koordynator, Autor w serwisie Oblaci.pl

Toronto: Odpust św. Kazimierza [GALERIA]

W liturgiczne wspomnienie św. Kazimierza w polonijnej wspólnocie parafialnej w Toronto odbyły się parafialne uroczystości odpustowe. Uczestniczyli w nich również misjonarze oblaci z Prowincji Wniebowzięcia, którzy przeżywali swój comiesięczny dzień skupienia. Dla zakonników była to okazja do wspólnej modlitwy, wysłuchania konferencji ascetycznej oraz wymiany doświadczeń duszpasterskich.

Parafia św. Kazimierza w Toronto została erygowana w 1949 roku. Prowadzą ją misjonarze oblaci z kanadyjskiej Prowincji Wniebowzięcia.

(pg/zdj. OMI Assumption Province)

przez koordynator

Z listów św. Eugeniusza

KREW FRANCUSKA PŁYNĄC ULICAMI OKRYŁA NAS ŻAŁOBNYM KIREM

22 czerwca, w dzień Bożego Ciała, Eugeniusz napisał:

Podczas nabożeństwa przyszło mi podać wiele bardzo niepokojących wiadomości. Zbuntowani robotnicy wznieśli barykady, oddziały liniowe i gwardia narodowa były pod bronią itd. Chciałem zakończyć nabożeństwo w tych uroczystym dniu. Wróciłem do siebie i po kolei dowiedziałem się o nieszczęściach dnia. Bardzo późno, na zgubę wielu osób, wzniesiono barykady. Nasi ojcowie z Kalwarii i z seminarium udali się w pobliże miejsca walki, aby udzielać rozgrzeszenia i ostatniego namaszczenia rannym w niebezpieczeństwie śmierci. Miałem ochotę, aby tam się udać jako mediator, ale odradzono mi to, zapewniając, że buntownicy zastrzeliliby mnie z ukrycia. Poprzestałem zatem na modlitwie do Boga za wszystkich.

Dziennik, 22.06.1848, w: PO I, t. XXI.

Hubenig opowiada:

Zamknięcie warsztatów 22 czerwca spowodowało masowe protesty – znane jako „dni czerwcowe” – trwające trzy dni w Paryżu i szybko rozprzestrzeniające się na pozostałe prowincje kraju. Armia poniosła szereg strat i tysiące robotników zginęło w zamieszkach. W Marsylii, gdzie bunty były szczególnie krwawe, biskup de Mazenod odwołał procesję Bożego Ciała, ogłaszając, że „krew francuska płynąca ulicami okryła nas żałobnym kirem".

(Alfred Hubening, Żyjąc mocą Ducha Świętego, s. 225).

"Jak powstrzymać przemoc, grabieże i zamieszki? Sposobem na ich powstrzymanie jest upewnienie się, że ludzie mają rzeczy, których potrzebują, aby się rozwijać" (Alicia Garza).

(tł. R. Tyczyński OMI)

przez koordynator

Komentarz do Ewangelii dnia

Piotrowi wydaje się, że siedem razy przebaczyć komuś, to już dużo, że jest to maksimum tego, co jesteśmy w stanie znieść. Ale jak dobrze się przyjrzymy, to Piotr wydaje nam się wspaniałomyślny w porównaniu z człowiekiem z przypowieści, który spotkawszy swojego znajomego, który był mu winien sto denarów, „chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: «Oddaj, coś winien!»” (Mt, 18, 28), nie słuchając jego błagania i obietnicy, że zapłaci.  Podsumowując, człowiek albo odmawia przebaczenia, albo dokładnie liczy koszty w zamian za nie. Doprawdy, kto by powiedział, że otrzymamy od Boga przebaczenie ponawiane bez końca i bez granic. Przypowieść mówi: „Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował” (Mt 18,27). A dług był bardzo duży. Przypowieść, której się przyglądamy, kładzie nacisk na styl, w jakim Bóg udziela przebaczenia. Po przywołaniu do porządku swojego opieszałego dłużnika i pokazaniu mu powagi sytuacji, zmiękł nagle za sprawą jego skruszonej i pokornej prośby: „sługa upadł przed nim i prosił go: «Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam». Pan ulitował się...“ (Mt 18,26-27). Ta sytuacja uwypukla to, co każdy z nas wie z własnego doświadczenia i z głęboką wdzięcznością: że Bóg bezgranicznie przebacza żałującemu i nawróconemu. Negatywne i smutne zakończenie tej przypowieści mimo wszystko oddaje hołd sprawiedliwości i ukazuje prawdziwość innej wypowiedzi Jezusa: „Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie” (Łk 6,38). „Ten, który przebacza i ten któremu się przebacza znajdują się w kluczowym momencie, jest nią godność” (Święty Jan Paweł II). Panie Jezu, przymnóż nam łaski wybaczania i miłowania.

(S. Stasiak OMI)

przez koordynator

Namibia: Młodzież pochylała się nad znaczeniem "Fiducia Supplicans"

Młodzież z Namibii, związana z duszpasterstwem misjonarzy oblatów, nie tylko poznaje charyzmat św. Eugeniusza, ale również zgłębia doktrynę Kościoła. Podczas ostatniego spotkania formacyjnego tematem była deklaracja "Fiducia supplicans" o duszpasterskim znaczeniu błogosławieństw. Duszpasterz wspólnoty, o. Olaf Kandjimi OMI, wyjaśnił, że w doktrynie Kościoła w tej materii nic się nie zmieniło. Przypomniał również duszpasterskie i teologiczne znaczenie różnych błogosławieństw.

(pg/zdj. OMI & Youth in Namibia)

przez koordynator

Ukraina: Z emigracji wrócił jako kapłan - teraz jest kapelanem

Nazywam się ojciec Andrii Havlich, jestem Misjonarzem Oblatem Maryi Niepokalanej. W tej chwili należę do wspólnoty oblatów przy parafii św. Mikołaja w Kijowie. Pragnę podzielić się pokrótce moją służbą jako kapelana wojskowego.

Ze względu na sytuację życiową przez wiele lat mieszkałem za granicą, najpierw jako emigrant, później jako kleryk, następnie jako zakonnik, kapłan-misjonarz. Święcenia kapłańskie przyjąłem w grudniu 2018 roku w Madrycie. W latach 2019-2022 pełniłem posługę kapłańską i misjonarza w południowej Hiszpanii. We wrześniu 2022 wróciłem na Ukrainę. Po przybyciu na Ukrainę, w czasie wojny rozpocząłem pracę w Katolickiej Telewizji Słowa Wiecznego EWTN, ale byłem też otwarty na służbę wojskową. Tym samym od lata 2023 roku na prośbę dowódcy Legionu Międzynarodowego rozpocząłem posługę duszpasterską dla hiszpańskojęzycznych katolików wojskowych w parafii św. Mikołaja w Kijowie.

Ukraina: Oblaci na froncie...

Obecną posługę kapelana HSP [Chrześcijańska Służba Ratownicza - przyp. red. Powstała na zasadzie wolontariatu różnych denominacji chrześcijańskich przed sformalizowaniem posługi kapelana w ukraińskim wojsku] łączę z pracą duszpasterską z młodzieżą naszej parafii. Od października 2023 r. wspólnie z młodymi podjęliśmy kilka inicjatyw, głównie odwiedzając żołnierzy podczas rehabilitacji w kijowskich szpitalach. Pierwsza inicjatywa zrodziła się w październiku 2023 roku podczas Diecezjalnego Spotkania Młodzieży, wsparła nas Caritas-Spes Ukraina, w ten sposób rozpoczęliśmy odwiedziny żołnierzy. To było nasze pierwsze doświadczenie. Tytuł tego projektu brzmiał: „Od serca do serca”.

Ukraina: Młodzież dla obrońców ojczyzny [WIDEO]

Następnie odwiedzaliśmy wojsko w szpitalu MSW. Były to spotkania, podczas których młodzież z naszej parafii nawiązała kontakt z bohaterami, towarzyszyła nam siostra Reginą Polikowską (honoratką), która pracuje z młodzieżą, ponadto dwójka młodych artystów z parafii św. Aleksandra oraz Maksym Rudenko ze wspólnoty młodzieżowej w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. Rozmawialiśmy z naszymi obrońcami, artyści na zlecenie wojska malowali im obrazy, graliśmy w gry planszowe, spędzaliśmy razem czas, dzieląc się naszymi historiami, a później obdarowaliśmy żołnierzy prezentami, dziękując im serdecznie za poświęcenie i odwagę .

Pojawiały się kolejne inicjatywy, które przygotowywała młodzież z naszej parafii św. Mikołaja w Kijowie. Na święta Bożego Narodzenia postanowiliśmy odwiedzić naszych obrońców na rehabilitacji z kolędami i prezentami. Tytuł tej inicjatywy brzmiał: „Podziel się radością Bożego Narodzenia z wojskiem”. Tym razem wybraliśmy inny szpital, odpowiadając na zaproszenie jednej z naszych parafianek. W tym szpitalu przebywali jej bracia, którzy potrzebowali wsparcia i mieli poważne obrażenia. Aby zebrać fundusze, młodzi ludzie z parafii św. Mikołaja zorganizowali świąteczną loterię z nagrodami. Parafianie bardzo aktywnie i hojnie wsparli tę ideę modlitewnie i finansowo. Proboszcz, o. Paweł Wyszkowski OMI, przekazał w imieniu parafii nagrody na loterię Bożonarodzeniową. Warto podkreślić, że na kolędowanie w szpitalu mogła wybrać się niewielka grupa młodych ludzi, ale ogółem w inicjatywie wzięło udział znacznie więcej osób. Część młodych ludzi zaprojektowała i wykonała losy na loterię, inni je rozdawali, część poszła na zakupy po prezenty, kolejni dostarczyli potrzebne rzeczy do torebek z prezentami. Ogólnie rzecz biorąc, ci, którzy nie mogli odwiedzić wojska, mieli obowiązek modlić się za żołnierzy w trakcie rehabilitacji.

Ukraina: Duńczyk, lekarz, katolik...

Zebraliśmy się więc w małej grupie z młodzieżą i odwiedziliśmy naszych żołnierzy w szpitalu. Tym razem chodziliśmy od budynku do budynku, kolędując i rozdając prezenty. W miarę możliwości młodzi ludzie rozmawiali z żołnierzami, dziękowali im za wszystko i życzyli szybkiego powrotu do zdrowia. Ponieważ zostało nam jeszcze trochę środków, po zastanowieniu się z młodzieżą, jak je zagospodarować, postanowiliśmy udać się do szpitala MSW. Funduszy nie było wystarczająco dużo, ale jedna dziewczyna z naszej parafii, Wiktoria, chciała przekazać środki na tę nową akcję, co pomogło nam dokonać niezbędnych zakupów na prezenty. Wsparli nas także finansowo dobroczyńcy z parafii św. Aleksandra. Otrzymaliśmy środki na zakup słodyczy, soków i owoców na spotkanie z wojskiem. Również i tym razem spotkanie z obrońcami odbyło się w niezwykle ciepłej i radosnej atmosferze. Oprócz spotkania przy stole, młodzież rysowała obrazy, aby później zaprezentować je żołnierzom. Do malowania włączyło się także wojsko, a artystka Tanya Anushekvych czuwała nad poprawnym wykończeniem prac. Za wszystko dzięki Bogu, darczyńcom i młodzieży parafii św. Mikołaja!

(OMI Ukraina/tł. pg)

przez koordynator

Z listów św. Eugeniusza

REWOLUCJA ZAWSZE JEST CZYMŚ SMUTNYM

Rewolucja zawsze jest czymś smutnym. Przyjmujemy wszystko z ręki Boga. On doda nam siły, aby wytrzymać doświadczenia, które są zarezerwowane dla nas. Spotęgujcie modlitwy za nas, którzy będziemy na linii walki, i spokojnie cieszcie się ze swego spokoju, żeby dobrze służyć Bogu i Kościołowi.

List do o. Augustina Gaudeta w Montrealu, Kanada, 29.04.1848, w: PO I, t. I, nr 94.

Hubenig ukazuje nam kontekst wydarzeń we Francji w 1848 roku:

W Marsylii Émile Olivier ustanowił trybunał pojednawczy dla rozpatrywania skarg robotniczych, pierwszy tego rodzaju we Francji. Ale może najlepszym sprawdzianem dobrej woli nowego rządu było planowanie tworzenia subsydiowanych ateliers nationaux – uspołecznionych warsztatów państwowych, które miałyby zaspokoić potrzeby biedaków w Paryżu. Pomysłodawcą był socjalista Ludwik Blanc i według niego oznaczało to zatrudnienie około 50-60 tysięcy bezrobotnych mężczyzn i kobiet w zakładach prowadzonych przez robotników za 2 franki dziennie. Niestety, brak odpowiedniego przygotowania, doświadczenia, a przede wszystkim sabotowanie programu przez burżuazję skazały projekt ten od samego już początku na niepowodzenie.

Pod koniec maja robotnicy stali się jeszcze bardziej sfrustrowani. Dali zatem rządowi trzy miesiące, podczas których gotowi byli jeszcze bardziej zacisnąć pasa, ale potem spodziewali się poprawy i zmian. Kiedy jednak pod wpływem paniki, jaka ogarnęła wiele sektorów ekonomiczno-przemysłowych, sytuacja jeszcze bardziej się pogorszyła.

(Alfred Hubening, Żyjąc mocą Ducha Świętego, s. 225).

"Kiedy rewolucja przemysłowa w XIX wieku doprowadziła do szybkiego wzrostu bogactwa, żądania pracowników dotyczące sprawiedliwego udziału w bogactwie, które stworzyli, zostały spełnione dopiero po zamieszkach i strajkach" (J. Orr).

(tł. R. Tyczyński OMI)

przez koordynator

Komentarz do Ewangelii dnia

Relacja Jezus-uczniowie oparta jest na fundamencie bezgranicznej miłości i zaufania. Bo miłość to obecność. Gdy kochamy szczerze, to wszystko, co robimy dla osoby, na której nam zależy, jest pełne ofiarności i zaangażowania. Dostrzegamy diametralną różnicę naśladowania kogoś z przymusu, bo tak trzeba, a chodzeniem z miłości, bo to charakteryzuje przyjaźń. Tylko postawa przepełniona miłością jest autentycznym świadectwem wiary w Boga. „Dziecko!, stajnia! Proste rzeczy, pokora Boga, taki jest boski styl, nigdy nie jest to spektakl. Dobrze byłoby w tym Wielkim Poście pomyśleć w jaki sposób Pan pomógł nam w życiu, w jaki sposób Pan nas uratował, a wówczas zobaczymy, że zawsze to były proste rzeczy” (papież Franciszek). Tak, o Panie, nasz Mistrzu, prowadź nas drogami Twojej miłości, aby owa moc kochania była większa i bardziej przynosiła w nas i przez nas jak największe owoce.

(S. Stasiak OMI)

przez koordynator