koordynator

W 82. rocznicę przybycia do Rokitna Sługi Bożego o. Ludwika Wrodarczyka OMI – skąd udał się do parafii w Okopach – Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej objęli opiekę duszpasterską nad parafią pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Rokitnie. Przełożonym nowej placówki oblackiej na Ukrainie oraz proboszczem parafii został o. Paweł Tomys OMI. Uroczystość przekazania wspólnoty oblatom Niepokalanej odbyła się w obecności ks. Władysława Czajki – delegata biskupa łuckiego oraz Superiora Delegatury Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej na Ukrainie – o. Pawła Wyszkowskiego OMI.

O objęcie parafii w Rokitnie zwrócił się do misjonarzy bp Witalij Skomorowski we wrześniu zeszłego roku.

W związku z procesem beatyfikacyjnym i szerzeniem się kultu Sługi Bożego skierowano przesłanie pasterskie do wiernych diecezji łuckiej. Jednak najskuteczniejszym sposobem głoszenia i przybliżania postaci księdza Ludwika Wrodarczyka OMI byłaby obecność Ojców Oblatów w diecezji łuckiej, którzy owocnie pracowali tu przed II wojną światową. Niezwykle ważne jest szerzenie kultu poprzez kontynuację pracy duszpasterskiej prowadzonej przez o. Ludwika Wrodarczyka OMI. W najbardziej burzliwych czasach Ojcowie Misjonarze Oblatów Maryi Niepokalanej nie ustępowali w obliczu różnych trudności, potwierdzając swoją wiarę i odważnie uznając ją nawet w obliczu męczeństwa i śmierci, swojej ofiarnej pracy i otwartości na wszystkich, niezależnie od wyznania – motywował swoją prośbę biskup łucki – Biorąc pod uwagę duszpasterskie potrzeby diecezji łuckiej i brak księży do posług parafialnych, wielką potrzebę duchowego odrodzenia ludzi i ich apelu do Boga, zwracam się do Was o pomoc, a w szczególności o otwarcie Waszego klasztoru w diecezji łuckiej, w parafii, na terenie której żył, posługiwał i oddał życie o. Ludwik. Wrodarczyk OMI. Nie wątpię, że wśród Ojców Oblatów będzie wielu chętnych do pracy w parafii, w której służył ich dostojny brat.

Misjonarze oblaci, zgodnie z ukraińskim zwyczajem, zostali powitani w Rokitnie bochenkiem chleba na haftowanej chuście.

Sługa Boży, o. Ludwik Wrodarczyk OMI – urodził się 25 sierpnia 1907 w Radzionkowie, polski Misjonarz Oblat Maryi Niepokalanej. Po święceniach kapłańskich w 1933 roku, pracował jako wikariusz w parafii pw. św. Anny w Kodniu (1934-1936), następnie pełnił funkcję ekonoma w klasztorze w Markowicach na Kujawach, u boku bł. o. Józefa Cebuli OMI. W dniu 29 sierpnia 1939 roku został administratorem parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Okopach (diecezja łucka, w województwie wołyńskim). Kiedy na Ukrainie rozpoczął się pogrom ludności polskiej przez oddziały Ukraińskiej Armii Powstańczej (UPA), pomimo nalegań parafian, aby ukrył się w lesie, pozostał ze swoimi wiernymi. Pojmano go 6 grudnia 1943 roku o godzinie 22.00 przed ołtarzem w kościele parafialnym w Okopach, gdy bronił Najświętszy Sakrament przed profanacją. Na jego oczach zabito 18 letnią dziewczynę i 90-letnią kobietę, które chciały go ochronić. Wyprowadzono go w okolice Karpiłówki, gdzie w sposób bestialski został zamordowany. Miejsca pochówku nie udało się ustalić. Od 11 maja 2016 roku trwa proces beatyfikacyjny Sługi Bożego, o. Ludwika Wrodarczyka OMI.

(pg/zdj. OMI Ukraina)

Kilkuset młodych, siedem dni, jeden festiwal, jedna wiara, jeden Bóg, Abraham, który był dla nas wzorem… W największym skrócie tak można podsumować miniony już Festiwal Życia w Kokotku.

Niedziela była ostatnim dniem, kiedy uczestnicy wyszli ze swoich małych namiotów i mogli skierować swoje kroki ku ogromnemu namiotowi festiwalowemu. Wyjście z przestrzeni, która mnie ogranicza, do przestrzeni spotkania – z Bogiem, z drugim człowiekiem, ze mną samym – oraz wiary, kierując się dziś mottem: Wyjdź i policz…

Młodzi zgromadzeni w Kokotku dzielili się swoimi świadectwami oraz przeżyli uroczystą Mszę świętą, której przewodniczył biskup Grzegorz Olszewski. Do zgromadzonych skierował on następujące słowa:

Prośmy Boga o tą siłę wiary – byśmy potrafili wyjść z naszych namiotów egoizmu, z naszego świata, z naszych różnych spraw, którymi jesteśmy zaabsorbowani. Abyśmy potrafili spojrzeć w niebo, bo tam jest nasza Ziemia Obiecana. To jest cel naszego życia…

Na zakończenie był również czas na podziękowania – Festiwal Życia współtworzyło kilkaset osób – począwszy od młodych, po wolontariuszy i organizatorów – którzy odważyli się „wyjść” (zgodnie z hasłem festiwalu) i zapragnęli stać się częścią wielkiego wydarzenia.

Kolejna edycja wydarzenia planowana jest w dniach 4-10 lipca 2022 roku.

(niniwa.pl/zdj. W. Bociański)

Na Świętym Krzyżu miała miejsce wyjątkowa modlitwa za ojczyznę. Związana była z postacią księcia Adama Czartoryskiego.

Po upadku powstania listopadowego (1831) w drodze na wygnańczą tułaczkę Czartoryski z grupą oficerów polskich odwiedził Święty Krzyż. Przed kościołem wygłosił mowę polityczną, potem w gronie oficerów wszedł na najwyższy balkon wieży kościelnej, by jeszcze raz obejrzeć wielką połać ziemi ojczystej. Oficerowie szablami wyryli w kamiennej wieży napis: „Z tej wysokości wznosimy prośby do Boga za ginącą Ojczyznę”.

Ludność okoliczna długo pamiętała te patriotyczne odwiedziny, toteż, gdy nadeszła wiadomość o śmierci Adama Czartoryskiego, usypano na jego cześć pomnik-kopiec na wschodnim skraju polany rozpościerającej się przed klasztorem. Poświęcenie tego kopca odbyło się w trakcie wrześniowego odpustu 1861 r. Stało się to okazją do wielkiej manifestacji narodowej. Po upadku powstania styczniowego kopiec został przez władze carskie zniszczony. W zeszłym roku pomnik został odbudowany.

Święty Krzyż, sanktuarium w którym od wieków czczone są Relikwie Drzewa Chrystusowego, Relikwie Męki Pańskiej, jest streszczeniem historii chrześcijaństwa w Polsce, w którym jak w soczewce skupiają się losy narodu polskiego, jego wzloty i upadki, jego uporczywa walka o wolność i powrót do istnienia, powrót na mapę Europy – mówił, witając pielgrzymów, superior wspólnoty oblackiej na Świętym Krzyżu – o. Marian Puchała OMI.

Eucharystia w intencji ojczyzny zgromadziła rzesze pielgrzymów.

Cieszymy się z tej dzisiejszej uroczystości patriotyczno-narodowej, z tego wspomnienia postaci księcia Adama Jerzego Czartoryskiego i całej emigracji Polaków, którzy tak ofiarnie zabiegali o wskrzeszenie Polski. Radujemy się z tej modlitwy pod Krzyżem Jezusa Chrystusa w intencji Ojczyzny i jej pomyślności także dziś, w niełatwych przecież czasach – mówił superior świętokrzyskich oblatów.

Kazanie wygłosił o. Krzysztof Czepirski OMI – rektor bazyliki na Świętym Krzyżu.

Modlimy się dziś w intencji naszej Ojczyzny, której na imię Polska – tego skrawka ziemi, gdzie chcemy żyć w pokoju, czuć się bezpiecznymi, i móc odpocząć po znoju pracy – mówił kaznodzieja.

Czy Polska – nasza Ojczyzna jest dzisiaj dla nas miejscem pokoju, czy czujemy się bezpieczni, czy żyjąc bezpiecznie możemy w niej pracować i odpoczywać? Wydaje się, że nie! Żyjemy jak „na wojnie”, co chwilę wybucha, jak artyleryjski pocisk awantura, kłótnia, przemoc, agresja… A wszyscy zostaliśmy przecież stworzeni po to, by pracując i odpoczywając żyć w pokoju. (…) Najbardziej upragnionym dobrem, którego wyczekują: wszyscy mieszkańcy ziemi, poszczególne kraje i narody Europy i świata, którego wyczekuje każdy Polak i Polka, to – żyć w pokoju!

W nawiązaniu do osoby księcia Adama Czartoryskiego, kaznodzieja przypomniał o tym, że książę Czartoryski w wielu swoich wypowiedziach podkreślał wagę wiary w życiu człowieka oraz znaczenie więzi łączącej go z Bogiem. Głosił, że czymś ważnym w życiu człowieka, rodziny, wspólnoty i narodu jest Religia. Słowo „religia” zawsze pisał dużą literą.

Po zakończonej Eucharystii w siedzibie Wystawy Przyrodniczej Świętokrzyskiego Parku Narodowego odbyła się sesja naukowa zatytułowana „Dziedzictwo Góry Krzyża Świętego – Łyśca w Górach Świętokrzyskich w aspekcie funkcji patriotyczno-religijnych: 1831-1861-2021”, którą poprowadził Zbigniew Wacław Pękala.

W czasie panelu naukowego można było wysłuchać trzech referatów. Pierwszy wygłosił Zbigniew Wacław Pękala na temat „Krzyż na Kopcu na Górze Świętego Krzyża – Łyścu w Górach Świętokrzyskich”. Kolejny wykład poprowadził Poseł na Sejm RP Andrzej Kryj. Prelekcję poświęcił związkom Księcia Adama Jerzego Czartoryskiego ze Świętym Krzyżem. Ostatnim podjętym tematem było zagadnienie związane z obywatelskimi inicjatywami odbudowy krzyża na Kopcu Księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. To zagadnienie podjęli ks. Jan Mikos, Antoni Pawlik i  Zbigniew Wacław Pękala.

Na koniec wydarzenia uczestnicy spotkania udali się pod krzyż na Kopcu Adama Czartoryskiego, aby złożyć tam wiązankę kwiatów i zapalić symboliczny znicz.

(pg/mt/zdj. OMI Święty Krzyż)

„Tu na razie jest ściernisko, ale będzie San Fransisco…” – to chyba jedna z bardziej obiecujących piosenek zespołu „Golec Orkiestra” – tam, gdzie nie ma nic pojawia się obietnica czegoś wielkiego.

Na przykładzie Abrahama widzimy, że w życiu wiary jest podobnie – jeśli wytrwale idziemy po obietnice, to każda z nich się wypełni. Tak było w historii Abrahama, świętych i tak będzie również w mojej – muszę tylko zrobić krok i wyjść.

„Wyjdź po obietnicę” – oto hasło przewodnie przedostatniego dnia Festiwalu Życia w Kokotku.

Dzisiejszy prelegent w nietypowy sposób pojawił się na scenie, ponieważ nie wszedł, a wjechał: w rowerowym kasku oraz na dwóch kółkach. Mowa o o. Tomaszu Maniurze OMI – głównym organizatorze festiwalu. Podjął on refleksję nad życiem, opierając się na doświadczeniu zagranicznych wypraw rowerowych Niniwa Team:

Najsłabsza kondycja jaką mamy na wyprawie, to kondycja wzajemnej miłości. Żeby żyć, trzeba jeść – a żeby kochać, trzeba karmić się Miłością.

Pojawili się również goście specjalni: Urszula Bauer – kurator oświaty województwa śląskiego – wraz ze swoim synem Michałem. Są przykładem walki o życie, postawy zaufania w cierpieniu oraz świadkami tego, że wytrwała modlitwa czyni cuda.

A wieczorem… Scena i parkiet zostały rozgrzane przez najbardziej oczekiwany koncert tegorocznego Festiwalu Życia – braci Golec Orkiestra. Był to prawdziwy wybuch radości, której nie było końca. Publiczność nie chciała ich pożegnać, o czym świadczy poczwórny bis i wyśpiewane „Do Kokotka wróć…”

Festiwal Życia zakończył się niedzielną Eucharystią.

(niniwa.pl/zdj. W. Bociański)

W piątek 27 sierpnia, po niemal trzech miesiącach od likwidacji dotychczasowej, oddano do użytku nową kaplicę domową na Świętym Krzyżu. Superior świętokrzyskiej wspólnoty, o. Marian Puchała OMI, poświęcił krzyż oraz tabernakulum i umieścił w nim Najświętszy Sakrament. Na wystrój składają się m.in. ikony Madonny z Dzieciątkiem oraz św. Eugeniusza, które uprzednio zdobiły kaplicę naszego Niższego Seminarium Duchownego w Markowicach, a także pieczołowicie odrestaurowana fisharmonia. W kaplicy na modlitwie gromadzić się będzie wspólnota zakonna i nowicjacka, a już wkrótce prenowicjusze, którzy z początkiem września przybędą na Święty Krzyż. Uroczystego poświęcenia kaplicy dokona Prowincjał Polskiej Prowincji oblackiej w tygodniu odpustowym.

(OMI Święty Krzyż)