koordynator

Wojciech Popielewski OMI: "Ciągle jesteśmy Kościołowi potrzebni"

Pierwszym słowem naszej "Księgi Życia", jakimi są dla nas Konstytucje i Reguły, jest słowo "Kościół" - przypomniał przed laty w głoszonych dla Polskiej Prowincji Rekolekcjach o. Ryszard Szmydki. I mówił, jakie są tego konsekwencje dla naszego życia: miłość do Kościoła jest i musi pozostać w samym sercu naszego charyzmatu.

"Kochać Kościół, to kochać go w jego osobach i instytucjach" - mówił z kolei Jan Paweł II, uświadamiając nam, że miłość do Kościoła przekłada się na praktykę życia, jest konkretna i wiąże się z naszą relacją do osób odpowiedzialnych za Kościół i jego struktury. Spotkanie z papieżem jest wyrazem takiej "praktycznej i konkretnej" miłości do Kościoła. Temu był poświęcony dzisiejszy dzień, ale po kolei…

Rozpoczęliśmy naszą dzisiejszą aktywność od Mszy św. sprawowanej w grupach językowych o godz. 7.00. O 8.30 przewidziany był wyjazd do Watykanu. Kierowcy dwóch autobusów przyjechali z włoską punktualnością i wyruszyliśmy o godz. 8.50. Mimo że Nemi nie jest, jak nieraz już pisałem, zbytnio oddalone od Rzymu, droga w poniedziałkowym włoskim korku zajęła nam dokładnie dwie godziny. Wysiedliśmy z autobusów niedaleko Muzeów Watykańskich o godz. 10.50. Udaliśmy się natychmiast pod wskazane miejsce kontroli i weszliśmy do Papieskiego Pałacu. Byliśmy w Sali Klementyńskiej, przewidzianej na miejsce audiencji o godz. 11.30, a na godz. 12.00 miał przyjść papież. I tak się stało. Byliśmy tylko my – kapitulanci, personel pomocniczy i niektórzy oblaci z Domu Generalnego. Papież wszedł o własnych siłach, jakkolwiek widać, że ledwo chodzi. Przywitany brawami, usiadł i zaraz został przywitany przez nowego Ojca Generała, ubranego w sutannę i Krzyż Założyciela. Ojciec Generał przemówił krótko, przedstawiając naszą rodzinę zakonną, jako synów gorliwego misjonarza – Eugeniusza i mówił zwięźle o naszej Kapitule – jej temacie i znaczeniu. Ma ona prowadzić ostatecznie – powiedział – "do nawrócenia, które nam pomoże ewangelizować ubogich i z ubogimi". Wspomniał również, że wśród naszych źródeł, do jakich odwołujemy się w pracach Kapituły, jest obfite nauczanie papieża, poczynając od "Evangelii gaudium", a na "Fratelli tutti" kończąc. Po tym krótkim wygłoszonym po hiszpańsku przemówieniu, podszedł do papieża, po czym poprosił ustępującego Generała o podejście i przez chwilę byliśmy świadkami radosnego dialogu i serdeczności miedzy nimi.

Papież, w swoim wygłoszonym po włosku słowie, zwrócił się najpierw do nowego Generała, dziękując mu za powitanie, a potem przerwał odczytywanie przemówienia, spojrzał z nad kartki na niego i z uśmiechem powiedział: "Biedactwo…" wywołując salwę śmiechu. Tym samym w żartobliwy sposób przypomniał, że posługa Przełożonego nie jest nigdy prosta, o czym sam się przekonywał jako Prowincjał Jezuitów…

Przeczytaj pełne przemówienie Ojca Świętego

Przemówienie papieża pewnie będzie dostępne w całości i wiele razy cytowane. Niemniej, ponieważ robiłem swoje notatki, pozwolę sobie streścić to, co do mnie doszło. Papież zaczął od słowa "ewangelizacja", które jest kluczowe w dzisiejszym świecie dla Kościoła i dla nas – którzy Kościołowi służymy. Jako synowie Eugeniusza żyjemy w świecie, który cierpi i ludzie potrzebują naszej ewangelicznej obecności. Tylko Ewangelia może być odpowiedzią na wszelkie choroby i niedomagania dzisiejszego świata. Odniósł się również do tematu kapituły, który jest w wielkiej syntonii z tematem zbliżającego się Roku Jubileuszowego: "Pielgrzymi nadziei w komunii". Oblaci jako "pielgrzymi" mają "iść razem z ubogimi". Tak szedł przez życie Eugeniusz, przypomniał papież. Wszyscy jako pielgrzymi idziemy z Jezusem. "W komunii" – mamy kochać Kościół jak matkę, tak jak tego dla nas pragnął Założyciel. I zaznaczył, iż oblaci oddają wielką służbę Kościołowi. Mamy to dalej robić, ale "razem z ludem", jaki ewangelizujemy i w wierności charyzmatowi, który otrzymaliśmy. To, czego nauczył nas Założyciel: patrzenia na świat oczyma Jezusa jest "sposobem", w jaki mamy pełnić naszą misję. "Nadzieja" – temat tak ważny w obliczu nieszczęść jakie nadzieję odbierają. Mamy dawać i przywracać nadzieję ubogim i uczyć się jej od nich. Musimy ro robić razem, być promotorami jedności, komunii i zacząć jej budowanie od naszych wspólnot; widzieć w każdym bliźniego i być mu bliskim. Papież wspomniał również, że wie, iż zajmujemy się między innymi, także tematem, który jest mu szczególnie drogi: szacunkiem do Ziemi jako naszego wspólnego domu. Zachęcił nas, byśmy szli w tym kierunku i na końcu zachęcił także, byśmy wracali zawsze do korzeni, do pierwszej miłości, która nas skierowała na drogę powołania. Charyzmat Założyciela ma być dla nas punktem wyjścia: "miłość między nami i gorliwość w pracy ewangelizacyjnej". Cały świat, mówił, jest "polem misyjnym". I my, Oblaci, mamy "model pracy", jaki przekazał nam Założyciel. Wspomniał także o rocznicy "uśmiechu Maryi", który dla Założyciela był momentem szczególnej łaski w godzinie próby. Maryja ma być, mówił papież, "towarzyszką naszego pielgrzymowania". Ona szła "z pośpiechem", aby służyć. I my mamy robić podobnie. Ona jest wzorem dla naszego życia i misji. Papież zakończył swoje słowo życzeniami dobrych konkluzji Kapituły i wszystkich pobłogosławił.

Wszystkim dano możliwość podejścia do niego; każdemu podał rękę, spojrzał w oczy, wysłuchał kilku słów indywidualnych pozdrowień, dał różaniec… Jedno tylko zastrzeżenie zostało nam podane przed spotkaniem: nie mamy klękać, podchodząc do papieża, ale pozostać w postawie stojącej, co też uczynił każdy z nas, szanując wolę papieża.

Wspólne zdjęcie z papieżem zakończyło nasze 30-minutowe spotkanie. Zaśpiewaliśmy "Salve Regina" i powoli wyszliśmy z Sali Klementyńskiej.

Aż do godz. 17.30 pozostawiono nam czas wolny na zwiedzanie, obiad, kupno pamiątek, itd… Autobusy przyjechały punktualnie i odjechaliśmy o 17.30. Dotarliśmy do Nemi na godz. 19.20.

Na głębsze analizy tego ważnego spotkania będzie jeszcze czas. To, co napisałem, to jedynie krótkie streszczenie przesłania papieża. Co mnie w nim szczególnie uderzyło, to wielka potrzeba takiego "modelu" ewangelizacji, jaki zostawił nam Założyciel: na wzór Maryi, w jedności z Kościołem, w bliskości z ludźmi. Nic się nie zdezaktualizowało. Ciągle jesteśmy Kościołowi potrzebni. Wszyscy byli bardzo zadowoleni z tego dnia: wspólny wyjazd, rozmowy po drodze, spotkanie z papieżem, kilka godzin spędzonych w ciągle bardzo gorącym Rzymie, spaghetti na obiad… itd. Ubraliśmy się na spotkanie z papieżem godnie, dostojnie i to też był ważny element tej wizyty: poszli do papieża zakonnicy, którzy "nie gęsi i swój strój mają…"

Wracamy do pracy w auli i w grupach. Zostało 10 roboczych dni do zamknięcia Kapituły.

I tak upłynął wieczór i poranek dzień dwudziesty pierwszy…

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Maryja Niepokalana!

przez koordynator

Pełne przemówienia Ojca Świętego do Kapituły Generalnej

Przemówienie papieża Franciszka do uczestników Kapituły Generalnej

Rzym, 3 października 2022

(tłumaczenie robocze)

Drodzy Bracia, dzień dobry i witam!

Cieszę się, że mogę się z wami spotkać przy okazji waszej Kapituły Generalnej. Dziękuję przełożonemu generalnemu - biedakowi, zabranemu z pustyni i przywiezionemu tu, do Rzymu! - za jego wprowadzenie, a jemu i nowej Radzie życzę spokojnej i owocnej pracy. Dziękujemy też Przełożonemu i Radnym, którzy zakończyli swoją służbę.

Jesteście Rodziną Zakonną oddaną ewangelizacji i zgromadziliście się, aby wspólnie rozeznać przyszłość waszej misji w Kościele i w świecie. Wybraliście dla tej Kapituły temat wymagający, bardzo podobny do tego, który został wybrany na kolejny Jubileusz Kościoła: "Pielgrzymi nadziei w komunii". Jest to temat, który podsumowuje waszą tożsamość na drogach świata, do którego, jako uczniowie Jezusa i naśladowcy waszego założyciela św. Eugeniusza de Mazenoda, jesteście powołani, aby nieść Ewangelię nadziei, radości i pokoju. To świat, który choć wydaje się, że osiągnął cele, które wydawały się nieosiągalne, wciąż jest niewolnikiem egoizmu, pełnym sprzeczności i podziałów. Krzyk ziemi i płacz ubogich, wojny i konflikty, które przelewają krew w historii ludzkości, niepokojąca sytuacja milionów migrantów i uchodźców, gospodarka, która sprawia, że bogaci stają się coraz bogatsi, a biedni coraz biedniejsi, to niektóre aspekty scenariusza, w którym tylko Ewangelia może podtrzymywać płonące światło nadziei.

Zdecydowaliście się być pielgrzymami, aby odkryć na nowo i przeżywać swój stan jako wędrowcy w tym świecie, obok mężczyzn i kobiet, ubogich i najmniejszych na ziemi, do których Pan was posyła, abyście głosili Jego Królestwo. Wasz Założyciel był również wędrowcem, u początków Waszej Rodziny zakonnej, kiedy to wraz z pierwszymi towarzyszami wędrował po wioskach rodzinnej Prowansji, głosząc misje ludowe i przywracając do wiary ubogich, którzy się od niej odwrócili i których opuścili nawet duszpasterze Kościoła. To dramat, gdy duszpasterze Kościoła porzucają ubogich.

Pielgrzymi i wędrowcy, zawsze gotowi do drogi, jak Jezus ze swoimi uczniami w Ewangelii. Jako zgromadzenie misyjne służycie Kościołowi w 70 krajach świata. Temu Kościołowi, który Założyciel nauczył was kochać jak matkę, ofiarujecie swój misyjny zapał i swoje życie, uczestnicząc w jego exodusie na peryferie umiłowanego przez Boga świata i żyjąc charyzmatem, który prowadzi was ku najdalszym, najuboższym, tym, do których nikt nie dociera. Idąc tą drogą z miłością i wiernością, wy, drodzy bracia, oddajecie Kościołowi wielką przysługę.

Usłyszeliście wezwanie do ponownego odkrycia waszej tożsamości jako kapłanów i braci połączonych więzami konsekracji zakonnej. Pielgrzymi nadziei, idziecie ze świętym ludem Bożym, żyjąc wiernie swoim powołaniem misyjnym, wraz ze świeckimi i młodymi, którzy dzielą w Kościele charyzmat waszego świętego Założyciela i którzy pragną aktywnie uczestniczyć w waszej misji. Święty Eugeniusz nauczył was patrzeć na świat oczami ukrzyżowanego Zbawiciela, ten świat, dla którego zbawienia Chrystus umarł na krzyżu.

Już jedną z poprzednich Kapituł Generalnych poświęciliście tematowi nadziei, kiedy to poczuliście szczególne wezwanie, by być świadkami tej cnoty w świecie, który zdaje się ją tracić i gdzie indziej szuka źródła swego szczęścia. Być misjonarzami nadziei oznacza umiejętność odczytywania znaków jej ukrytej obecności w codziennym życiu ludzi. Uczcie się rozpoznawać nadzieję wśród ubogich, do których jesteście posłani, którzy często potrafią ją odnaleźć pośród najtrudniejszych sytuacji. Pozwólcie się ewangelizować ubogim, których ewangelizujecie: oni uczą was drogi nadziei, dla Kościoła i dla świata.

Co więcej, chcecie być świadkami nadziei w komunii. Komunia jest dziś wyzwaniem, od którego może zależeć przyszłość świata, Kościoła i życia konsekrowanego. Aby być misjonarzami komunii, musimy najpierw żyć nią wśród nas samych, w naszych wspólnotach i w naszych relacjach między sobą, a następnie pielęgnować ją ze wszystkimi bez wyjątku. Podczas Kapituły często nawiązywaliście do eklezjalnej drogi tego czasu, która odkrywa na nowo piękno i znaczenie "chodzenia razem". Zachęcam was, abyście byli promotorami komunii poprzez przejawy solidarności, bliskości, synodalności i braterstwa ze wszystkimi. Niech Dobry Samarytanin z Ewangelii będzie dla was przykładem i zachętą, byście czynili się bliźnimi każdego człowieka, z taką miłością i czułością, jaka skłoniła go do zaopiekowania się okradzionym i zranionym człowiekiem (por. Łk 10,29-37). Uczynić siebie bliźnim to codzienna praca, bo egoizm cię wciąga, ciągnie w dół, uczynić siebie bliźnim to wyjść.

Podczas tej Kapituły często przywoływaliście swoje zaangażowanie w nasz wspólny dom, próbując przełożyć je na konkretne decyzje i działania. Zachęcam do dalszej pracy w tym kierunku. Nasza matka ziemia odżywia nas, nie żądając niczego w zamian; do nas należy zrozumienie, że nie może tego kontynuować, jeśli my również nie będziemy o nią dbać. To wszystko są aspekty tego nawrócenia, do którego Pan nas nieustannie wzywa. Powrót do wspólnego Ojca, powrót do źródła, powrót do pierwszej miłości, która skłoniła cię do pozostawienia wszystkiego, aby pójść za Jezusem: to jest dusza konsekracji i misji!

Niech wasz Założyciel, charyzmat, który wam przekazał, i jego wizja misyjna będą i pozostaną punktami odniesienia dla waszego życia i pracy; abyście pozostali zakorzenieni w waszym powołaniu misyjnym, przede wszystkim żyjąc testamentem Założyciela, we wzajemnej miłości między sobą i w gorliwości o zbawienie dusz. To jest serce waszej misji i tajemnica waszego życia, i do tego Kościół wciąż was potrzebuje. Na ogromnym polu misji, jakim jest cały świat, niech Jezus będzie zawsze waszym wzorem, tak jak był nim dla św. Eugeniusza. On na przeciw ukrzyżowanego Zbawiciela postanowił pewnego dnia ofiarować swoje życie, aby wszyscy, a zwłaszcza ubodzy, mogli doświadczyć tej samej miłości Boga, która sprowadziła go z powrotem na drogę wiary.

W tym roku obchodziliście wspomnienie szczególnej łaski, jaką otrzymał św. Eugeniusz przed dwoma wiekami przed figurą Matki Bożej Niepokalanej w kościele misyjnym w Aix-en-Provence. W ten sposób ponawia się w was zaproszenie do wzięcia Maryi za towarzyszkę podróży, aby zawsze towarzyszyła wam w waszym pielgrzymowaniu. Maryja pielgrzymująca, Maryja w drodze, Maryja, która wstała w pośpiechu, aby iść i służyć. Po wypowiedzeniu swojego "tak" Bogu przez archanioła Gabriela, wyruszyła w pośpiechu do swojej kuzynki Elżbiety, aby podzielić się darem i oddać się do jej dyspozycji. Niech Maryja będzie dla was przykładem także w tym, dla waszego życia i dla waszej misji.

Drodzy Bracia, życzę Wam dobrego zakończenia Kapituły i towarzyszę Wam moją modlitwą. Z serca błogosławię wam i wszystkim waszym braciom, zwłaszcza chorym i słabym oraz tym, którzy w tym czasie przeżywają trudności. Was też proszę o modlitwę za mnie. Dziękuję!

(press.vatican.va)

przez koordynator

Papież Franciszek spotkał się z Kapitułą Generalną Zgromadzenia

Papież Franciszek spotkał się w poniedziałek z członkami Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej z okazji ich 37. Kapituły Generalnej. Zakon misyjny został założony w 1816 roku przez św. Eugeniusza de Mazenoda na południu Francji.

W przemówieniu do członków Zgromadzenia Papież złożył życzenia ojcu Luisowi Ignacio Rois Alonso OMI, który został wybrany w ubiegły czwartek nowym Przełożonym Generalnym misjonarzy oblatów na 6-letnią kadencję. Podziękował także dotychczasowemu Przełożonemu Generalnemu, o. Louisowi Lougenowi OMI, za jego służbę w ciągu ostatnich 12 lat.

„Pielgrzymi nadziei”

Na 37. Kapitułę Generalną oblaci wybrali temat: „Pielgrzymi nadziei w komunii”. Papież Franciszek zauważył, że temat ten uosabia ich tożsamość jako uczniów Jezusa, którzy są „wezwani do niesienia Ewangelii nadziei, radości i pokoju” w czasach, w których kompilują się wojny i konflikty, problemy migrantów i uchodźców, a gospodarka skoncentrowana na bogatych pogrąża świat w ciemności.

Tylko Ewangelia może podtrzymać płomień nadziei – powiedział Papież.

Wskazał również, że podstawową misją oblatów jest bycie pielgrzymami, którzy wędrują po świecie, służąc Kościołowi w 70 krajach, „zawsze gotowi iść jak Jezus ze swoimi uczniami”.

Jako pielgrzymi nadziei kroczycie ze świętym ludem Bożym, żyjąc wiernie swoim misyjnym powołaniem, razem ze świeckimi i młodymi, którzy dzielą w Kościele charyzmat waszego świętego Założyciela i chcą być aktywną częścią waszej misji.

Ponadto bycie „misjonarzem nadziei”, kontynuował Papież, oznacza uczenie się rozpoznawania cnót wśród ubogich, odważenie się na ewangelizację tych, którzy mają mniej szczęścia, aby mogli „uczyć was drogi nadziei dla Kościoła i dla świata”.

Znaczenie życia w komunii

Życie w komunii dzisiaj, powiedział dalej Papież Franciszek, jest fundamentem, od którego „może zależeć przyszłość świata, Kościoła i życia konsekrowanego”. Ta przyszłość musi najpierw być zakorzeniona w komunii między nami, kultywując ją „z każdym bez wyjątku”.

Wzywam was, abyście byli promotorami komunii poprzez wyrazy solidarności, bliskości, synodalności i braterstwa ze wszystkimi.

Wracając do źródła

Dbanie o naszą „matkę ziemię”, zauważył papież Franciszek, pozostaje kluczowe, ponieważ nasza planeta jest źródłem, które nadal nas karmi „nie prosząc o nic w zamian”. Podobnie, kontynuował Papież, nadal konieczne jest powrót do Boga Ojca jako źródła życia i misji, „pierwszej miłości, która skłoniła was do porzucenia wszystkiego, aby iść za Jezusem”.

Charyzmat założyciela, św. Eugeniusza, powinien pozostać punktem odniesienia dla życia oblackiego, „zakorzenionego w powołaniu misyjnym” we wzajemnej miłości do drugiego człowieka i „gorliwości o zbawienie dusz”. Wielka miłość św. Eugeniusza do ubogich i misja szerzenia miłości Bożej przez wiarę pozostają inspiracją dla oblatów, powiedział Papież Franciszek.

Na waszym ogromnym polu misji, które obejmuje cały świat, niech Jezus zawsze będzie dla was wzorem, tak jak był dla św. Eugeniusza. Przed ukrzyżowanym Zbawicielem postanowił pewnego dnia ofiarować swoje życie, aby wszyscy, zwłaszcza ubodzy, mogli doświadczyć tej samej miłości Boga, która sprowadziła go z powrotem na drogę wiary.

Koncentrując się na szczególnej łasce, jaką św. Eugeniusz otrzymał przed figurą Niepokalanej w Aix-en-Provence w trudnym dla Zgromadzenia momencie, Papież Franciszek powiedział, że Maryja może odegrać szczególną rolę „jako towarzyszka podróży” na drodze pielgrzymki. Maryja, powiedział Papież, ofiarowała swoje „tak” Bogu, wychodząc w pośpiechu, aby „dzielić się Bożym darem i oddać się służbie”. Dlatego Matka Boża może być wzorem tego, jak najlepiej żyć w służbie misji i ludowi Bożemu. Wreszcie papież Franciszek zakończył swoje przemówienie modlitwą za oblatów kontynuujących swoją Kapitułę Generalną, pobłogosławił oblatów i osoby z nimi związane, prosząc ich: „Proszę o modlitwę za mnie”.

(vaticannews.va/tł. pg)

przez koordynator

Louis Lougen OMI: Oblaci mają szczególne zadanie, by służyć ubogim i być blisko ludzi

Podczas Kapituły Generalnej Oblatów Maryi Niepokalanej, o. Louis Lougen OMI, ustępujący Przełożony Generalny, chwalił pracę oblatów na całym świecie i mówił, że jego następca musi być człowiekiem nadziei i modlitwy, aby stawić czoła trudnościom misji.

W czwartek 29 września na 37. Kapitule Generalnej, która rozpoczęła się 14 września w miejscowości Nemi nieopodal Rzymu, Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej wybrali nowego Superiora Generalnego. Został nim Luis Ignacio Rois Alonso OMI.

Być blisko ludzi

W wywiadzie dla Vatican News ojciec Lougen rozmyślał o swojej 12-letniej służbie oraz wspominał o wyzwaniach i możliwościach, jakie stoją przed oblatami na całym świecie.

Jako przełożony generalny, 70-letni oblat urodzony w Ameryce, który w środę obchodził swoje urodziny, odwiedził około 68 krajów, w których obecni są misjonarze oblaci, nazywając szansę zobaczenia współbraci na misjach „wielkim przywilejem i radością”.

Widziałem oblatów — czy to w wielkich miastach, w biednych dzielnicach, w dżunglach, czy na szczytach gór — blisko ludzi i służących ludziom. I to była piękna afirmacja naszego charyzmatu.

Misjonarze oblaci mają szczególne zadanie, by służyć ubogim i „być blisko ludzi”.

Niektórzy oblaci uczą w szkołach, starając się poprawić życie miejscowej ludności poprzez edukację, podczas gdy inni pracują na rzecz ochrony praw ludzi do sprawiedliwego wynagrodzenia, godziwych warunków mieszkaniowych lub dostępu do elektryczności i wody pitnej.

Braterska miłość

Przełożony Generalny misjonarzy oblatów zwrócił również uwagę na ducha wspólnoty, czego był świadkiem we wspólnotach oblackich na całym świecie.

Życie razem jako bracia we wspólnocie: to szczególne światło, które przyciąga innych młodych mężczyzn, którzy chcą do nas dołączyć.

W niektórych częściach świata misjonarze spotykają się z prześladowaniami — czy to ze strony rządów, czy też dlatego, że reprezentują mniejszości religijne.

Ojciec Lougen szczególnie martwi się o bezpieczeństwo oblatów, którzy pozostali w Ukrainie, aby być blisko ludzi, którzy szukają schronienia przed bombami.

Te 12 lat było dla mnie bardzo inspirujące. Zobaczyłem bliskość z ludźmi i braterską miłość wśród naszych misjonarzy – powiedział o. Lougen.

Wyzwania

Ustępujący przełożony generalny wskazał również na trzy główne wyzwania stojące przed zgromadzeniem obecnym na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy:

Finansowa stabilność naszych misji, finansowa stabilność naszych starszych misjonarzy i przygotowanie naszych młodych współbraci na przyszłość, do misji w Kościele i świecie, który stale się zmienia.

Stabilność finansowa stanowi ciągłe wyzwanie, powiedział o. Lougen, ponieważ oblaci mają wiele misji w biedniejszych społecznościach, podczas gdy w krajach rozwiniętych jest mniej ludzi, którzy dzielą się swoim bogactwem z Kościołem.

Szczególnym problemem w Ameryce Północnej i Europie jest znalezienie środków na opiekę nad starzejącymi się księżmi i braćmi, ponieważ wielu z nich jest na emeryturze, a ich źródła dochodów się skończyły.

Jednak na całym świecie głównym wyzwaniem jest przygotowanie mężczyzn do życia konsekrowanego, gdy stają przed tak wieloma wyzwaniami w ciągle zmieniającym się społeczeństwie.

Być ufnymi ludźmi nadziei i modlitwy

Jeszcze przed wyborem następnego Przełożonego Generalnego, o. Lougen OMI zwrócił się do swojego następcy:

Bądź człowiekiem nadziei, człowiekiem modlitwy, człowiekiem przyjaźni i bliskości z Bogiem, abyś podtrzymał swoje obowiązki, podtrzymał naszą wiarę i naszą nadzieję pośród tak wielu wyzwań.

Ojciec Lougen powiedział, że List do Efezjan (3,20) zapewnił mu ogromne wsparcie duchowe w ciągu ostatnich 12 lat. Św. Paweł stwierdza, że ​​Duch działający w nas uczyni nieskończenie więcej, niż możemy prosić lub sobie wyobrażać, „nieskończenie więcej, a nie tylko trochę więcej”.

"Duch nadal działa w Zgromadzeniu misjonarzy oblatów”, podkreślił, dodając, że „musimy żyć nadzieją, wiedząc, że Bóg rządzi, że Bóg prowadzi nas w tajemnicy Zmartwychwstania do urzeczywistnienia Królestwa”.

Miej tę odwagę

Oblaci, powiedział przełożony generalny, muszą mieć odwagę i wizję, aby twórczo i wiernie realizować swoje zadania i misję.

Mój bracie – zakończył ojciec Lougen, miej tę odwagę, tę wizję, a także miłość, do której powołał nas św. Eugeniusz: miłość między nami i gorliwość o zbawienie ludu Bożego.

(vaticannews.va)

przez koordynator