omi

7 czerwca 2018

PAPIEŻ WYPOWIADA SWE OSOBISTE WSPARCIE DLA RODZINY, KTÓREJ JEST PRZEŁOŻONYM.

We wrześniu 1831 roku papieżem został Grzegorz XVI. Eugeniusz wysłał mu list odnośnie oblatów, dla których jest przełożonym.

Biskup Rzymu odpowiedział na mój list z Fryburga we wzruszającym i prawdziwie ojcowskim stylu swych poprzedników. Przekażę ci jak najszyb­ciej kopię tego cennego dla naszego Zgromadzenia dokumentu. Przeczytacie go wraz z całą wspólnotą. Z pewnością będziecie tak samo jak my poruszeni. Papież zechciał własnoręcznie podpisać list, co stanowi wyraźny znak jego protekcji i niezwykłego przywileju, co podkreślam ku naszemu pocieszeniu.

Jak już wspomnieliśmy wcześniej Eugeniusz zawsze miał wielki szacunek do papieża. Dlatego ten list od papieża bardzo wiele dla niego znaczył.

Nie znam na tym padole ziemskim większego zaszczytu niż aprobata i zachęta z ust Wikariusza Jezusa Chrystusa, zarządzającego w ten sposób bezpośrednio rodziną, której jest przewodnikiem, tak jak zarządza całym Kościołem, nakreślając mu drogę, jaką ma kroczyć, i w pewnym sensie przy­kładając pieczęć nieomylności, zarówno do jego trwania, jak i do jego dzieł.

List do Hipolita Courtèsa, 07.01.1832, w: EO I, t. VIII, nr 413.

Jako zgromadzenie, aż po dzień dzisiejszy odczuwamy docenienie, uznanie i zachęty następców Piotra:

W czasie, gdy wasza Rodzina zakonna wchodzi w trzeci wiek istnienia, niech Pan pozwoli wam napisać nowe karty historii ewangelicznie, jak te zapisane przez waszych współbraci, którzy w minionych dwustu latach dali świadectwo – niejednokrotnie także swoją krwią – o wielkiej miłości do Chrystusa i do Kościoła. Jesteście Misjonarzami Oblatami Maryi Niepokalanej. To imię, które święty Eugeniusz nazwał „paszportem do Nieba” niech będzie dla was stałym zobowiązaniem w pełnieniu misji. Niech Madonna umacnia wasze kroki, szczególnie w chwilach doświadczeń. Proszę was także o modlitwę za mnie, a na waszej drodze niech wam zawsze towarzyszy moje błogosławieństwo, którego z serca udzielam wam i całemu waszemu Zgromadzeniu”.

Papież Franciszek do Misjonarzy Oblatów, wrzesień 2016 roku

przez omi

6 czerwca 2018

PONIEWAŻ NIE PRZYSZEDŁ Z PASTUSZKAMI, BĘDZIE MÓGŁ IŚĆ W SZEREGU Z KRÓLAMI.

Brat Fryderyk Mouchel już jako kapłan wstąpił do nowicjatu. Kiedy nadszedł czas złożenia oblacji, Eugeniusz miał nadzieję, że nastąpi to w Boże Narodzenie lub w Objawienie Pańskie. Sam składając śluby w ubóstwie i posłuszeństwie przedstawił siebie jako własność Jezusa.

On natomiast znalazłby pocieszenie, czyniąc ofiarę Zbawicielowi przy Jego żłobku, w cudowną noc Jego pojawienia się na świecie. Nie chcę go jednak zbytnio oddalać od tajemnicy, którą powinien był tak bardzo uszanować swą ofiarą. Chry­stus pozostaje zawsze biedny i posłuszny, nawet pokazując się tym, którzy przybyli wielbić Go do Betlejem. Ponieważ nie przyszedł z pastuszkami, będzie mógł iść w szeregu z królami i ofiarować wraz z nimi złoto, kadzi­dło i mirrę.

List do ojca Jeana Baptiste Mille, 19.12.1831, EO I, t. VIII, nr 412.

Brat Mouchel w rzeczywistości przyłączył się do orszaku oblatów i był gorliwym misjonarzem. Zob. https://www.omiworld.org/fr/lemma/mouchel-frederic-pompee-fr/

przez omi

5 czerwca 2018

ŁASKA DRUGIEGO WEZWANIA

W poprzedniej refleksji Eugeniusz napisał do superiora odpowiedzialnego za formację o bracie Saluzzo, który miał wątpliwości co do swojego powołania. Teraz Eugeniusz pisze bezpośrednio do młodego człowieka:

… nie zwierzyłeś mi się z żadnej przykrości, przeciwnie, w czasie mego pobytu w Billens zaświadczałeś o swoim zadowoleniu. Nagle twe dyspozycje ulegają zmianie, przedstawiane racje są tak żałosne, że nikt przy zdrowych zmysłach nie zwróciłby na nie najmniejszej uwagi. A przecież chodziło tylko o zwyczajne zrezygnowanie z powołania.

Teraz trwasz w niewierności. Wyrok, jaki nasz Pan wydał wcześniej na tych, którzy oglądają się do tyłu, jak już przyłożyli rękę do pługa, nie przeraża cię, chociaż twoje przytaczane motywy są mniej więcej takiego pokroju jak te, które nie uratowały młodzieńca z Ewangelii przed klątwą

Zbawiciela. To wielkie nieszczęście, ale nie możemy mu przeszkodzić. Bolejemy nad utraceniem ciebie, lecz przed Bogiem będziemy niewinni, gdy uczynimy wszystko, co w naszej mocy, by odwieść cię od rozwiąza­nia podpowiedzianego ci ewidentnie przez wroga twego zbawienia. Po­zwalam więc, abyś opuścił Billens, abyś porzucił te wszystkie anioły, któ­rych już sama obecność chroniła twą chwiejną cnotę. Najpierw pojedziesz do Notre-Dame du Laus, by do czasu otrzymania nowego rozkazu za­mieszkać pod płaszczem naszej Dobrej Matki. To ostatni sposób, do jakie­go się uciekam w celu ratowania cię. Przybądź tam z czystym sercem, wezwij z żarliwością tę wszechmocną patronkę; poproś ją, aby oświeciła z góry przewodnika, którego ci wskażę w tym świętym miejscu, a tobie dała prostotę i uległość, jakich potrzebujesz w tym decydującym momen­cie życia.

List do brata Saluzzo, 08.12.1831, w: EO I, t. VIII, nr 411.

przez omi