Wsparcie misji w liczbach

Misyjna działalność Kościoła wymaga do efektywnego realizowania celów, ale też roztropnego wsparcia, pewnych struktur i kompleksowego systemu. W Polsce za koordynację działań misyjnych odpowiada powstała w 1967 r., tuż po Soborze Watykańskim II, Komisja Episkopatu Polski ds. Misji. Ważne jest też funkcjonowanie inicjatyw takich jak Papieskie Dzieła Misyjne, Dzieło Pomocy „Ad Gentes”, MIVA Polska czy diecezjalnych i zakonnych inicjatyw.

Komisja Episkopatu Polski ds. Misji, pierwotnie znana jako Komisja Misyjna, powstała w 1963 r. Jej zadaniem jest budzenie i pogłębianie świadomości misyjnej w kraju, popieranie inicjatyw na rzecz misji, przygotowywanie misjonarzy do ich pracy, a także koordynowanie wyjazdów, przede wszystkim księży diecezjalnych, czyli fideidonistów. Ważnym zadaniem komisji jest również udzielanie misjonarzom wsparcia duchowego i tworzenie zaplecza finansowego dla misji.

Przewodniczącym Komisji ds. Misji jest ordynariusz diecezji kieleckiej bp Jan Piotrowski, natomiast jej sekretarzem o. dr Kazimierz Szymczycha, werbista. Komisję Episkopatu Polski ds. Misji wspiera Krajowa Rada Misyjna, utworzona w 2005 r., reaktywowana w 2013 r.

Wśród głównych dzieł powołanych dla systematycznego wsparcia misji można wymienić:

Papieskie Dzieła Misyjne

Składają się na nie cztery odrębne gałęzie: Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary, Papieskie Dzieło św. Piotra Apostoła, Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci oraz Papieska Unia Misyjna. Są narzędziem ewangelizacji, animacji i współpracy misyjnej pozostającym do dyspozycji papieża. W Kościele powszechnym były one zakładane stopniowo w wiekach XIX i XX, a w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym. Po likwidacji przez komunistów zaczęły odradzać się w latach 60. Mają za cel budzenie świadomości misyjnej każdego katolika, a także konkretną pomoc misjom. PDM podlegają watykańskiej Kongregacji Ewangelizacji Narodów, której prefektem jest obecnie kard. Luis Antonio Tagle. W poszczególnych krajach powoływane są ich krajowe struktury. W Polsce jest to Dyrekcja Krajowa PDM i dyrektorzy diecezjalni. Dyrektorem krajowym PDM w Polsce jest ks. dr Maciej Będziński. Papieskie Dzieła Misyjne w Polsce prowadzą wiele akcji mających na celu po pierwsze popularyzację, a po drugie wspieranie misji – zarówno duchowo, jak i materialnie.

Do najbardziej znanych zaliczają się m.in. takie akcje, jak AdoMiS – Adoptuj Misyjnych Seminarzystów, Żywy Różaniec dla Misji czy Misyjne Apostolstwo Chorych.

Jedną z inicjatyw PDM jest także organizowana w Warszawie Szkoła Animatorów Misyjnych (SAM). Na coroczne kilkudniowe kursy składają się m.in. wykłady z misjologii, szkolenia filmowe, warsztaty plastyczne, muzyczne i teatralne oraz spotkania z misjonarzami. W wakacje 2020 r. w SAM w formie online wzięło udział blisko 90 osób. Budzeniu misyjnej świadomości służą także cykliczne animacje, rekolekcje – np. dla katechetów świeckich, sesje misjologiczne i dni skupienia dla kleryków oraz szeroka współpraca z mediami.

Papieskie Dzieła Misyjne Dzieci organizują różnorodne inicjatywy dla najmłodszych. Wśród nich najbardziej popularne to Kolędnicy Misyjni, Biały Tydzień – Dzieci Komunijne Dzieciom Misji, czy ostatnio Misyjny Synod Dzieci. Zadaniem PDMD jest również animacja katechetyczna w szkołach i przedszkolach oraz promowanie różnych misyjnych aktywności dzieci przy parafiach.

PDM wspierają organizację w Polsce corocznego Tygodnia Misyjnego, który rozpoczyna się Niedzielą Misyjną, a służy pogłębianiu świadomości misyjnej i budzeniu odpowiedzialności za misje. Pomocą w jego przeżywaniu są materiały liturgiczne wydawane przez Papieskie Dzieła Misyjne. Organizują fundusze na utrzymanie misji i ewangelizację, np. na tacę podczas Światowego Dnia Misyjnego, przy okazji akcji Kolędników Misyjnych, Dnia Misyjnego w Białym Tygodniu, akcji Adoptuj Misyjnych Seminarzystów czy Misyjnego Bukietu. Raz do roku Zgromadzenie Ogólne Papieskich Dzieł Misyjnych w Rzymie zatwierdza subsydia dla terenów misyjnych, czyli obszarów podlegających Kongregacji Ewangelizacji Narodów.

Tadeusz Nowak OMI: “Jesteśmy powołani do dawania świadectwa o Chrystusie” [wideo]

Dzieło Pomocy „Ad Gentes”

Powołane zostało w 2006 r. Jego celem jest wspieranie działalności ewangelizacyjnej, charytatywnej, medycznej, społecznej i kulturowej, edukacyjnej na terenach misyjnych – prowadzonej przez polskich misjonarzy. Do zadań dzieła należy również animacja i edukacja misyjna wśród polskiego społeczeństwa. Na czele Dzieła Pomocy „Ad Gentes” stoi ks. Zbigniew Sobolewski. Dzieło Pomocy „Ad Gentes” finansuje też konkretne projekty misyjne – każdy misjonarz ma prawo zgłosić jeden rocznie. Każdego roku Dzieło Pomocy dofinansowuje prawie 100 projektów na kwotę 500-600 tys. zł.

W 2020 r. Dzieło Pomocy „Ad Gentes” wraz z Komisją misyjną KEP przekazało np. misjonarzom 2,6 mln zł na walkę ze skutkami pandemii koronawirusa w najuboższych krajach misyjnych. Priorytetem dzieła jest drążenie studni głębinowych w Afryce oraz budowa szkół. Dzieło dofinansowało również budowę szkoły podstawowej w Gitega-Songa (Burundi).

Podczas sesji wiosennej w 2022 r. Dzieło Pomocy „Ad Gentes” przyznało 58 750 Euro na realizację 47 projektów zgłoszonych przez polskie misjonarki i misjonarzy. Dofinansowano 26 projektów ewangelizacyjnych i budowlanych; 11 edukacyjnych; 5 charytatywnych i 4 medyczne. Pomoc dotrze do potrzebujących za pośrednictwem: 21 sióstr zakonnych, 17 zakonników, 8 księży fideidonistów.

Dzieło Pomocy „Ad Gentes” realizuje także wiele projektów typowo charytatywnych, jak dożywianie dzieci, zakup leków i szczepionek na choroby zakaźne czy pomoc w nauce zawodu dla kobiet. Każdy taki projekt musi być potwierdzony przez biskupa miejsca lub przełożonego domu zakonnego. Sprawdzane jest też, czy misjonarz składał w latach ubiegłych projekty i czy się z nich właściwie rozliczył.

Dzieło gromadzi środki na działalność głównie dzięki ogólnopolskiej składce w II niedzielę Wielkiego Postu, a także od darczyńców indywidualnych oraz za pomocą SMS-a o treści „MISJE” wysyłanego na numer 72032 (koszt 2,46 zł z VAT).

MIVA Polska

MIVA Polska powstała w 2000 r., a jej celem jest pomoc misjonarzom w zakupie środków transportu. Zajmuje się również promocją dzieła misyjnego, a także wspiera działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa na drogach, propagując model kierowcy chrześcijanina. Organizuje co roku Akcję Święty Krzysztof – fundusze zebrane podczas niej służą na realizację projektów wsparcia misjonarzy poprzez zakup niezbędnych w ich działalności środków transportu – samochodów terenowych, motocykli, rowerów, łodzi, karetek, a czasem nawet koni. Aktualnie np. pod hasłem „Pływająca Przychodnia” trwa zbiórka na specjalną medyczną łódź-karetkę dla misjonarzy w Amazonii.

95 lat temu “latający oblat” założył organizację MIVA

W ramach Akcji św. Krzysztof 1 gr za 1 km za rok 2021: przy poświęceniu pojazdów w parafiach zostało zebranych i przekazanych do MIVA Polska 3 855 736 zł, indywidualni ofiarodawcy przekazali na konto MIVA Polska 1 405 264 zł, podczas gdy instytucje przekazały 85 407 zł.

Oprócz Akcji św. Krzysztof, MIVA Polska realizuje np. „Ratujemy Życie – Misyjny Ambulans”, „Z Ewangelią na motorze”, „uCZYNek WIARY – rowery dla katechistów w Afryce” oraz „Promienie Miłosierdzia”.

Wydawnictwa i muzea misyjne

Na rynku wydawniczym obecnych jest kilka tytułów czasopism, które promują ideę misyjności, m.in. „Misjonarz”, „Misjonarze Kombonianie”, „Misje Salezjańskie”, „Echo z Afryki i innych kontynentów”, a także „Posyłam Was” Pallotyńskiej Fundacji Misyjnej „Salvatti” oraz „Misyjne Drogi” oblatów. Papieskie Dzieła Misyjne Dzieci dla najmłodszych wydają z kolei „Świat Misyjny”.

W internecie dostępne są również serwisy misyjne, m.in. portal Komisji Misyjnej www.misje.pl, portal Papieskich Dzieł Misyjnych www.missio.org.pl, pallotyński www.salvatti.pl czy oblacki www.misyjne.pl. W Polsce istnieje kilka muzeów misyjnych: w Pieniężnie, Warszawie, Mysłowicach, Polanicy-Zdroju, Krośnie, Starej Wsi i Świętym Krzyżu.

Kongresy misyjne

W diecezjach organizowane są diecezjalne Kongresy Misyjne, a co kilka lat zbiera się w Polsce Krajowy Kongres Misyjny. Jest on okazją do integracji bardzo wielu środowisk i wspólnot, angażujących się w propagowanie oraz bezpośrednie wspieranie misji.

Inicjatywy zakonne

Własne projekty misyjne, systemy wsparcia misjonarzy, a także ośrodki formacyjne dla misjonarzy (tak duchownych jak i świeckich, organizacja wolontariatu misyjnego) mają niektóre zakony. Do prężniejszych ośrodków należą np. Jezuickie Biuro Misyjne, Salwatoriański Referat Misji Zagranicznych, Salezjański Ośrodek Misyjny, Pallotyński Sekretariat Misyjny, Referat Misyjny Księży Werbistów, Prokura Misyjna Misjonarzy Oblatów czy Saletyński Referat Misji Zaagranicznych.

Naukowa refleksja

Najprężniejszym ośrodkiem naukowym podejmującym refleksję nad misjami jest Uniwersytet Kard. Stefana Wyszyńskiego, na którym podjąć można misjologiczne studia. Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim jest Katedra Religiologii i Misjologii. Od 2006 r. istnieje Stowarzyszenie Misjologów Polskich, którego celem jest: refleksja naukowa nad działalnością misyjną Kościoła, promocja misjologii w środowiskach kościelnych i naukowych, wspieranie prac doktrynalnych Kongregacji Ewangelizacji Narodów i Konferencji Episkopatu Polski, organizowanie seminariów naukowych i sympozjów, troska o dydaktykę misjologii.

(KAI)


Komentarz do Ewangelii dnia

Porównywanie się do innych przeważnie wzbudza niepotrzebne emocje. A co za tym idzie, to niezdrowa konkurencja i chore ambicje. Zatem Pan Jezus nas przestrzega przed takimi postawami. Abyśmy nie wynosili się nad innych. Zawsze jako uczniowie w szkole Pana Jezusa pamiętać mamy o pokorze. On sam najlepiej nam ukazał drogę prawdziwej pokory. Posłuszny woli Ojca, wypełnił swoją misję. Odkupiciel człowieka uczy nas przyjmowania takiej postawy i życia nią na co dzień. Pokorą „zwalczać” pychę. Uniżeniem się przed Bogiem wywyższyć chwałę Boga, którą jest człowiek żyjący. Ireneusz z Lyonu użył takowego stwierdzenia: „Chwałą Boga jest żyjący człowiek” (Adversus heareses IV, 20, 7). Tylko Bóg może nas usprawiedliwić, a nie my mamy usprawiedliwiać się przed Bogiem. On zna nasze serca i najlepiej wie, co jest w nas. Zatem stawajmy w pokorze przed Stwórcą uznając, że zawsze potrzebujemy Jego Miłosierdzia.

(zdj. pexels.com)


Bp Andrzej Czaja: "My mamy bezpośrednią służbę pełnić wobec człowieka"

W opolskiej oblackiej parafii pw. św. Jana Pawła II rozpoczęły się uroczystości odpustowe. Celebracje rozpoczęła pielgrzymka przedstawicieli służby zdrowia z diecezji opolskiej. Modlitwie przewodniczył ordynariusz diecezji – bp Andrzej Czaja. W koncelebrze stanęli duszpasterze środowisk medycznych, w tym o. Krzysztof Nering OMI – kapelan szpitala MSWiA w Opolu. W kaplicy przy ul. Witosa zgromadzili się przedstawiciele środowisk medycznych, aby prosić o błogosławieństwo za wstawiennictwem św. Łukasza, św. Jana Pawła II oraz bł. Hanny Chrzanowskiej.

Dzisiaj w tej Mszy świętej chcemy wyrażać naszą wdzięczność wszystkim pracownikom służby zdrowia, prosić dla nich o potrzebne łaski. Chcemy także pamiętać o wszystkich chorych, cierpiących, szczególnie o chorych pracownikach służby zdrowia, jak również chcemy modlić się za tych, którzy odeszli do wieczności – mówił w słowie powitania ks. Piotr Białos – Diecezjalny Duszpasterz Służby Zdrowia Diecezji Opolskiej.

Nawiązując do słów św. Jana Pawła II i podkreślając, że uczestnicy znajdują się w świątyni jemu poświęconej, wskazywał na słowa papieża-Polaka skierowane do środowisk medycznych, w których stwierdził, że pochylanie się nad ludźmi cierpiącymi jest pochylaniem się nad cierpiącym Chrystusem.

W homilii pasterz Kościoła opolskiego nawiązał do liturgii słowa, konkretnie do listu św. Pawła do Efezjan. Skupił się na darze łaski, wskazując, że jest ona pochylaniem się Boga nad człowiekiem.

Łaska to jest postawa Boga względem człowieka. To jest pochylenie się Boga nad człowiekiem, od hebrajskiego słowa „hannan” – „pochylać się nad kimś w dole”. Pan Bóg się głęboko pochylił nad nami, nad każdym z nas i ogarnął swą miłością – wskazywał.

Biskup Czaja przypomniał, że w swej naturze ludzkiej zostaliśmy różnie przez Boga obdarowani.

Mówi święty Paweł o różnych formach obdarowania, które są u podstaw posług. Jednych ustanowił apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami, nauczycielami. Można też dalej jeszcze pociągnąć: inni pośród nas są lekarzami, inni pielęgniarkami, inni jeszcze zajmują się wieloma innymi rzeczami w świecie. Dawniej było wyraźne rozróżnienie – ludzie, którzy podejmują w tym świecie różne funkcje, zadania celem realizacji tego Bożego wezwania z raju po grzechu: czynić sobie ziemię poddaną – właśnie w imieniu Boga zarządzać tą ziemią – mówimy tutaj o zawodach, a gdy chodzi o te formy posługi, które właściwie są służbą człowiekowi, czyli temu, który jest koroną stworzenia, mówiło się o powołaniu – mówił hierarcha. – Stąd myślę, że musimy być tego świadomi. Inaczej niewątpliwie wygląda to zaangażowanie lekarza, pielęgniarki, nauczyciela, księdza w tym czynieniu sobie ziemi poddanej. My mamy bezpośrednią służbę pełnić wobec człowieka.

Przywołując słowa św. Ireneusza z Lyonu, wskazał, że człowiek stanowi szczególne dobro Boga.

Służba zdrowia to służba cierpiącemu Chrystusowi, który jest pierwowzorem wszelkiego stworzenia. To wielkie więc wyniesienie, obdarowanie, wielka godność: być wezwanym do tego, aby bezpośrednio służyć człowiekowi na ziemi. Posługa kapłańska, posługa lekarza, posługa nauczyciela, pielęgniarki. To jest właśnie ten poziom odpowiedzialności.

Pasterz Kościoła opolskiego podkreślał jednocześnie, że od dnia chrztu jesteśmy wszyscy powołani do budowania Ciała Chrystusowego, czyli angażować się w Kościół, który stanowią wszyscy chrześcijanie. Drugim powołaniem jest stawanie się człowiekiem doskonałym według miary pełni Chrystusa. Za świętym Pawłem przestrzegał, że nie można w życiu chrześcijańskim pozostać niedojrzałym dzieckiem.

Posłuchaj całego kazania bp. Andrzeja Czai:

Po Mszy świętej odbyła się prelekcja tematyczna w domu zakonnym misjonarzy oblatów.

(pg)


Kodeń: "C.K. Dezerterzy" dla mężczyzn

W kodeńskim sanktuarium odbyły się rekolekcje dla mężczyzn „C.K. Dezerterzy”. Poprowadzili je: o. Marcin Szwarc OMI, misjonarz ludowy-rekolekcjonista, Grzegorz Czerwiński i Michał Koterski.

Kiedy kilka miesięcy temu spotkaliśmy się w trzech i Grzesiek wpadł na pomysł żeby razem z Michałem poprowadzić rekolekcje: Czerwicki Koterski, wtedy przyszedł tez i pomysł żeby nazwać je od ich nazwisk – C.K. Dezerterzy, co okazało się inspiracją do tematów poruszanych w czasie konferencji. Dwóch mężczyzn z bogatymi historiami życia, różnych, ale i uzupełniających się w dzieleniu się drogą, którą idą, drogą z Bogiem. Pierwszy dzień i wieczorne spotkanie dotknęło tematu dezercji nie tylko osobistej, ale i tych, na których w życiu powinniśmy móc się oprzeć. Drugi dzień i poranna konferencja to temat odkrycia Boga i wejścia w relację przyjaźni z Nim. Trzecie spotkanie to podzielenie się tym, jak jest z przyjaźnią z Bogiem i jej budowaniem w codzienności. Był to czas pełen radości i wzruszeń, w którym mogliśmy przede wszystkim zobaczyć, jak Pan Bóg działa i że jesteśmy Jego przyjaciółmi i synami. Gdzie mogliśmy uczyć się, że Bóg nie rezygnuje z „dezerterów” i nie poddaje się w walce o nas i że On nigdy nie dezerteruje, a jakkolwiek nie pogmatwały by się ścieżki życia, potrafi ze zła wyciągnąć dobro i nieustannie wyciąga pomocną Ojcowską dłoń do człowieka – relacjonuje o. Marcin Szwarc OMI z kodeńskiej wspólnoty.

W rekolekcjach uczestniczyło ponad 40 mężczyzn z całej Polski. Oprócz konferencji był czas na modlitwę przed wizerunkiem Matki Bożej Kodeńskiej, adorację Najświętszego Sakramentu, okazję do spowiedzi, czy drogę krzyżową na kodeńskiej kalwarii.

Choć były to tylko niecałe dwa dni, były bardzo intensywne i owocne. Wspaniałe świadectwo ludzi żyjących Panem Bogiem, inspirujące treści i historie, i Bóg, Przyjaciel i Ojciec – dodaje zakonnik z Kodnia.

(pg/zdj. Sanktuarium Maryjne w Kodniu)


Komentarz do Ewangelii dnia

Motyw nawrócenia przewija się niejako poprzez dzisiejsze nauczanie Pana Jezusa. Cóż to oznacza dla nas? Zachęta do podejmowania wysiłku nad uporządkowaniem swojego życia. Nakierowania na Boga, zwrócenia się ku Stwórcy. Cierpliwość Boga jest ogromna, jednakże czas wyznacza nam pewne ramy, nadaje pewne tempo, z jakim mamy jako dzieci Boga stawać w obecności naszego Ojca. Tym samym jako owoc tego spotkania, mamy dawać dobry przykład, piękne świadectwo życia w Duchu i prawdzie. Pojawia się jednak przestroga naszego Mistrza i Pana - Jezusa Chrystusa. W przypowieści o drzewie figowym, które nie wydaje owoców, aby okładać je odpowiednim nawozem. A jeśli i wtedy nie wyda owocu można będzie je wyciąć. Zatem jeśli się nie będziemy nawracać każdego dnia ku Bogu, możemy spodziewać się tragicznego końca naszego życia. Utraty wiecznego szczęścia. Panie nasz Boże, nie dopuść, abyśmy zostali bezowocni, ale aby nasze życie wydawało piękne owoce i piękną woń naszego życia w Tobie.


21 października 2022

GDYBY OJCIEC WIEDZIAŁ, JAKIEJ PRZYJEMNOŚCI DOZNAJĘ, GDY DOWIADUJĘ SIĘ O NAJMNIEJSZYCH SZCZEGÓŁACH TEGO, CO ROBICIE.

Eugeniusz zawsze uważał się za ojca swojej misjonarskiej rodziny - i kochał każdego z jej członków. Rozumiał, że komunikacja jest spoiwem, które łączy rodzinę, więc przykładał do niej wielką wagę, zwłaszcza gdy oblaci zaczęli wyjeżdżać poza Francję.

Poleciłem miejscowym superiorom, aby pisali do mnie co trzy miesiące. Niezależnie od ustalonego porządku, który wymaga tej regularności w korespondencji, gdyby ojciec wiedział, jakiej przyjemności doznaję, gdy dowiaduję się o najmniejszych szczegółach tego, co robicie, nie szczędziłby ich podawania.

List do Eugèna Guiguesa w Kanadzie, 19.11.1845, w: PO I, t. I, nr 59.

Komunikacja jest spoiwem łączącym naszą mazenodowską rodzinę i potężną siłą ewangelizacji i nadziei w naszym niespokojnym świecie. Niech wszyscy, którzy czczą świętego Eugeniusza jako ojca, podejmą większy wysiłek, aby poznać innych członków, różne formy powołania i wiele grup, które tworzą naszą wielką misyjną rodzinę.


Komentarz do Ewangelii dnia

Badanie sił natury. Koncentrowanie się na klimacie i fizycznych zmianach zachodzących w świecie, to najczęściej domena ludzi zaślepionych doczesnością. Ludzi żyjących zbyt powierzchownie i nie bardzo dbających o aspekty duchowe przeżywanych sytuacji, czy wydarzeń. Pan Jezus przypomina o potrzebie duchowego rozeznawania, do bycia w gotowości do przyjmowania wszystkiego w duchu prostoty. Bez jakiegokolwiek kalkulowania, w ufności do naszego Boga. My, uczniowie Chrystusa jesteśmy szczególnie wezwani do rozpoznawania znaków czasu. Jako pielgrzymi w drodze do domu Ojca. Aby dojść bezpiecznie do celu, potrzebujemy dobrej „mapy”- wskazań Pana Jezusa i dobrych „przyrządów” - sakramentów i dzielenia się darami we wspólnocie uczniów. Oby w nas nie zabrakło „oliwy” - wiary w naszych „lampach”- sercach.