDEO]
Józef Cebula OMI to polski Misjonarz Oblat Maryi Niepokalanej, wychowawca młodzieży w junioracie w Lublińcu i nowicjuszy w Markowicach. Pomimo zakazu okupanta niemieckiego, potajemnie udzielał sakramenty wiernym na Kujawach. Pojmany przez Niemców, został umieszczony w obozie koncentracyjnym w Mauthausen. Zginął za wiarę i kapłaństwo jako "wróg narodu niemieckiego". Został beatyfikowany przez św. Jana Pawła II 13 czerwca 1999 roku.
Bezpośrednia transmisja z sympozjum będzie dostępna na kanale YouTube oblackiego portalu misyjne.pl (link zostanie udostępniony również w mediach Polskiej Prowincji). Wystąpienia w formie wideo będą także dostępne na profilu YouTube Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Polsce (KLIKNIJ)
(pg)
Australia: Święcenia diakonatu [GALERIA]
W oblackim scholastykacie w Melbourne w Australii odbyła się ceremonia święceń diakonatu. Szafarzem sakramentu był bp Mark Edwards OMI, ordynariusz diecezji Wagga-Wagga. Przez liturgiczny gest nałożenia rąk przekazał sukcesję apostolską scholastykowi Jeanowi Baptiste Ha Thanh Luan OMI. Oblat pochodzący z Wietnamu został wyświęcony na diakona.
Poznaj oblatów – bezpłatne rekolekcje powołaniowe
Prowincja Australii liczy blisko 40 misjonarzy oblatów. Do jurysdykcji jej podległych należy m.in. Delegatura w Chinach.
(pg/zdj. St Mary’s Scholasticate – OMI Australia)
Obra: Oblackie seminarium i webinar o Konstytucjach i Regułach
Z inicjatywy Międzynarodowego Scholastykatu w Rzymie zorganizowano webinar na temat oblackich Konstytucji i Reguł. Okazja jest zbliżająca się 200. rocznica zatwierdzenia przez Kościół Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Oznacza to, że Stolica Apostolska potwierdziła, że ideał życia przekazany przez św. Eugeniusza de Mazenoda, jest drogą do świętości chrześcijańskiej.
Paweł Gomulak OMI: Po co oblaci? Kowboje czy misjonarze…
W spotkaniu online wzięli również udział scholastycy z Polskiej Prowincji oraz klerycy, którzy kształcą się w obrzańskim seminarium z innych jurysdykcji Zgromadzenia. Tematem pierwszego spotkania była Konstytucja 48., która dotyczy życia wspólnotowego.
Normalnym miejscem oblackiej formacji jest apostolska wspólnota, w której wszyscy członkowie biorą udział w procesie wzajemnej ewangelizacji. Wspierają się i zachęcają, tworząc w ten sposób atmosferę zaufania i wolności, w której wszyscy nawzajem pobudzają się do coraz głębszego oddania się sprawie.
(pg/zdj. WSD OMI)
NINIWA: Studenci i Chatka Oblatka
Oblackie Duszpasterstwo Młodzieży to nie tylko Festiwal Życia, choć jest to jedno z najważniejszych wydarzeń dla Kościoła w Polsce. To codzienna obecność wśród młodszej i starszej młodzieży: działalność Oblackiego Centrum Młodzieży w Lublińcu-Kokotku, rekolekcje wyjazdowe oraz różne inicjatywy. Jedną z nich jest Chatka Oblatka. Młodzież po raz kolejny wyruszyła na Baranią Górę.
(pg)
prof. Jarosław Różański OMI: Oblaci na wszystkich kontynentach
Dynamizm oblackiej ewangelizacji misyjnej został zahamowany przez II wojnę światową i trudny czas tuż po niej. Ważna dla działalności misyjnej okazała się zmiana polityki rządu wobec posyłania misjonarzy, dokonana w połowie lat sześćdziesiątych XX w. Pozwoliło to na wznowienie działalności misyjnej. Ten czas dobrze wykorzystali polscy oblaci, angażując się w misje najpierw w Kamerunie i na Madagaskarze, a później w wielu innych krajach świata - pisze w Misyjnych Drogach o. prof. Jarosław Różański OMI. Artykuł znajdziemy również na misyjne.pl
Północna Kanada
Powodowany apostolską gorliwością św. Eugeniusz de Mazenod, założyciel oblatów, w 1841 r. posłał grupę pierwszych sześciu współbraci do Kanady, gdzie szybko rozwinęli placówki oraz misje wśród Indian iInuitów. Wiele nazw jezior, miast, rzek i regionów do dziś nosi imiona misjonarzy. Znaleźć można także Jezioro de Mazenoda. W trudną pracę ewangelizacyjną wśród Indian i Inuitów włączyli się także polscy oblaci. Początkowo zasadniczą ich grupę stanowili bracia zakonni, począwszy od Sługi Bożego Antoniego Kowalczyka. Praca braci była dla działalności misyjnej nieoceniona, gdyż brak jakiejkolwiek infrastruktury utrudniał transport i zaopatrzenie, a było ono konieczne nie tylko dla pracy misjonarzy, ale przede wszystkim dla dzieł socjalnych, takich jak szkoły i szpitale. Pierwszym legendarnym polskim kapłanem-oblatem na tym terenie był o. Leon Mokwa, który przepracował ponad pięćdziesiąt lat wśród Indian. Druga wojna światowa przerwała wyjazdy polskich oblatów na misje wśród Indian i Inuitów. Zostały one wznowione pod koniec lat osiemdziesiątych XX w. W sumie od końca XIX w. do dzisiaj w północno-zachodniej Kanadzie wśród Indian i Inuitów pracowało 30 polskich oblatów (10 braci zakonnych i 20 kapłanów). Od 2013 r. diecezją Churchill-Zatoka Hudsona kieruje polski oblat bp Wiesław Krótki.
Cejlon (Sri Lanka)
W 1847 r. św. Eugeniusz de Mazenod odpowiada na prośbę bp. Horacego Bettachiniego z Kolombo, posyłając misjonarzy na Cejlon. Pierwszym polskim oblatem na Cejlonie był br. Józef Andrzejewski, który pracował tam w latach 1909–1939. Po nim na wyspę trafiło dwunastu innych. Pracę niektórych przerwała wojenna tułaczka, inni pozostali tam do śmierci. Polskimi oblatami o najdłuższym stażu misyjnym na Sri Lance byli brat Stefan Wyryma i o. Andrzej Cierpka.
Paweł Biegański OMI: Z Holandii na Cejlon – misja brata „Whisky” [blog]
Południowa Afryka
Na początku 1850 r. Kongregacja Rozkrzewiania Wiary zwróciła się z prośbą do oblatów, by podjęli się misji w Południowej Afryce. Polscy oblaci dołączyli do współbraci na terenie Południowej Afryki już w 1898 r. Do tego kraju przybył pierwszy polski oblat, br. Józef Cyrys, który spędził tam sześćdziesiąt lat. Po II wojnie światowej w RPA pracowało krótko tylko dwóch oblatów.
Kamerun
Pierwsza grupa polskich oblatów dotarła do Guider 4 lutego 1970 r. Tworzyli ją ojcowie Tadeusz Krzemiński, Czesław Szubert, Józef Leszczyński oraz Eugeniusz Juretzko. Dołączyli do niej pracujący od kilku lat w tym regionie dwaj polscy oblaci urodzeni we Francji: o. Paweł Michalak i o. Feliks Strużek, tworząc tzw. grupę polską. W latach 1971–1975 jej liczebność wzrosła do 15 osób, wśród których było dwóch kleryków odbywających staże misyjne. W 1975 r. ta niewielka grupa obsługiwała już osiem stałych stacji misyjnych oraz 215 wspólnot chrześcijańskich w buszu. Z tego połowa misji i aż 63 wspólnoty w buszu zostały założone przez polskich oblatów. Na terenie powierzonym polskim oblatom do ewangelizacji istniały już trzy dobrze zorganizowane misje: Guider, Lam i Bidzar w kraju Gidarów. Misjonarz z Guider dojeżdżał także do kraju Dabów, do wioski Mandama. Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych polscy oblaci przejęli cztery kolejne misje: Poli, Fignolé, Ndingtire i Karna-Mbé w diecezji Ngaoundéré. Polscy oblaci nie ograniczyli się do przejęcia wcześniej założonych misji. Pierwszą placówką, założoną od podstaw przez polskich oblatów, była misja w Figuil. Budowę materialnych podstaw misji rozpoczęto w lipcu 1973 r. Po mianowaniu o. Eugeniusza Juretzko ordynariuszem diecezji Yokadouma (20 maja 1991 r.) polscy oblaci przejęli misję w Salapoumbé w jego diecezji. Ponadto założyli także dwie placówki w diecezji Yokadouma: Garigombo-Ngoundi oraz parafię Nôtre Dame de la Paix w mieście Yokadouma. Ogółem w latach 1970–2019 w Kamerunie pracowało 69 polskich oblatów.
Madagaskar
Działalność na Madagaskarze została zapoczątkowana 3 grudnia 1980 r. przez pięciu polskich oblatów. W pierwszych latach oblaci skoncentrowali się na misjach przejętych od francuskich montfortanów w południowej części diecezji Toamasina (Tamatave), położonej na wschodnim wybrzeżu wyspy, zamieszkałym głównie przez grupę etniczną Betsimisaraka. Były to najpierw misje w Marolambo i Ambinanindrano, a następnie w Mahanoro i Masomeloka. W 1987 r. objęli pierwszą placówkę w Toamasina, stolicy diecezji oraz głównym mieście wschodniego wybrzeża.
Napływ kandydatów do zgromadzenia był duży. Zmusiło to oblatów do tworzenia regularnych domów formacyjnych: prenowicjatu, nowicjatu oraz wyższego seminarium duchownego. Te potrzeby zadecydowały o założeniu kolejnych placówek w Toamasina, a później także w Antananarywie. Następnie utworzyli od samych podstaw dwie miejskie parafie – w Toamasina i Fianarantsoa. Ich chlubą było także założenie ośrodka ewangelizacji audiowizualnej OMIFilm. O dojrzałości młodej wspólnoty malgaskiej świadczy też fakt posłania pierwszych misjonarzy poza granice kraju. Polscy oblaci objęli także placówki na wyspie Réunion oraz założyli misje w Morondavie i Befasy nad Kanałem Mozambickim.
Ameryka Południowa, Afryka Wschodnia i Azja
W 1991 r. polscy oblaci rozpoczęli misje w Paragwaju. Ich posługa szybko przeniosła się do Argentyny, Brazylii, Urugwaju, Wenezueli, Meksyku. W 2014 r. ordynariuszem diecezji Zé-Doca w Brazylii został polski oblat o. Jan Kot. W 1993 r. oblaci z prowincji polskiej rozpoczęli pracę w Hongkongu. Byli to Polacy i Malgasze. Chociaż obecnie nie jest możliwe prowadzenie działalności misyjnej poza Hongkongiem, oblaci czasowo pracują także na terenie Chin, jako nauczyciele. W 1997 r. oblaci kanadyjscy rozpoczęli pracę misyjną w Kenii. Polscy oblaci czasowo pracowali także na Saharze Zachodniej, w Tajlandii i Pakistanie. W 1996 r. Stolica Apostolska powierzyła polskim oblatom założenie misji w Turkmenistanie. W 1997 r. jej przełożonym został o. Andrzej Madej.
Praca w tym kraju polega głównie na obecności, modlitwie z małą grupą katolików oraz „odszukiwaniu śladów wiary” – jak to określił o. Andrzej Madej. Kto wie – może kolejny będzie Kazachstan?
Turkmenistan: Nuncjusz pukał do 28 zgromadzeń – zgodzili się oblaci
Tekst pochodzi z Misyjnych Dróg/ misyjne.pl
Lubliniec: Katecheza po angielsku
W Katolickim Zespole Szkolno-Przedszkolnym im. św. Edyty Stein w Lublińcu prowadzonym przez Fundację Edukacji Katolickiej odbyła się lekcja religii w języku angielskim. Uczennice klasy VI przygotowały katechezę dla uczniów klasy II. Pod czujnym okiem katechety opowiedziały o Maryi i historii narodzenia Jezusa. To pierwsza taka inicjatywa w szkole przy oblackim domu zakonnym w Lublińcu.
Odbudowa szkoły katolickiej w Lublińcu [WIZUALIZACJA]
Szkoła katolicka im. św. Edyty Stein istnieje od 2000 roku. Najpierw prowadziło je Katolickie Stowarzyszenie Wychowawców, od października 2022 roku organem prowadzącym jest oblacka Fundacja Edukacji Katolickiej.
24 września 2020 roku w wyniku pożaru skrzydła klasztornego, w którym mieściła się placówka, szkoła znalazła się w trudnej sytuacji. Do czasu odbudowy skrzydła klasztoru, uczniowie korzystają z pozostałych pomieszczeń klasztornych.
Lubliniec: „To największy nasz atut – jesteśmy szkołą katolicką”
(pg/zdj. szkoła katolicka w Lublińcu)