Australia: Święcenia diakonatu [GALERIA]
W oblackim scholastykacie w Melbourne w Australii odbyła się ceremonia święceń diakonatu. Szafarzem sakramentu był bp Mark Edwards OMI, ordynariusz diecezji Wagga-Wagga. Przez liturgiczny gest nałożenia rąk przekazał sukcesję apostolską scholastykowi Jeanowi Baptiste Ha Thanh Luan OMI. Oblat pochodzący z Wietnamu został wyświęcony na diakona.
Poznaj oblatów – bezpłatne rekolekcje powołaniowe
Prowincja Australii liczy blisko 40 misjonarzy oblatów. Do jurysdykcji jej podległych należy m.in. Delegatura w Chinach.
(pg/zdj. St Mary’s Scholasticate – OMI Australia)
Obra: Oblackie seminarium i webinar o Konstytucjach i Regułach
Z inicjatywy Międzynarodowego Scholastykatu w Rzymie zorganizowano webinar na temat oblackich Konstytucji i Reguł. Okazja jest zbliżająca się 200. rocznica zatwierdzenia przez Kościół Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Oznacza to, że Stolica Apostolska potwierdziła, że ideał życia przekazany przez św. Eugeniusza de Mazenoda, jest drogą do świętości chrześcijańskiej.
Paweł Gomulak OMI: Po co oblaci? Kowboje czy misjonarze…
W spotkaniu online wzięli również udział scholastycy z Polskiej Prowincji oraz klerycy, którzy kształcą się w obrzańskim seminarium z innych jurysdykcji Zgromadzenia. Tematem pierwszego spotkania była Konstytucja 48., która dotyczy życia wspólnotowego.
Normalnym miejscem oblackiej formacji jest apostolska wspólnota, w której wszyscy członkowie biorą udział w procesie wzajemnej ewangelizacji. Wspierają się i zachęcają, tworząc w ten sposób atmosferę zaufania i wolności, w której wszyscy nawzajem pobudzają się do coraz głębszego oddania się sprawie.
(pg/zdj. WSD OMI)
NINIWA: Studenci i Chatka Oblatka
Oblackie Duszpasterstwo Młodzieży to nie tylko Festiwal Życia, choć jest to jedno z najważniejszych wydarzeń dla Kościoła w Polsce. To codzienna obecność wśród młodszej i starszej młodzieży: działalność Oblackiego Centrum Młodzieży w Lublińcu-Kokotku, rekolekcje wyjazdowe oraz różne inicjatywy. Jedną z nich jest Chatka Oblatka. Młodzież po raz kolejny wyruszyła na Baranią Górę.
(pg)
prof. Jarosław Różański OMI: Oblaci na wszystkich kontynentach
Dynamizm oblackiej ewangelizacji misyjnej został zahamowany przez II wojnę światową i trudny czas tuż po niej. Ważna dla działalności misyjnej okazała się zmiana polityki rządu wobec posyłania misjonarzy, dokonana w połowie lat sześćdziesiątych XX w. Pozwoliło to na wznowienie działalności misyjnej. Ten czas dobrze wykorzystali polscy oblaci, angażując się w misje najpierw w Kamerunie i na Madagaskarze, a później w wielu innych krajach świata - pisze w Misyjnych Drogach o. prof. Jarosław Różański OMI. Artykuł znajdziemy również na misyjne.pl
Północna Kanada
Powodowany apostolską gorliwością św. Eugeniusz de Mazenod, założyciel oblatów, w 1841 r. posłał grupę pierwszych sześciu współbraci do Kanady, gdzie szybko rozwinęli placówki oraz misje wśród Indian iInuitów. Wiele nazw jezior, miast, rzek i regionów do dziś nosi imiona misjonarzy. Znaleźć można także Jezioro de Mazenoda. W trudną pracę ewangelizacyjną wśród Indian i Inuitów włączyli się także polscy oblaci. Początkowo zasadniczą ich grupę stanowili bracia zakonni, począwszy od Sługi Bożego Antoniego Kowalczyka. Praca braci była dla działalności misyjnej nieoceniona, gdyż brak jakiejkolwiek infrastruktury utrudniał transport i zaopatrzenie, a było ono konieczne nie tylko dla pracy misjonarzy, ale przede wszystkim dla dzieł socjalnych, takich jak szkoły i szpitale. Pierwszym legendarnym polskim kapłanem-oblatem na tym terenie był o. Leon Mokwa, który przepracował ponad pięćdziesiąt lat wśród Indian. Druga wojna światowa przerwała wyjazdy polskich oblatów na misje wśród Indian i Inuitów. Zostały one wznowione pod koniec lat osiemdziesiątych XX w. W sumie od końca XIX w. do dzisiaj w północno-zachodniej Kanadzie wśród Indian i Inuitów pracowało 30 polskich oblatów (10 braci zakonnych i 20 kapłanów). Od 2013 r. diecezją Churchill-Zatoka Hudsona kieruje polski oblat bp Wiesław Krótki.
Cejlon (Sri Lanka)
W 1847 r. św. Eugeniusz de Mazenod odpowiada na prośbę bp. Horacego Bettachiniego z Kolombo, posyłając misjonarzy na Cejlon. Pierwszym polskim oblatem na Cejlonie był br. Józef Andrzejewski, który pracował tam w latach 1909–1939. Po nim na wyspę trafiło dwunastu innych. Pracę niektórych przerwała wojenna tułaczka, inni pozostali tam do śmierci. Polskimi oblatami o najdłuższym stażu misyjnym na Sri Lance byli brat Stefan Wyryma i o. Andrzej Cierpka.
Paweł Biegański OMI: Z Holandii na Cejlon – misja brata „Whisky” [blog]
Południowa Afryka
Na początku 1850 r. Kongregacja Rozkrzewiania Wiary zwróciła się z prośbą do oblatów, by podjęli się misji w Południowej Afryce. Polscy oblaci dołączyli do współbraci na terenie Południowej Afryki już w 1898 r. Do tego kraju przybył pierwszy polski oblat, br. Józef Cyrys, który spędził tam sześćdziesiąt lat. Po II wojnie światowej w RPA pracowało krótko tylko dwóch oblatów.
Kamerun
Pierwsza grupa polskich oblatów dotarła do Guider 4 lutego 1970 r. Tworzyli ją ojcowie Tadeusz Krzemiński, Czesław Szubert, Józef Leszczyński oraz Eugeniusz Juretzko. Dołączyli do niej pracujący od kilku lat w tym regionie dwaj polscy oblaci urodzeni we Francji: o. Paweł Michalak i o. Feliks Strużek, tworząc tzw. grupę polską. W latach 1971–1975 jej liczebność wzrosła do 15 osób, wśród których było dwóch kleryków odbywających staże misyjne. W 1975 r. ta niewielka grupa obsługiwała już osiem stałych stacji misyjnych oraz 215 wspólnot chrześcijańskich w buszu. Z tego połowa misji i aż 63 wspólnoty w buszu zostały założone przez polskich oblatów. Na terenie powierzonym polskim oblatom do ewangelizacji istniały już trzy dobrze zorganizowane misje: Guider, Lam i Bidzar w kraju Gidarów. Misjonarz z Guider dojeżdżał także do kraju Dabów, do wioski Mandama. Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych polscy oblaci przejęli cztery kolejne misje: Poli, Fignolé, Ndingtire i Karna-Mbé w diecezji Ngaoundéré. Polscy oblaci nie ograniczyli się do przejęcia wcześniej założonych misji. Pierwszą placówką, założoną od podstaw przez polskich oblatów, była misja w Figuil. Budowę materialnych podstaw misji rozpoczęto w lipcu 1973 r. Po mianowaniu o. Eugeniusza Juretzko ordynariuszem diecezji Yokadouma (20 maja 1991 r.) polscy oblaci przejęli misję w Salapoumbé w jego diecezji. Ponadto założyli także dwie placówki w diecezji Yokadouma: Garigombo-Ngoundi oraz parafię Nôtre Dame de la Paix w mieście Yokadouma. Ogółem w latach 1970–2019 w Kamerunie pracowało 69 polskich oblatów.
Madagaskar
Działalność na Madagaskarze została zapoczątkowana 3 grudnia 1980 r. przez pięciu polskich oblatów. W pierwszych latach oblaci skoncentrowali się na misjach przejętych od francuskich montfortanów w południowej części diecezji Toamasina (Tamatave), położonej na wschodnim wybrzeżu wyspy, zamieszkałym głównie przez grupę etniczną Betsimisaraka. Były to najpierw misje w Marolambo i Ambinanindrano, a następnie w Mahanoro i Masomeloka. W 1987 r. objęli pierwszą placówkę w Toamasina, stolicy diecezji oraz głównym mieście wschodniego wybrzeża.
Napływ kandydatów do zgromadzenia był duży. Zmusiło to oblatów do tworzenia regularnych domów formacyjnych: prenowicjatu, nowicjatu oraz wyższego seminarium duchownego. Te potrzeby zadecydowały o założeniu kolejnych placówek w Toamasina, a później także w Antananarywie. Następnie utworzyli od samych podstaw dwie miejskie parafie – w Toamasina i Fianarantsoa. Ich chlubą było także założenie ośrodka ewangelizacji audiowizualnej OMIFilm. O dojrzałości młodej wspólnoty malgaskiej świadczy też fakt posłania pierwszych misjonarzy poza granice kraju. Polscy oblaci objęli także placówki na wyspie Réunion oraz założyli misje w Morondavie i Befasy nad Kanałem Mozambickim.
Ameryka Południowa, Afryka Wschodnia i Azja
W 1991 r. polscy oblaci rozpoczęli misje w Paragwaju. Ich posługa szybko przeniosła się do Argentyny, Brazylii, Urugwaju, Wenezueli, Meksyku. W 2014 r. ordynariuszem diecezji Zé-Doca w Brazylii został polski oblat o. Jan Kot. W 1993 r. oblaci z prowincji polskiej rozpoczęli pracę w Hongkongu. Byli to Polacy i Malgasze. Chociaż obecnie nie jest możliwe prowadzenie działalności misyjnej poza Hongkongiem, oblaci czasowo pracują także na terenie Chin, jako nauczyciele. W 1997 r. oblaci kanadyjscy rozpoczęli pracę misyjną w Kenii. Polscy oblaci czasowo pracowali także na Saharze Zachodniej, w Tajlandii i Pakistanie. W 1996 r. Stolica Apostolska powierzyła polskim oblatom założenie misji w Turkmenistanie. W 1997 r. jej przełożonym został o. Andrzej Madej.
Praca w tym kraju polega głównie na obecności, modlitwie z małą grupą katolików oraz „odszukiwaniu śladów wiary” – jak to określił o. Andrzej Madej. Kto wie – może kolejny będzie Kazachstan?
Turkmenistan: Nuncjusz pukał do 28 zgromadzeń – zgodzili się oblaci
Tekst pochodzi z Misyjnych Dróg/ misyjne.pl
Lubliniec: Katecheza po angielsku
W Katolickim Zespole Szkolno-Przedszkolnym im. św. Edyty Stein w Lublińcu prowadzonym przez Fundację Edukacji Katolickiej odbyła się lekcja religii w języku angielskim. Uczennice klasy VI przygotowały katechezę dla uczniów klasy II. Pod czujnym okiem katechety opowiedziały o Maryi i historii narodzenia Jezusa. To pierwsza taka inicjatywa w szkole przy oblackim domu zakonnym w Lublińcu.
Odbudowa szkoły katolickiej w Lublińcu [WIZUALIZACJA]
Szkoła katolicka im. św. Edyty Stein istnieje od 2000 roku. Najpierw prowadziło je Katolickie Stowarzyszenie Wychowawców, od października 2022 roku organem prowadzącym jest oblacka Fundacja Edukacji Katolickiej.
24 września 2020 roku w wyniku pożaru skrzydła klasztornego, w którym mieściła się placówka, szkoła znalazła się w trudnej sytuacji. Do czasu odbudowy skrzydła klasztoru, uczniowie korzystają z pozostałych pomieszczeń klasztornych.
Lubliniec: „To największy nasz atut – jesteśmy szkołą katolicką”
(pg/zdj. szkoła katolicka w Lublińcu)
Kędzierzyn-Koźle: Młodzi dla Polaków na Wschodzie
Po raz kolejny młodzież ze Stowarzyszenia Patriotyczny Kędzierzyn-Koźle kwestowali na rzecz Polaków na Kresach Wschodnich. Zbiórka darów i środków pieniężnych odbyła się przed oblacką parafią na Pogorzelcu w Kędzierzynie-Koźlu.
(pg/zdj. OMI Kędzierzyn-Koźle)
Z listów św. Eugeniusza
NIECH SPRAWIEDLIWOŚĆ INSPIRUJE
Religia, której cele są nadrzędne w stosunku do interesów tego świata, tak jak dusza góruje nad ciałem, pokazuje nam również swoją stałą więź łączącą nas z ojczyzną...
Panie udziel Kościołowi, aby sprawiedliwość inspirowała wszystkie postanowienia, które zostaną podjęte w jego sprawie! Wtedy, w ramach kontaktu z nowymi instytucjami lub w ufnej postawie wobec nich, będzie mógł przekazać im coś z tej żywotnej cnoty, która wypływa z jego łona. Wtedy to, co jest chore w społeczeństwie, zostanie uleczone, a boska moc zostanie nadana temu, co musi przetrwać. Wtedy i tylko wtedy, spojrzenie Boga spocznie z upodobaniem na dziele Jego miłosierdzia, jak to miało miejsce w przeszłości, gdy widział, że działanie Jego stwórczego słowa było dobre: «Bóg widział, że było dobre» (Rdz 1, 10), a niebiańskie błogosławieństwo zstąpi potężne i ciągłe, aby dzięki mocy pokój panował wśród nas, a pod ochroną naszych praw obfitość dóbr: «Niech pokój panuje w waszych murach i bezpieczeństwo w waszych pałacach».
List pasterski biskupa Marsylii z racji wyborów powszechnych i zbliżającego się posiedzenia zgromadzenia narodowego, 20.03.1848.
"W świecie, który może powiedzieć, że głos się nie liczy... liczy się, ponieważ każda osoba ma nieskończoną wartość w oczach Boga... Twój głos jest deklaracją wartości jako osoby i obywatela" (Dr James Dobson).
Komentarz do Ewangelii dnia
Świętujemy dzień Katedry Świętego Piotra. Od IV wieku tym świętem Kościół chce zwrócić uwagę na fakt, że jako dar Chrystusa dla nas, Wspólnota Jego Kościoła wsparta jest na „księciu Apostołów”, który cieszy się szczególną boską pomocą w realizacji tego zadania. Tak to przedstawił Pan w Cezarei Filipowej: „powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój”(Mt 16,18). W rzeczywistości, „tylko Piotr jest wybrany, by stać przed powołaniem wszystkich narodów, wszystkich Apostołów i wszystkich ojców Kościoła” (św. Leon Wielki). Od początku swego istnienia Kościół korzysta z posługi Piotrowej. I tak Piotr i jego następcy przewodniczą dobroczynności, są źródłem jedności i mają za zadanie utwierdzanie w wierze i prawdzie swych braci. Jezus po zmartwychwstaniu potwierdził tę misję Szymonowi Piotrowi. Ten, który w głębokim żalu wypłakał trzykrotne zaparcie się Jezusa teraz wypowiada potrójny manifest miłości: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham” (J 21,17). Wówczas św. Piotr doświadcza, że Jezus Chrystus nie wyparł się go i trzykrotnie potwierdził to w nadanym mandacie apostolskim, który wcześniej został mu ogłoszony: „Paś owce moje!”(J 21,16.17). Misja ta nie wynika z własnej zasługi. Tu chodzi o najwyższy „stopień” otrzymany od Boga, aby służyć w miłości i z miłością. Kierując Wspólnotą Kościoła i utwierdzać wiarę w tym zagubionym świecie. To z tego powodu Biskup Rzymski, kiedy podpisuje wydawane przez siebie pisma, czyni to z następującym honorowym tytułem: Servus servorum Dei, czyli Sługa sług Bożych.
(S. Stasiak OMI/zdj. sanktuarium-cieszecin.pl)
Spotkanie przedstawicieli redakcji misyjnych
W programie spotkania zaplanowane są dyskusje na temat wyzwań stojących przed czasopismami misyjnymi - informuje misyjne.pl. Przedstawiciele redakcji podejmują też temat współpracy i wymieniają doświadczenia z rynku wydawniczego. Przewidziana została także część szkoleniowo-warsztatowa. Prelegenci, wśród których są ks. Andrzej Danilewicz SVD, Mateusz Miernik (KUL), ks. Wiesław Przyczyna oraz Magdalena Jankosz, przedstawią najważniejsze aspekty dotyczące warsztatu dziennikarskiego.
To dobra okazja do tego, aby po raz pierwszy spotkać się w takim gronie, zaprezentować swoją działalność, podzielić się osiągnięciami i wyzwaniami, pomyśleć o ewentualnych formach współpracy – mówi o. Andrzej Danilewicz SVD, odpowiedzialny za organizację wydarzenia z ramienia Komisji Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich ds. Misji i Kontaktów z Polonią.
Wykład o zasadach pisowni słownictwa religijnego w teorii i praktyce poprowadzi ks. prof. dr hab. Wiesław Przyczyna, przewodniczący międzynarodowej Komisji Języka Religijnego, a dr Magdalena Jankosz z UPJPII przybliży zasady pisowni słownictwa religijnego z perspektywy redaktora i korektora.
W Polsce funkcjonuje obecnie osiemnaście redakcji czasopism misyjnych. Piętnaście z nich jest reprezentowanych podczas spotkania. Są to: „Amahoro”, „Animator”, „Echo z Afryki i innych kontynentów”, „Misje”, „Misje Dzisiaj”, „Misje Salezjańskie”, „Misjonarz”, „Misjonarze Kombonianie”, „Misyjne Drogi”, „My a Trzeci Świat”, „Nasze Misje Franciszkańskie”, „Posyłam Was”, „Świat Misyjny”, „Wiadomości Misyjne”, „Wokół Misji Franciszkańskich”, „Wrota Afryki”.
Historia powołania - o. Karol Lipiński OMI [WIDEO]
https://www.facebook.com/wierszyna/videos/1425737954816195