1 maja 2018

TROSZCZYMY SIĘ O NASZE ZBAWIENIE

Przypomnijmy sobie kontekst naszych codziennych rozważań: Eugeniusz podczas rekolekcji w 1831 roku, codziennie podczas rekolekcji, rozważa Konstytucje i Reguły. Przez ich pryzmat spogląda na swoje życie oraz na życie swej misjonarskiej rodziny, której główną troską jest nasze zbawienie. Misjonarze głoszą Ewangelię i prowadzą innych, ale sami narażają się na niebezpieczeństwo wypalenia lub zagubienia, jeśli nie żyją Regułą. Łacińskie słowo reguła (regularność) oznacza zachowywać ducha i normy Reguły. Zawsze pamiętajmy, że regułą reguł jest Ewangelia a Konstytucje i Reguły wszystkich zgromadzeń zakonnych są niczym innym jak tylko medytacją i zastosowaniem Ewangelii. Tak więc to, co święty Eugeniusz mówi i Regule, każdy może zastosować do lektury Ewangelii.

A zatem skoro jest nam drogie nasze zbawienie, jeśli nie chcemy ryzykować, że głosząc innym, sami zostaniemy potępieni, wystrzegając się najmniejszej odrazy, aby poddać siebie tej regularności utwierdzającej w cnocie nasze dusze

Normalne życie wspólnotowe pomaga członkom w regularnym życiu Ewangelią:

szczerze żałujmy, że obowiązki, które nakłada na nas miłość, tak często i na tak długo odłączają nas od wspólnoty, w której panuje owa regularność, i wbrew naszej woli przez większą część roku pozbawiają nas dobrodziejstwa jej zbawiennego wpływu”.

Zapiski rekolekcyjne, październik 1831, w: EO I, t. XV, nr 163.


Raport o stanie delegatury

Podczas pielgrzymki oblatów z Ukrainy i Rosji, w czwartek 12 kwietnia przedstawiony został raport o stanie delegatury. Oto jego skrót:

Przez ostatnie lata delegatura ukraińska przeszła niełatwą drogę rozwoju. Było wiele radosnych, inspirujących wydarzeń. W 2014 r. obchodziliśmy jubileusz 25-lecia obecności oblatów na Ukrainie. Życie wspólnotowe odnowiło się dzięki programowi „triennium” przed jubileuszem 200-lecia istnienia Zgromadzenia. Rozpoczęliśmy proces beatyfikacyjny sługi Bożego o. Ludwika Wrodarczyka OMI, którego wicepostulatorem był zmarły w listopadzie ubiegłego roku o. Andrzej Maćków OMI, a obecnie jest nim o. Marek Rostkowski OMI. Przejęliśmy dwie nowe placówki – w Piatigorsku w Rosji oraz we Lwowie - parafię św. Marii Magdaleny. Jest też niemało problemów i wyzwań.

Większość naszej pracy w Delegaturze to praca duszpasterska w parafiach. Nie jest to łatwa praca – parafie są małe, katolicy są niewielką mniejszością pośród prawosławnych, protestantów czy niewierzących. Przypomniano, że w pracy duszpasterskiej trzeba kierować się sześcioma wskazówkami, charakterystycznymi dla prowadzenia parafii oblackich (wg o. generała Louisa Lougena): Iść do ubogich; formować świeckich; otaczać troską Przyjaciół Misji – powinna to być najważniejsza grupa w parafii; doceniać duszpasterstwo młodzieży; kierować się do najbardziej opuszczonych i być otwartymi na wszystkich.

Misjonarka ludowa jako ważny punkt charyzmatu zgromadzenia, również nie jest zaniedbywana – wielu oblatów delegatury głosi rekolekcje, a nawet misje. Poszukujemy oblata, który byłby misjonarzem ludowym na Ukrainie na pełny etat. Takim misjonarzem był śp. o. Andrzej Maćków OMI.

Relacje ze swojej działalności przedstawili odpowiedzialni za finanse delegatury, za powołania i formację – na Ukrainie jest obecnie trzech postulantów (kandydatów do Zgromadzenia) – oraz za pracę wśród młodzieży, w mass-mediach i w Caritasie. W tej ostatniej działalności wyróżnia się br. Sebastian Jankowski OMI, który kilka razy w tygodniu rozwozi ciepłe posiłki bezdomnym w Kijowie i organizuje specjalnie dla nich wyjazdy, rekolekcje i nabożeństwa, jak niedawno Drogę Krzyżową.

Również dobrze funkcjonuje Dom Miłosierdzia w Obuchowie – wydawanych jest ok. 300 posiłków miesięcznie. Przed obiadem czytane jest słowo Boże i głoszona krótka homilia. Świadczona jest pomoc uzależnionym od narkotyków i alkoholu oraz poszkodowanemu w wyniku pożaru.

Wreszcie podkreślono konieczność pracy z młodzieżą, w tym także pracy na rzecz powołań – trwa przecież Rok Powołań Oblackich. Oblaci mówili o zbliżającym się wiosennym spotkaniu dla młodzieży oraz o lipcowym festiwalu „Oddech życia” w Tywrowie.

(cc)


Peregrynacja relikwii Drzewa Krzyża Świętego w Łebie

Dzisiaj (piątek 13.04) rozpoczyna się peregrynacja relikwii Drzewa Krzyża Świętego w kolejnej oblackiej parafii - Łebie. Wydarzenia związane z nawiedzeniem relikwii rozpoczną się o 17.15 i potrwają aż do niedzieli wieczorem. W planie codzienne Eucharystie z możliwością ucałowania i adoracji Relikwii Drzewa Krzyża Świętego, a także wieczorne czuwania. W trakcie owych czuwań odbędą się również ceremonie, kolejno: „Zaślubin, ze Słowem Bożym”, „Otwarcia arki starego przymierza i odnowienie praw Synaju” oraz „Jedności ołtarza Nowego Testamentu”.


13 kwietnia 2018

OTO KIM POWINNIŚMY BYĆ

Nadal zgłębiamy refleksję Eugeniusza i treść jego rekolekcji o zachowywaniu oblackiej reguły życia, w której są zawarte wszystkie konstytutywne element oblackiego powołania.

W opinii Kościoła trzeba byłoby być takim po to, aby wypełnić posłannictwo, do którego zostaliśmy wezwani, i wiernie odpowie­dzieć na nasze święte powołanie. Skądinąd do takiej doskonałości trzeba dążyć ze wszystkich sił naszej duszy. Chodzi o nasze zbawie­nie. Wstępując do Zgromadzenia, dla niego żeśmy się poświęcili, dla niego zostaliśmy konsekrowani. Szczęśliwa konieczność!

Zapiski rekolekcyjne, październik 1831, w: EO I, t. XV, nr 163.

Rozważam te słowa w Roku Powołań Oblackich, a więc w nieco szerszym kontekście. W naszej prowincji w Stanach Zjednoczonych rozpoczynamy ten rok zdając sobie sprawę, że w mazenodowskiej rodzinie są osoby oraz grupy mające swoje życiowe powołanie, które są związane między sobą charyzmatem świętego Eugeniusza. Szerzej podzielę się z wami tą fascynującą przygodą.
Każdy członek rodziny ma święte powołanie związane z pewną posługą, wszystko ma związek z naszym zbawieniem oraz naszym staraniem o zbawienie najbardziej opuszczonych. W rzeczywistości to zadanie braci i ojców, miejmy zatem nadzieję, że każda osoba żyjąca charyzmatem świętego Eugeniusza zrozumie swoje własne zaangażowanie i konsekrację. Szczęśliwa konieczność!


Kongres Młodych Oblatów Regionu Europejskiego w Obrze

W ramach formacji ustawicznej, z inicjatywy CEM-u (Europejskiego Komitetu ds. Posłannictwa) i BEF-u (Europejskiego Biura Formacyjnego) organizowany jest Kongres Młodych Oblatów Regionu Europejskiego (do 5 lat po pierwszej obediencji). W tym roku odbywa się on w Wyższym Seminarium Duchownym w Obrze. Zaczyna się on dzisiaj (wtorek 3.04.2018) i potrwa do soboty. Wezmą w nim udział członkowie Administracji Generalnej z Rzymu - Radny Generalny o. Antoni Bochm OMI oraz Superior Generalny o. Louis Lougen OMI.

W programie kongresu przewidziane są wspólne modlitwy, warsztaty, prace w grupach, świadectwo pt. "moje życie śladami św. Eugeniusza" i konferencja ojca Superiora Generalnego.

(ms)


3 kwietnia 2018

EUGENIUSZ I ZMARTWYCHWSTANIE:

RADOŚĆ, KTÓRA ROZBRZMIEWAŁA W MOICH USZACH

I PRZENIKAŁA DO GŁĘBI SERCA.

W dzień Wielkanocy byliśmy w kościele o godzinie 4 rano, aby śpiewać matutinum, laudesy i prymę. Po prymie odprawiono pierwszą śpiewaną, uroczystą mszę świętą, podczas której semina­rzyści przyjęli komunię świętą…

Powróciliśmy znowu o 10.45 na drugą uroczystą mszę, podczas której także niosłem krzyż. Ceremonie skończyły się dopiero o 13.30. Nieszpory rozpoczęły się o 4.00, następnie było kazanie, a potem wystawienie i błogosła­wieństwo, krótko mówiąc, wróciliśmy do seminarium o 8.30. Su­mując to wszystko, spędziliśmy w kościele ponad dwanaście go­dzin, ale trudno będzie wam pojąć szczęście, jakiego doznałem w tym czasie, który upłynął mi jak jedna minuta. W tej wspaniałej świątyni rozkoszowałem się radością, która rozbrzmiewała w mo­ich uszach i przenikała do głębi serca.

List do matki, 4.04.1809, w: EO I, t. XIV, nr 50.


2 kwietnia 2018

EUGENIUSZ I ZMARTWYCHWSTANIE:

JAKĄ WDZIĘCZNOŚCIĄ POWINNY BYĆ PRZEPEŁNIONE NASZE SERCA NA MYŚL, ŻE TEN DOBRY MISTRZ CHCIAŁ NAS UCZYNIĆ UCZESTNIKAMI SWEGO ZMARTWYCHWSTANIA.

Eugeniusz jako seminarzysta w Seminarium Świętego Sulpicjusza, opisuje swoją radość w czasie obchodów świąt wielkanocnych.

Och!, co za wspaniała uroczystość dla chrze­ścijan, jak bardzo serce weseli się, z jaką radością łączymy się z całym niebieskim i ziemskim Kościołem, aby obchodzić chwa­lebne Zmartwychwstanie Naszego Zbawiciela. Po uprzednim towa­rzyszeniu Mu we wszystkich bolesnych okolicznościach Jego męki, po płaczu nad cierpieniem, jakie znosił z powodu naszych grze­chów, jakże pocieszający jest widok, że zmartwychwstał, że trium­fuje nad śmiercią i piekłem. Jaką wdzięcznością powinny być przepełnione nasze serca na myśl, że ten dobry Mistrz zechciał uczynić nas uczestnikami swojego zmartwychwstania, gładząc na­sze grzechy i dając nam nowe życie. Tego dnia spędziliśmy bite dwanaście godzin w kościele, nie chciałbym urwać z tego ani mi­nuty. Wydawało mi się, że jestem w niebie. Cóż to będzie za ra­dość i szczęście, jakich doświadczymy w tej błogosławionej oj­czyźnie?

List do matki, 4.04.1809, w: EO I, t. XIV, nr 50.


Co słychać w Obrze?

Dziś prezentujemy porcję zdjęć z naszego WSD w Obrze. Jak można zobaczyć poniżej, klerycy oprócz wypełniania swoich obowiązków mają również czas na nieco odpoczynku. W ostatnim czasie do Obry zawitał również ojciec prowincjał. Prezentujemy również jak w Obrze wyglądała Niedziela Palmowa.

Spotkanie z o. Tomaszem Szafrańskim

Czas wolny kleryków i wizyta ojca prowincjała


Pielgrzymka osób konsekrowanych do świętokrzyskiego sanktuarium

W ramach obchodów 200. rocznicy utworzenia diecezji sandomierskiej w wigilię święta Ofiarowania Pańskiego w sanktuarium na Świętym Krzyżu obchodzono Jubileusz Osób Konsekrowanych. Podczas wspólnego spotkania dziękowano Bogu za posługę sióstr, braci i kapłanów zakonnych w ciągu dwóch wieków istnienia diecezji oraz modlono się o dar świętości życia osób konsekrowanych i liczne powołania zakonne.

Na wspólną modlitwę przybyli siostry, bracia i ojcowie ze wspólnot zakonnych znajdujących się w diecezji. W jubileuszowym spotkaniu wzięli udział ks. biskup Krzysztof Nitkiewicz oraz zaproszony gość, biskup pomocniczy archidiecezji wrocławskiej Jacek Kiciński CMF, który pełni funkcję przewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego przy Konferencji Episkopatu Polski.

Spotkanie rozpoczęła wspólna modlitwa Koronką do Bożego Miłosierdzia oraz osobista adoracja relikwii Drzewa Krzyża Świętego.

Następnie Mszy świętej, podczas której dziękowano Bogu za dar posługi osób konsekrowanych, przewodniczył ks. biskup Jacek Kiciński wraz z biskupem Krzysztofem Nitkiewiczem oraz ojcami i kapłanami zakonnymi.

Witając przybyłych na jubileuszowe świętowanie, biskup Nitkiewicz podkreślił duchowy wkład osób zakonnych w historię diecezji.
Ofiarowanie Chrystusa w świątyni jerozolimskiej jest zapowiedzią Jego najświętszej ofiary na krzyżu. Ukazuje drogę, jaką mamy podążać, każdy zgodnie z własnym powołaniem i charyzmatem. Profesja zakonna stanowi szczególną ofiarę z samego siebie. Ofiarę złożoną Bogu, którą zostaje obdarowany Kościół. Jest ona darem dla tych, którzy ją składają i dla całej wspólnoty wierzących. Uświadamiamy to sobie szczególnie w roku 200-lecia diecezji sandomierskiej, tym bardziej, że wśród jej biskupów znajdujemy również zakonników, a córki i synowie różnych zgromadzeń byli i są nadal wielkim bogactwem Kościoła sandomierskiego. Zrodził on skądinąd wiele powołań zakonnych. Ta wymiana darów trwa nadal, urzeczywistnia się w różnych formach i przy okazji każdego spotkania. Chcemy za nią dziękować podczas tego szczególnego, jubileuszowego spotkania, które ma miejsce w wigilię święta Ofiarowania Pańskiego. Ono jest „spotkaniem Pańskim”, jak mówią chrześcijanie tradycji bizantyjskiej, oraz spotkaniem sióstr i braci. Przeżywajmy je w duchu wiary i wzajemnej miłości. „Chodźcie, pójdźmy i my na spotkanie Chrystusa z pieśniami natchnionymi przez Boga, i przyjmijmy tego, w którym Symeon zobaczył zbawienie. On jest tym, którego zapowiada Dawid, tym, który mówił przez proroków, tym który wcielił się dla nas i który mówi przez Prawo. Adorujmy Go” (św. patriarcha German) – mówił bp K. Nitkiewicz na początku Mszy św.

Podczas homilii biskup Jacek Kiciński przypomniał trzy cele Dnia Życia Konsekrowanego: uwielbienie Boga za dar życia zakonnego, przypomnienie o tym, że osoby konsekrowane są znakami obecności Boga na ziemi, oraz refleksja samych osób zakonnych nad ich życiem powołaniem i tożsamością. Odwołując się do słów Ewangelii, biskup Kiciński przypomniał, że zadaniem osób konsekrowanych jest kontynuować misję apostołów. Zostaliśmy wybrani i zaproszeni po to, by głosić Dobrą Nowinę w XXI wieku. Jako osoby powołane i konsekrowane musimy pamiętać o tym, że jeśli Bóg kogoś wybiera, powołuje i posyła, to podobnie jak apostołów wyposaża w to, co niezbędne do realizacji misji. Zawsze pamiętajmy, że jeśli Bóg kogoś powołuje, to go na drogę pakuje. Dlatego Jezus mówi: „Nie bierzcie nic na drogę. Zaufajcie i uwierzcie, że Ja zatroszczę się o was” – podkreślał bp J. Kiciński.

Wielkie dzieła w Kościele rodziły się i rodzą w prostocie i małości, ale za to w wiernej miłości. Mówią o tym wyrazie początki niemal wszystkich wspólnot zakonnych. Życie konsekrowane, jako dar Ducha Świętego dla Kościoła, jest po to, by ewangelizować, niezależnie od chryzmatu i sposobu życia. Każda wspólnota życia konsekrowanego, każde powołanie jest po to, aby ewangelizować. To przeznaczenie do ewangelizacji w każdym czasie i w każdym wieku zapewniało, że osoby konsekrowane miały środki do życia. Dziś jesteśmy świadkami pewnego przestawienia. Dziś wiele osób zakonnych i wspólnot zastanawia się najpierw nad tym, skąd weźmiemy środki, aby przeżyć, a później ewangelizować. Najpierw ewangelizacja, a później przeżycie. Bóg się zatroszczy! Bóg posyła nas do głoszenia. Idźcie i nauczajcie, a nie siedźcie i czekajcie! Mamy wzywać do nawrócenia i zmiany życia. Mamy iść do ludzi chorych i ubogich, bez obawy o to, że „ubrudzimy się” ludzkim cierpieniem i odrzuceniem. Jesteśmy po to, by być znakiem obecności Boga tu, na ziemi. A znak musi być widoczny, czytelny i stać we właściwym miejscu – podkreślał bp Kiciński.

Po homilii zgromadzone osoby konsekrowane odnowiły swoje śluby i przyrzeczenia zakonne i na ręce biskupa złożyły zapalone świece – znak swojego oddania Bogu i gotowości służenia wspólnocie Kościoła. Po zakończeniu Eucharystii wspólne świętowanie przedłużyła agapa.

Obecność zakonów w diecezji sandomierskiej wiąże się z przybyciem na początku XI w. ojców benedyktynów do opactwa założonego przez Bolesława Chrobrego na górze Łysiec. Mnisi mieli wspomóc rozwój administracji parafialnej oraz prowadzić poza życiem monastycznym misję ewangelizacyjną. Do Sandomierza jako pierwsi przybyli ojcowie dominikanie oraz mniszki klaryski, które swój klasztor założyły w Zawichoście.

W momencie utworzenia diecezji sandomierskiej, w 1818 r., na jej terenie znajdowało się tylko kilka wspólnot zakonnych, w tym siostry benedyktynki w Sandomierzu. Rozwój życia zakonnego ograniczany był wówczas przez władze zaborcze, które zbaraniały przyjmowania nowych członków do wspólnot zakonnych. Od początku sandomierscy ordynariusze dokładali starań, aby w diecezji powstawały nowe wspólnoty zakonne i tak bp Adam Prosper Burzyński, zaraz po objęciu diecezji, sprowadził do Sandomierza siostry szarytki, które miały zająć się posługą wobec chorych i ubogich.

Obecnie w diecezji posługuje 340 sióstr zakonnych z 19 zgromadzeń, które zamieszkują w 50 domach zakonnych. Posługę duszpasterską podejmuje także 70 zakonników z 9 zgromadzeń zakonnych, prowadzących 12 domów w diecezji sandomierskiej. Od kilku lat życie według rad ewangelicznych realizują w diecezji trzy dziewice i jedna wdowa konsekrowana.

(Ks. T. Lis – Sandomierz)

Źródło: https://www.swietykrzyz.pl/aktualnosci/1343


Dzień Życia Konsekrowanego w Katedrze w Elblągu

Jak każdego roku spotkanie z udziałem Biskupa Diecezjalnego odbyło się w katedrze św. Mikołaja w Elblągu. Wspólnota w Iławie, ze względu na czas ferii zimowych w województwie warmińsko-mazurskim, była reprezentowana w tym roku jedynie przez o. superiora Roberta Wawrzynieckiego. W czasie tej uroczystości osoby konsekrowane diecezji elbląskiej odnowiły swoje śluby i zobowiązania: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa oraz inne, charakterystyczne dla poszczególnych zgromadzeń zakonnych.

Zwracając się do osób życia konsekrowanego, osadzonego w powszechnym powołaniu do świętości, ks. bp Jacek Jezierski, stwierdził: „Pan Bóg ma do nas bardziej pierwszeństwo niż nasi rodzice czy nawet my sami. Należymy do Niego, jesteśmy Bożą własnością. (…) W życiu konsekrowanym kryje się wezwanie do doskonałości w życiu chrześcijańskim, która polega na dojrzałej wierze i dojrzałej miłości”.

Po zakończonej Eucharystii, wszyscy uczestnicy na zaproszenie ks. biskupa udali się do Kurii Biskupiej, gdzie miała miejsce agapa i czas wspólnego świętowania przy stole. Byłą to też okazja do przypomnienia, że następne takie spotkanie odbędzie się w naszym kościele w Iławie 17.02.2018 roku, kiedy obchodzić będziemy z udziałem ks. bpa Jacka Jezierskiego 70. lecie pobytu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Iławie, a z racji peregrynacji Relikwii Drzewa Krzyża Świętego także spotkanie osób konsekrowanych u stóp Chrystusowego Krzyża.

(rw)

źródło zdjęć: http://elblag.gosc.pl/gal/pokaz/4487130.Dzien-Zycia-Konsekrowanego-Elblag/