koordynator

8 marca 2018

PRZEKONAM SIĘ O TYM, PORÓWNUJĄC MOJE POSTĘPOWANIE Z MOIMI OBOWIĄZKAMI.

Nawrócenie jest codziennym obowiązkiem, który pomaga nam skupić się na naszych priorytetach. Jakie środki wykorzystywał Eugeniusz, aby dojśc do upragnionego nawrócenia? Eugeniusz nie rozważał tego w swoim umyśle, ale raczej przyglądał się jakości swego działania i sposobowi wprowadzania duchowości w swoje codzienne życie.

6. Bardzo dobrze to odczuwam, ale przekonam się o tym, po­równując me postępowanie z moimi obowiązkami.

7. Z dokładnością przyjrzę się mym obowiązkom, najpierw jako kapłana, następnie jako zakonnika. Badając pierwsze, przyjrzę się memu stanowisku wikariusza generalnego, a zgłębiając drugie, za­trzymam się na mej funkcji superiora.

Po owocach ich poznacie – zatem rzeczywista głębia nawrócenia może być oceniona jedynie po owocach posługi oraz odpowiedzialności. W czasie rekolekcji posługiwał się dwoma praktycznymi źródłami:

8. Z jednej strony Pontyfikał, z drugiej księga naszych Reguł dostarczą mi materiału.

Postanowienie rekolekcyjne, październik 1831, w: EO I, t. XV, nr 162.

Pontyfikał był księgą zawierającą obrzędy i obowiązki, które miał do wykonania jako wikariusz generalny swojego wujka, biskupa Fortunata. Reguła była kodeksem, którym zobowiązał się wprowadzać wżycie i respektować w zgromadzeniu.

przez koordynator

7 marca 2018

ABYM STAWAŁ SIĘ LEPSZY A NIE DOBRY.

Dlaczego odprawiać rekolekcje? Gorliwość i pragnienie Eugeniusza, aby być całkowicie dla Boga nie mogła zatrzymać się na półśrodkach, aby dążyć do doskonałości. Dla niego nawrócenie do Boga, to wszystko albo nic. Dla niego życie było ciągłym nawróceniem – czasem rekolekcji, aby całkowicie odnowić się w całkowitym ofiarowaniu samego siebie.

5. Uznam, że tym razem chodzi o rekolekcje prowadzące do nawrócenia, a nie do doskonałości, to znaczy, abym stawał się lep­szy, a nie dobry.

Postanowienie rekolekcyjne, październik 1831, w: EO I, t. XV, nr 162.

Właśnie odnawiał postanowienie, jakie podjął 20 lat wcześniej, w chwili święceń kapłańskich:

Tobie się podobać, działać dla Twojej chwały, to będzie mym codziennym zajęciem przez wszystkie dni mego ży­cia. Chce żyć jedynie dla Ciebie, chcę jedynie Ciebie kochać, a wszystko inne w Tobie i przez Ciebie.

Notatki sporządzone podczas rekolekcji przygotowujących do świeceń kapłańskich, 1-21 grudnia, w: EO I, t. XIV, nr 95.

W naszej rodzinie oblackiej tak właśnie rozumiemy oblację.

przez koordynator

6 marca 2018

MODLITWA: GDY TYLKO CAŁY TEN POTOK ODPŁYNIE I BĘDĘ JUŻ TYLKO SAM NA SAM ZE SOBĄ.

W realistyczny sposób Eugeniusz zdaje sobie sprawę, że aby wejść w modlitwę, musi uwolnić się od pracy i obowiązków – inaczej próby modlitwy będą niczym wiosłowanie pod trudny do opanowania wiatr.

3. Wprowadzić siebie w absolutny spokój ducha i ciała, nie mar­twiąc się, że nic nie robię. To, pomimo wielkiego cierpienia i nie­wielu sukcesów, chęć wzniesienia się ponad szybkie tempo i innego stylu postępowania, aby porzucić gwar, liczne i rozmaite obowiązki, które codziennie mnie rozpraszają.

W tym miejscu dotyka istoty modlitwy: 4. Wprowadzić siebie w absolutny spokój ducha i ciała, nie mar­twiąc się, że nic nie robię. Gdy tylko ten cały potok odpłynie i będę już tylko sam na sam ze sobą, poproszę Boga o łaskę, aby rekolekcje odprawić z pożyt­kiem. Z największą gorliwością, na jaką mnie stać, będę przyzywał Najświętszą Dziewicę, świętego Józefa, mego dobrego Anioła Stró­ża i innych świętych.

Postanowienie rekolekcyjne, październik 1831, w: EO I, t. XV, nr 162.

przez koordynator

5 marca 2018

MUSZĘ CAŁKOWICIE UWOLNIĆ SIĘ OD MYCH CODZIENNYCH OBOWIĄZKÓW.

Przed rozpoczęciem rekolekcji – czasu intensywnej modlitwy – Eugeniusz podejmuje wiele postanowień, aby ten czas samotności przed Bogiem był owocny.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Maryja Niepokalana. Oto, co muszę zrobić podczas tych rekolekcji: 1.Całkowicie uwolnić się od mych codziennych obowiązków, nie chcieć o nich słyszeć, obojętnie, co się stanie. 2. Nie widzieć żadnej osoby z zewnątrz, która choćby tylko przy­szła mi na myśl.

Postanowienie rekolekcyjne, październik 1831, w: EO I, t. XV, nr 162.

Dwa pierwsze postanowienia są warunkiem udanych rekolekcji. Gdy chodzi o czas poświęcony Bogu, koniecznie trzeba odciąć się od codziennych zmartwień i wszystkiego, co nam o nich przypomina. To nie znaczy, że nie będziemy ich brali pod uwagę, ale rekolekcje nie są chwilą do medytowania i rozwiązywania problemów.

Tę samą wskazówkę możemy zastosować w naszej codziennej modlitwie, aby trwała 5 lub 60 minut, trzeba sie odseparować, aby umożliwić bycie z Bogiem.

przez koordynator