Odeszli do Pana w 2019 roku
This is a custom heading element.
W 2019 roku odeszli do Pana po wieczną nagrodę:
br. Olof Åsblom OMI
(1930 – 2019)
16 stycznie 2019 roku o godzinie 19.19 odszedł do Pana brat Olof Åsblom OMI. Urodził się w 1930 roku w Sztokholmie. Pierwszą profesję w Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej złożył w 1966 roku, a sześć lat później oblację wieczystą. Pasjonat modlitwy różańcowej oraz pisania ikon. Był autorem książki: “Ikonernas rosenkrans : rosenkransens mysterier – synliggjorda i ikoner” (Różaniec ikon: Tajemnice różańca – widoczne w ikonach), wydanej przez szwedzkie wydawnictwo Catholica w 2012 roku. Napisał również jedną z najbardziej znanych w zgromadzeniu ikon św. Eugeniusza de Mazenoda. Ostatnie lata życia spędził w szwedzkim Bromma – w domu opieki paliatywnej. Należał do dystryktu szwedzko-norweskiego Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
R.I.P
o. Henryk Stempel OMI
(1935-2019)
Zmarł 13 lutego 2019 roku w klasztorze w Lublińcu.
Urodził się 8 kwietnia 1935 roku w Deszkowicach (dekanat Szczebrzeszyn, diecezja zamojsko-lubaczowska). Wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Lublińcu, które ukończył w 1952 roku. We wrześniu tego samego roku rozpoczął nowicjat w Markowicach. Tutaj też złożył pierwszą profesję zakonną 8 września 1953 roku. Następnie rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w scholastykacie w Obrze. Śluby wieczyste złożył 8 września 1956 roku. Święceń prezbiteratu udzielił mu ks. abp Antoni Baraniak – metropolita poznański – w dniu 30 marca 1959 roku.
Posługę kapłańską rozpoczął od rocznego stażu pastoralnego w Lublińcu, następnie przez rok czasu był wikariuszem na Koszutce w Katowicach. Od 1961 roku posługiwał jako misjonarz ludowy w: Iławie (1961-1964), na Świętym Krzyżu (1964-1969, łącznie z posługą ekonoma klasztoru), Kędzierzynie-Koźlu (1978-1984), Poznaniu (1984-1995), Laskowicach Pomorskich (1995-2001) i znów na Świętym Krzyżu (2001-2011). W 2011 roku został posłany do pomocy w duszpasterstwie pielgrzymów przy Sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia od 2017 roku przebywał w domu zakonnym w Lublińcu.
Ojciec Henryk Stempel OMI był poszukiwanym i cenionym kaznodzieją, chętnie dzielił się swoim doświadczeniem misjonarskim z młodszymi oblatami. Był kierownikiem duchowym i spowiednikiem wielu nowicjuszy, oblatów i ludzi świeckich. Był zakonnikiem, którego zapamiętamy jako ostoję dobroci, pogody ducha i wspólnotowego życia.
o. ppłk Mieczysław Oleksiuk OMI
(1953-2019)
W dniu 16 lutego 2019 roku o godzinie 14.55 w poznańskim szpitalu im. św. Jana Pawła II (Centrum Medyczne HCP) odszedł do Pana śp. o. Mieczysław Oleksiuk OMI.
Urodził się 15 lipca 1953 roku w Koszelikach (parafia Manie, diecezja siedlecka). Ukończył Liceum Medyczne o profilu Technika Analityki Medycznej we Wrocławiu. Wstąpił do Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej – nowicjat odbył na Świętym Krzyżu, gdzie złożył pierwszą profesję zakonną w dniu 8 września 1975 roku. Rozpoczął formację w scholastykacie obrzańskim, gdzie złożył śluby wieczyste (8 września 1979 roku) oraz przyjął święcenia prezbiteratu z rąk ks. abp. Jerzego Stroby – arcybiskupa poznańskiego (14 czerwca 1981 roku).
Przez pierwsze dwa lata posługi kapłańskiej pracował jako wikariusz parafii w Kędzierzynie-Koźlu i Laskowicach. Od 1983-1994 roku był misjonarzem ludowym (Katowice, Grotniki, Wrocław). W latach 1994-1996 był kapelanem sióstr w Füssenich (Niemcy).
Począwszy od 1997 roku o. Mieczysław Oleksiuk OMI pracował w Ordynariacie Polowym Wojska Polskiego, sprawując funkcję: wikariusza w Skierniewicach (styczeń-maj 1997 r.), proboszcza w Wałczu (1997-2002), przez następne dwa lata otrzymał przydział kapelański do Polskich Sił Zbrojnych w Syrii (XVIII-XXII zmiana POLBATT na Wzgórzach Golan). Po powrocie do kraju, ustanowiono go proboszczem w Biedrusku, a w 2005 roku otrzymał promocję ze stopnia majora na stopień podpułkownika.
Ostatnim domem zakonnym śp. o. Mieczysława był klasztor przy kurii prowincjalnej w Poznaniu.
Fotogaleria z uroczystości pogrzebowych
o. Marian Więckowski OMI
(1935-2019)
15 marca 2019 roku – w szpitalu powiatowym w Lublińcu, ziemską pielgrzymkę zakończył o. Marian Więckowski OMI, domownik lublinieckiego komunitetu.
Urodził się 29 marca 1935 roku w Argenteuil (Francja, departament Val-d’
Pierwszą placówką ojca Mariana był Lubliniec, gdzie odbył roczne studium pastoralne. Większość swojego życia posługiwał duszpastersko: Iława – pomoc duszpasterska (1967-1968), Gorzów Wielkopolski – wikariusz (1968-1971), Kędzierzyn-Koźle – wikariusz parafii pw. św. Mikołaja (1971-1975), Katowice – wikariusz (1975-1982), Wrocław – wikariusz (1982-1983) i znów Kędzierzyn-Koźle – wikariusz parafii pw. św. Eugeniusza de Mazenoda (1990-1996). Pełnił również posługę ekonoma w naszych klasztorach w: Katowicach, Wrocławiu, na Świętym Krzyżu, Gdańsku i Kędzierzynie. Od 1 lipca 1996 roku przebywał w klasztorze w Lublińcu. Przez pierwsze dziesięć lat pomagał w parafii pw. św. Stanisława Kostki, następnie został ekonomem komunitetu, a od roku 1999 pełnił posługę radnego domu przy superiorze klasztoru.
W latach 2000-2005 był kapelanem Zakładu Karnego w Lublińcu.
Zakonnik o niesamowitym zmyśle życia wspólnotowego.
o. Stanisław Paliński OMI
(1930-2019)
W dniu 4 kwietnia 2019 roku, w domu zakonnym w Lublińcu, zakończył ziemską pielgrzymkę śp. o. Stanisław Paliński OMI. Urodził się 7 kwietnia 1930 roku w Suwałkach. Czas rozeznawania powołania odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży oraz Pelplinie – gdzie przyjął święcenia diakonatu. Następnie podjął studia magisterskie na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie z zakresu psychologii. Zdecydował się wstąpić do Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Nowicjat kanoniczny odbył w naszym klasztorze w Markowicach, a pierwsze śluby zakonne złożył w lutym 1974 roku w Obrze. Po złożeniu profesji wieczystej w Katowicach – 17 lutego 1977 roku, w kościele parafialnym w Obrze przyjął święcenia prezbiteratu z rąk biskupa pomocniczego archidiecezji poznańskiej, Mariana Przykuckiego, w dniu 19 czerwca tego samego roku.
Pracował duszpastersko w: Katowicach, Poznaniu, Zahutyniu, Grotnikach k. Łodzi, Kijowie (Ukraina), Lublinie i Kodniu (z zamieszkaniem w Lublinie). Ostatnie lata życia spędził w klasztorze w Lublińcu ze względu na pogarszający się stan zdrowia.
kard. Rogera Etchegaray
(1922-2019)
Wprawdzie nie był oblatem, ale można śmiało powiedzieć, że miał oblackie serce. Wybitny znawca św. Eugeniusza de Mazenoda. Francuski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy paryski w latach 1969–1970, arcybiskup marsylski w latach 1970–1985, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał od 1979 roku. Autor biografii Założyciela: „Petite vie de Eugène de Mazenod”. Na stolicy biskupiej w Marsylii był jedenastym następcą św. Eugeniusza.
o. Ludwik Plewiński OMI
(1938-2019)
W dniu 11 września 2019 roku w lublinieckim szpitalu odszedł do Pana śp. o. Ludwik Plewiński OMI. Urodził się 9 stycznia 1938 roku w miejscowości Tuczna (diecezja siedlecka). Pierwsze śluby zakonne złożył 11 października 1957 roku na Świętym Krzyżu, a profesję wieczystą w Obrze 8 września 1961 roku. Święcenia prazbiteratu otrzymał z rąk Sługi Bożego ks. abp. Antoniego Baraniaka w Poznaniu 17 maja 1964 roku.
Pierwszym domem posługi śp. ojca Ludwika był Lubliniec. Od 1965-1972 roku posługiwał jako duszpasterz w Milanówku i Wrocławiu (Pilczyce). W latach 1972-1998 był misjonarzem ludowym (rekolekcjonistą) we: Wrocławiu (Popowice), Poznaniu, Gorzowie Wielkopolskim i ponownie Wrocławiu. W 1998 roku został skierowany do wspólnoty oblackiej w Grotnikach, a od 2017 roku należał do komunitetu lublinieckiego.
o. Alfons Glanc OMI
(1933-2019)
17 września, w wieku 86 lat, w oblackim komunitecie w Katowicach zmarł o. Alfons Glanc OMI. Całe życie przepracował jako duszpasterz, a ostatnie lata jako ceniony spowiednik na Koszutce.
Pochodził z ziemi śląskiej – z Radzionkowa. Syn Jana i Heleny urodził się 9 kwietnia 1933 roku. Wykształcenie gimnazjalne zdobył w Lublińcu a następnie wstąpił do nowicjatu oblatów w Markowicach na Kujawach, gdzie złożył pierwszą profesję zakonną 8 września 1953 roku.
Śluby wieczyste w Zgromadzeniu złożył na ręce prowincjała w Obrze 8 września 1956 roku.
Formację seminaryjną zwieńczył przyjęciem święceń prezbiteratu z rąk abp. Antoniego Baraniaka – Metropolity Poznańskiego – które otrzymał w Obrze 30 marca 1959 roku.
Praktycznie całe życie kapłańskie i zakonne poświęcił pracy duszpasterskiej. Posługiwał w: Lublińcu, Laskowicach, Gorzowie Wielkopolskim, Katowicach, Kędzierzynie-Koźlu. Od 1970 do 1992 roku sprawował pieczę duszpasterską nad wspólnotami w Laskowicach Pomorskich i Bodzanowie. Od 1996 roku przebywał we wspólnocie katowickiej, posługując w parafii na Koszutce jako spowiednik.
o. Teodor Famuła OMI
(1935-2019)
18 listopada 2019 roku w lublinieckim szpitalu odszedł do Pana śp. o. Teodor Famuła OMI – przez wiele lat posługujący w Szwecji i Norwegii.
Urodził się 1 października 1935 roku w Kościeliskach (diecezja opolska). Uczył się w oblackim junioracie w Lublińcu. Pierwsze śluby zakonne złożył na Świętym Krzyżu 8 września 1953 roku. Następnie złożył egzamin maturalny w Markowicach w 1955 roku i rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Obrze. Święcenia diakonatu przyjął 28 października 1960 roku w Obrze z rąk abp. Antoniego Baraniaka. Ten sam szafarz udzielił mu święceń prezbiteratu 19 marca 1961 roku.
Po święceniach odbył roczny staż pastoralny w Lublińcu. Następnie posługiwał jako wikariusz w parafiach oblackich w Katowicach (1962-1963) i Poznaniu (1963-1967). W roku 1967 roku otrzymał obediencję do Szwecji, gdzie pełnił funkcję superiora i proboszcza. Podczas pracy w Skandynawii, przez 7 lat posługiwał jako proboszcz również w Norwegii (1980-1987). Z dniem 1 stycznia 2014 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w oblackim komunitecie w Lublińcu.
Uroczystości pogrzebowe śp. o. Teodora Famuły OMI
o. Franciszek Kaczmarek OMI
(1937-2019)
W Lublińcu – 04.12.2019 roku – zakończył pielgrzymkę życia śp. o. Franciszek Kaczmarek OMI. Miał 82 lata. Urodził się 26 stycznia 1937 roku w Jażyńcu (archidiecezja poznańska, parafia Obra). Pierwsze śluby zakonne złożył na Świętym Krzyżu 8 września 1954 roku, a święcenia prezbiteratu otrzymał w Obrze 18 marca 1962 roku z rąk metropolity poznańskiego – abp. Antoniego Baraniaka. Praktycznie całe swoje życie związany z duszpasterstwem parafialnym. Rozpoczynał posługę od stażu pastoralnego w Lublińcu (1962-1963), następnie przez pięć lat pomagał duszpastersko w Katowicach. W latach 1968-1970 pełnił funkcję wikariusza w oblackiej parafii w Milanówku, następnie posługiwał w Gdańsku (1970-1972), dalej – w latach 1972-1975 był wikariuszem w Lublińcu. W 1975 roku rozpoczął pracę w Kędzierzynie-Koźlu, ale rok później został przeniesiony do nowo tworzonej parafii we Wrocławiu-Pilczycach. Posługiwał tutaj przez pięć lat. W latach 1981-1984 był proboszczem w Laskowicach Pomorskich. Następnie trafił na Święty Krzyż (1984-1992) i do Katowic (1992-1996). Przez wiele lat związany był z Kędzierzynem-Koźlem, gdzie posługiwał od 1996 roku, w sposób szczególny jako kapelan sióstr zakonnych i ceniony spowiednik. Ostatnie miesiące swojego życia przeżył we wspólnocie lublinieckiej, zmagając się z chorobą nowotworową.
Uroczystości pogrzebowe śp. o. Franciszka Kaczmarka OMI
Boże, Dawco przebaczenia i miłośniku zbawienia ludzkiego, prosimy Twą dobroć: spraw, by wszyscy nasi współbracia w Zgromadzeniu, krewni i dobrodzieje, którzy zeszli z tego świata, za przyczyną Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy i wszystkich Świętych Twoich osiągnęli udział w wiecznej szczęśliwości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
(pg)
